درد و دل‌های یک پرستار بخش کرونا با مردم
سیما رمضان نژاد در گفت‌وگو با میزان در خصوص مشکلات پرستاران به ویژه در زمان شیوع ویروس کرونا گفت: اولین مشکل پرستارانی که در بخش کرونا مشغول فعالیت هستند، لباس‌هایی است که از زمان شیوع این بیماری از آن‌ها استفاده می‌کنند، با وجود اینکه در حال حاضر در فصل سرد سال قرار داریم، این لباس‌ها بسیار گرم هستند و سیستم گرمایشی بیمارستان به خاطر بیمارانی که احساس سرما می‌کنند، روشن است و ما در این لباس‌ها دچار تعریق می‌شویم و مایعات بدنمان کاهش می‌یابد و به دلیل شرایط هم نمی‌توانیم حین شیفت از آب و غذا استفاده کنیم.
وی ادامه داد: دومین مشکل ما پرستاران بخش کرونا این است که از ابتدای شیوع این بیماری ترس داریم که ناقل کرونا باشیم و این ویروس را به افراد نزدیک خود انتقال دهیم و حتی اگر به دیدار پدر، مادر، خواهر و بردار خود نرویم، ریسک ابتلای سایر اعضای خانواده از جمله همسر و فرزندانمان که با ما در یک منزل زندگی می‌کنند، به کووید۱۹ بالا است.
این پرستار بخش ICU کرونا ضمن اشاره به اینکه یکی دیگر از مشکلات پرستاران مسائل مالی است و حق کرونایی که دولت تصویب کرده‌است، دیر پرداخت می‌شود و در صورت پرداخت، حق پرستارانی که در این بخش زحمت می‌کشند واقعا این مبلغ نیست، اظهار کرد: اوایل شیوع کرونا به پرستاران در صورت ابتلا به این بیماری دو هفته مرخصی استعلاجی داده‌می‌شد، ولی با توجه به این که بیمارستان در این دوران بسیار با کمبود نیرو مواجه بود، مرخصی استعلاجی کرونا برای پرستاران به یک هفته کاهش یافت.
رمضان نژاد با بیان اینکه پیک بیماری کرونا یک هفته است و یک هفته هم بیمار دچار ضعف‌های شدیدی می‌شود و همکاران ما در هفته دوم بیماری هنگامی که دچار آن ضعف‌ها بودند، در محل کار حاضر می‌شدند و به بیماران خدمات رسانی می‌کردند، افزود: پرستارانی هستند که در سایت بیمه ثبت نام کردند و هنوز مبلغ دوران مرخصی استعلاجیشان به دلیل ابتلا به کرونا را دریافت نکرده‌اند و به علاوه در طول مدت مرخصی استعلاجی مبلغ کارانه و حق کرونایی که دولت تصویب کرده‌است، صفر می‌شود.
وی در پاسخ به این سوال که آیا شما هم به دلیل کار در بخش کرونا دچار این بیماری شده‌اید؟، توضیح داد: من در فروردین ماه با علائم خفیفی نظیر تب مختصر، گرفتگی صدا و از بین رفتن حس بویایی و چشایی مواجه شدم و هنگامی که با این علائم به اورژانس بیمارستان مراجعه کردم، گفتند، چون سرپا هستی باید به همچنان در محل کار حضور داشته‌باشی و به من مرخصی استعلاجی ندادند و بعد از مدتی با آزمایش آنتی‌بادی متوجه شدم، این بیماری را گرفته و توانسته بودم با دارو‌های مختصری که برایم تحویز شده‌بود، آن را پشت بگذارم.
این پرستار بخش ICU کرونا بیمارستان فیروزگر عنوان کرد: هنگامی که یکی از پرستاران بخش به کرونا مبتلا می‌شود، سرپرستار مجبور است به جای آن فرد نیروی جایگزین تعیین کند و از آنجایی که تعداد پرستاران به ویژه در اوایل شیوع بیماری محدود بود و عده‌ای هم به دلیل مشکلاتی که دارند، نمی‌توانند، در بخش کرونا کار کنند، شیفت پرستاران بخش کرونا بسیار فشرده می‌شود و پیش می‌آید که پرستاری در طول هفته فقط ۲۴ ساعت استراحت دارد.
وی متذکر شد: فشردگی شیفت‌های کاری خستگی فراوانی را برای پرستاران بخش کرونا به همراه دارد و از آنجایی که نداشتن استراحت کافی و خستگی مداوم موجب تضعیف سیستم ایمنی بدن می‌شود، این عامل نیز می‌تواند نقش مهمی در بالا رفتن احتمال ابتلای پرستاران به کووید۱۹ داشته‌باشد، به علاوه این خستگی‌ها ممکن است بر روی نقاط مختلفی از بدن تاثیرگذار باشد.
این پرستار ضمن در خواست از مردم جهت رعایت پروتکل‌های بهداشتی برای پیشگیری از ابتلا و قطع زنجیره انتقال بیماری بیان کرد: بسیاری از بیماران به دلیل حضور در تجمعات و دورهمی‌هایی نظیر شرکت در مراسم ختم و عروسی گرفتار کرونا شده‌اند و از آنجایی که ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که افراد با یکدیگر رودربایستی دارند، فکر می‌کنند اگر در این مراسم‌ها شرکت نکنند، کار ناپسندی است در حالی که کار نادرست آن است که ما نسبت به جان خود و اطرافیانمان که خدا به ما هدیه کرده‌است، بی تفاوت باشیم و چنانچه در قبال سلامتی خود و دیگران بی‌مسئولیت باشیم باید مقابل پروردگار پاسخگو باشیم، چرا که اگر پروتکل‌ها را رعایت نکنیم، ممکن است موجب ابتلای افراد بسیاری به این بیماری شویم.
وی یادآور شد: در درجه اول همه مردم باید با برای قطع زنجیره انتقال با کادر درمان همکاری داشته‌باشند و در صورتی که یکی از اعضای خانوداه دچار این بیماری شود، از همراهمان بیمار درخواست می‌کنم از رفت‌وآمد‌های بی دلیل به بیمارستان خودداری کنند، چرا که این اقدام خطر ابتلای تعدادی زیادی از افراد پشت در‌های بیمارستان را همراه دارد و هنگامی که همراه بیمار در بیمارستان حضور می‌یابد و فرد مبتلا را لمس می‌کند، این آلودگی را با خود به سطح جامعه می‌برد و موجب ابتلای تعداد زیادی از افراد به این بیماری می‌شود.