وزیر بهداشت: شعله‌های جدیدی از آتش کرونا در کشور برافروخته شده است
- بنا بر اعلام پایگاه خبری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سعید نمکی در پنجمین آیین بهره برداری از پروژه‌های سلامت تحت عنوان پویش سراسری ره سلامت که از طریق ویدئوکنفرانس ۲۳ پروژه بهداشتی و درمانی و آموزشی به صورت همزمان در سه استان کرمانشاه، لرستان و خوزستان (دزفول و آبادان)، به بهره برداری رسید، ضمن بزرگداشت یاد شهدای دفاع مقدس و مدافع سلامت، اظهار کرد: جای خرسندی است که عزیزان ما در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور علاوه بر نبرد سرسختانه و نفس گیر با امواج سهمگین کووید ۱۹، به توسعه زیرساخت‌های حوزه سلامت می‌پردازند. همزمانی این دو موضوع با یکدیگر، در عین مضایق مالی و اقتصادی، نشانه‌ای از ایثار و شهادت، همت و بلندنظری در مردم شریف و مدیران دلسوز نظام و همراهی خداوند یکتاست.
وی با اشاره به پنجمین آیین بهره برداری از پروژه‌های سلامت، افزود: در پنجمین مرحله پویش ره سلامت، شاهد افتتاح پروژه‌هایی در نقاط کمتر توسعه یافته در استان‌های محروم مملکت هستیم. امیدواریم گوشه‌ای از عظمت ملت ایران را پاسخ داده باشیم و بتوانیم در کنار هم، درروز‌های آتی، زیرساخت‌های بیشتری را به بهره برداری برسانیم. جای امیدواری است که با همراهی و همت والای مردم این سرزمین، بیماری کرونا را مدیریت کرده و مهار کنیم.
نمکی خاطرنشان کرد: موج دوم بیماری کرونا با همت و رشادت کادر سلامت و همراهی سایر دستگاه ها، مهار شده و به حداقل رسید. اما متاسفانه به دلیل عدم رعایت‌ها در بعضی قسمت ها، شعله‌های جدیدی از این آتش در کشور برافروخته شده است. بار‌ها تاکید کرده ایم که اگر ۹۰ درصد از مردم اصول بهداشتی و فاصله گذاری‌ها را رعایت کنند و فقط ۱۰ درصد رعایت نکنند، بازهم کرونا خواهد ماند. متاسفانه با حداقل ها، حداکثر‌ها را زیر سوال می‌بریم و با اضرار به غیر، باعث ضربه زدن به هموطنانمان می‌شویم.
ضرورت همراهی همگانی با کارکنان نظام سلامت
وی با تاکید بر ضرورت همراهی بیشتر مردم با کادر بهداشت و درمان کشور، تصریح کرد: همکارانمان در نظام سلامت بیش از پیش در مدیریت کرونا نیازمند همراهی همگانی هستند.
وزیر بهداشت در ادامه ضمن تقدیر از استقامت و تلاش بی پایان و شبانه روزی کارکنان نظام سلامت در راستای مدیریت کووید ۱۹، بیان کرد: برای خداقوت به همکارانم در عرصه نظام سلامت، یکی از سروده هایم را هدیه می‌دهم: "برشاخه‌های سرد چنار بلند باغ، با بال‌های خیس، بی تاب و بیقرار، چکاوک نشسته بود، اینگونه می‌سرود:ای کاش هرچه زود، این روز‌های سخت غم انگیز بگذرد. با رد پای نرم نسیمی امیدبخش، ایام باد‌های بلاخیز بگذرد، با رقص و پایکوبی و گل‌های نوبهار، این برگ ریز مرثیه آمیز بگذرد.ای کاش هرچه زود، پاییز بگذرد. از شاخ نارون، پوپک شنید و گفت: عمرت دراز باد، این نیز بگذرد. پیچید در فضای مه آلوده کوچه باغ، این نیز بگذرد، این نیز بگذرد... "