چگونه بازیگر شویم (۱۶۰) /کاسه‌های صداساز در بازیگری به چه معناست؟
- بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.
در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.
کاسه های صداساز در بازیگری به چه معناست؟
کاسه‌های صداساز: حالا بیایم از پایین‌ترین نقاط بدن یک به یک انقباض به وجود بیاوریم و ببنیم آیا متوجه تغییر صدا می‌شویم یا نه! به خاطر داشته باشیم که این تمرین باید در زمانی به انجام برسد که از مرحله‌ی گرم کردن و کشش عضلانی گذشته باشیم.
از تغییر کاسه‌ی صداسازی تا رسیدن به لحن طبیعی گفتار: معمولا ما در زندگی عادی خود از چند کاسه‌ی صداسازی بهره می‌بریم. حالا سعی کنیم آن‌ها را از سایر کاسه‌ها جدا کنیم و با آن‌ها به تمرین‌های مجزایی دست پیدا کنیم.
شناخت اهرم تنفسی (دیافراگم) دیافراگم یعنی همان عضو گنبدی شکل بین سینه و شکم کاملا بافتی عضلانی دارد و باید در مسیر تمرین‌های ما دنبال شده و ربطش به تمام جنبه‌های آوایی بدن مورد بررسی قرار گیرد.
بدن و صدا- آوا: باید بپذیریم که هر قسمتی از بدن دارای صدای خاص خود است که همین باعث تفاوت صدا‌های یک شخص در لحن او می‌شود یعنی اگر دست ما تحت فشار است صدای ما با زمانی که پای ما تحت فشار است متفاوت خواهد بود.
از تنفس تا آوا: تنفس موسیقی بدن و ریتم زندگی در هر شخص است پاره‌های آن متشکل از دم و بازدم و مکثی است که در بین آن‌ها ایجاد می‌شود سلامتی تنفس سلامتی بدن است و نحوه‌ی تنفس برملا کننده بسیاری از احساس‌ها و عصبیت‌های شخص است. تنفس باعث رسیدن اکسیژن به عضله‌هاست و عضله‌ها طنین ساز‌های هر انسانی است همان طور که در کتاب حرکت (فنون بازیگری ۲) عنوان شد باید همواره سیر مشخص تمرینی برای تقویت و کنترل تنفس در متد بازیگر وجود داشته باشد.
صدا یک جسم است شناخت و باور همین نکته ما را بر آن می‌دارد که تمام قواعد علم فیزیک را بر اندام آوایی خود تمرین کنیم. در واقع تمام نگره‌هایی که بر جسم تسلط دارد بر آوا نیز تسلط خواهد داشت.
رسانیدن آوا به شخص و یا اشخاص و حتی وابسته به جنس مکان همچون تغیر مکانی یک جسم است میزان آوای ما قطعا وابسته به میزان نیرو و چگونگی استفاده از منابع انرژی ما خواهد بود. پرت کردن صدا از دهان، هدایت صدا با اندام گفتاری، صدا – آوا در برخورد با اجسام پیرامون (هر دو در کتاب‌های بدن و حرکت – فنون بازیگری ۱ و ۲ تشریح شده است)
لب‌ها و ماسک صورت: ماسک صورت در واقع از بالای لب آغاز و گونه‌ها تا پیشانی را به خود اختصاص می‌دهد.
جدا بودن این قسمت از لب‌ها قانونی را تعیین می‌کند که عبارت است از دخالت نکردن ماسک صورت در آواهاست. به طور ساده باید گفت که شخص در هنگام حرف زدن می‌بایست تا حد امکان از ماسک صورت استفاده نکند تا گفتگو وارد تصنع نشود همین نکته نیز به استقلال لب‌ها اشاره دارد.
لب‌ها باید در گفتار – آوا‌ها کاملا مستقل عمل کند و شکل هر مصوت را به خوبی بر خود نقش بندد. شکل گیری دهان به ما می‌آموزد که در هنگام گفتار فک‌ها باید در مکان طبیعی خود باشند. در اکثر قریب به اتفاق آدم‌ها فک پایینی عقب‌تر از فک بالایی است، اما در انسان‌هایی هم که وضع به این منوال نیست بهترین بهره‌های آوایی باز در همان شکل طبیعی فک‌های آن‌ها رخ خواهد داد.