تغییر سفیر آمریکا در آلمان؛ آیا باید منظر تغییر سیاست‌های آمریکا باشیم؟
- عصر روز دوشنبه کاخ سفید اعلام کرد که سرهنگ داگلاس مک‌گرگور جانشین آقای ریچارد گرنل می‌شود. ریچارد گرنل که در حقیقت هماهنگ کننده اطلاعاتی آمریکا در اروپا نیز به شمار می‌رفت در دوره ماموریتش در آلمان با حاشیه‌های بسیار زیادی همراه بود.بررسی سوابق آقای مک گرگور در رسانه‌های آمریکایی نشانگر آن است که وی به طور گسترده‌ای به عنوان یک متخصص در زمینه طراحی نیرو و استراتژی‌های بزرگ نظامی شناخته می‌شود. سرهنگ داگلاس مک‌گرگور تحلیلگر رادیو و تلویزیون در امور امنیت ملی است و به نظر می‌رسد نوشته‌های وی در مورد امور نظامی در تغییر نیرو‌های زمینی ایالات متحده، ناتو و نیروی دفاعی اسرائیل تاثیرگذار بوده است.
انتخاب آقای مک گرگور در شرایطی که دستور دونالد ترامپ مبنی بر کاهش نیرو‌های نظامی آمریکایی از آلمان نیز صادر شده است می‌تواند نشانگر آغاز رسمی تغییر در سیاست‌های نظامی و امنیتی ایالات متحده در آلمان و اروپا باشد.
از زمان پایان جنگ جهانی دوم سربازان آمریکایی در آلمان مستقر هستند و طی چندین دهه سیاست دفاعی آلمان را شکل داده اند.
در پایان جنگ سرد هنوز دویست هزار سرباز در آلمان مستقر بود که تعداد آنها روندی کاهشی داشته است بطوریکه در سال ۲۰۱۰ تعداد نیرو‌های امریکایی مستقر در آلمان ۴۳.۹۱۱ نفر بوده است.
براساس گزارش عمومی پنتاگون در حال حاضر حدود ۳۴.۶۷۴ سرباز آمریکایی در آلمان مستقر هستند، ۲۰، ۷۷۴ نفر از ارتش و ۱۲.۹۸۰ نفر از نیروی هوایی، اضافه بر آن ۱۹ هزار کارمند غیر نظامی از نیرو‌های نظامی در آلمان پشتیبانی می‌کنند.
آلمان قطب مهمی برای ماموریت‌های خارجی آمریکاست. از هفت مرکز ستاد فرماندهی کل ارتش ایالات متحده آمریکا، پنج مرکز در خاک امریکا و دو مرکز در آلمان قرار دارد. هر دو مرکز ستاد فرماندهی آفریقا ایالات متحده آمریکا (USAFRICOM) و مرکز ستاد فرماندهی اروپا ایالات متحده آمریکا (USEUCOM) در اشتوتگارت آلمان مستقر هستند.
امروز آلمان و ایالات متحده در موارد متعددی دچار اختلاف نظر‌های جدی هستند. آلمان و امریکا در استراتژی ناتو در قبال چین و روسیه اختلاف دارند از موارد دیگر مورد اختلاف امریکا و آلمان، سیاست جدید بازدارندگی هسته‌ای امریکاست. زیرا آلمان بطور سنتی از طرفداران جدی خلع سلاح هسته‌ای است هر چند که تسلیحات اتمی را «سلاح سیاسی» می‌داند.
اما تا زمان خلع سلاح کامل هسته‌ای در جهان از مشارکت هسته‌ای در ناتو حمایت می‌کند. اما از زمان ریاست جمهوری ترامپ، چتر هسته‌ای امریکا مورد اعتماد آلمان نیست و سعی دارد که در این مورد بر فرانسه و انگلیس تکیه کند و با استقرار موشک‌های میان برد هسته‌ای امریکا در اروپا مخالف است.
هرچند که بخشی از نخبگان سیاسی آلمان طرفدار بازدارندگی هسته‌ای هستند، اما جامعه آلمان آنرا رد می‌کند. با اینکه نقش سلاح‌های هسته‌ای در استراتژی دفاعی روسیه، چین و امریکا پررنگ‌تر شده است، آلمان سعی دارد تلاش بیشتری برای خلع سلاح هسته‌ای انجام دهد و به دنبال یک راهبرد عملی است، اما راه درازی تا به ثمر رسیدن این هدف در پیش دارد. هرچند در بین کشور‌های اروپایی نیز همگرایی نسبت به بازدارندگی هسته‌ای وجود ندارند.
از دیگر موارد مورد اختلاف امریکا و آلمان می‌توان به اتخاذ تصمیمات یکجانبه و بدون مشورت دیگر اعضا ناتو در خاورمیانه اشاره نمود. از جمله این سیاست ها، رویکرد فشار حداکثری بر ایران، معامله قرن، اعلام خروج نیرو‌های امریکا از سوریه، عراق و افغانستان است.
با اینکه دولت ترامپ با طالبان مذاکره کرد، اما توافق آنها شکننده است. برای همین آلمان حضور خود در افغانستان را یکسال دیگر تمدید کرد و می‌خواهد یک آشیانه تعمیر و نگهداری هواپیمای جدید در مزارشریف بسازد و قرار است که تا پایان سال ۲۰۲۰ به بهره برداری برسد.
با این حال ترامپ خواستار ایفای نقش فعال‌تر ناتو در خاورمیانه با نام جدید «ناتو می» است که این موضوع موجب نارضایتی فرانسه و آلمان شده است.
فرانسه خواهان استقلال استراتژیک و ایجاد ارتش اروپایی و به عهده گرفتن رهبری نظامی اروپاست. آلمان هم مایل نیست که کشور‌های خاورمیانه به ناتو ملحق شوند، زیرا نمی‌خواهد درگیر مناقشات کشور‌های خاورمیانه شود. بلکه ترجیح می‌دهد ناتو اروپایی بماند و برای همکاری با دیگر کشور‌های جهان ائتلاف کند.
عابداکبری، کارشناس مسائل اروپا
انتهای پیام/