چگونه بازیگر شویم (۲۶) /تکنیک‌های مهم حبس نفس در بازیگری
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.
در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.
درس‌های مبانی آموزش بیان بازیگر
۱. تبیین حرکت به عنوان نوسان وارتعاش عضلات
در این تمرین، تمامی اعضای بدن را به حرکت در می‌آوریم وبه جهات مختلف می‌کشیم. تا جایی که عضله‌ی مورد نظر به لرزه درآید. این تمرین همراه با ایجاد آوا صورت می‌گیرد. با به حرکت درآوردن اعضای بدن آوایی نیز ایجاد کرده و تغییرات را با به حرکت درآوردن بدن در صدای تولید شده بررسی می‌کنیم.
۲. تمرین‌هایی از حرکت به تنفس
با انجام حرکت‌های کششی منظم در بدن، تنفس خود را با آن‌ها هماهنگ می‌سازیم. دو دست، سر، کمر و کل بدن را آهسته به راست کشیده و نفس گیری انجام می‌شود و به عکس. ادامه‌ی این تمرین انجام همین حرکت‌ها به چپ، پایین و بالاست. مثلا در کشش به سمت پایین، نفس h۰۰k خالی شده، به بالا نفس گرفته و در کشش به راست و یا چپ نفس h۰۰k تخلیه می‌شود.
۳. تبیین نفس به عنوان ریتم بدن (موسیقی بدن)
تدریجا شروع به راه رفتن کرده و به تدریج نفس گیری خود را با قدم برداشتن‌ها هماهنگ می‌سازیم. سپس به عنوان مثلا راه رفتن را کند کرده، ولی تنفس را با همان سرعت نگاه می‌داریم. بار دیگر هر دو را به وضعیت متعادل می‌رسانیم. این بار به عنوان نمونه راه رفتن را تند کرده، ولی تنفس عادی نگاه داشته می‌شود و یا به عکس، تنفس تند و کند می‌شود و راه رفتن در همان وضعیت باقی می‌ماند.
۴. تمرین از حرکت به تنفس و سپس نقطه‌ی اتصال صوتی (واج)
همان تمرین‌های کششی و یا راه رفتن را انجام می‌دهیم، اما این بار انتهای تنفس خود را به نقطه‌ای برای اتصال با صوت تبدیل می‌کنیم. نفس را در حرکت رها کرده و به صوتی کوتاه می‌رسانیم. این صوت حاصل آزادسازی قفل تنفسی است. اما نباید تبدیل به یک شوک شود و در نقطه‌ی اتصال تنفس به صوت صدمه‌ی صوتی – تنفسی وارد بیاید. قطعا باید بسیار آرام وبا ملایمت از بازدم به صوت برسیم. باید دقت کنیم که شدت این تک صوت بالا و پایین نرود.
۵. تداوم تنفس به عنوان پایه‌ی ایجاد صوت (زنگ و آهنگ صدا)
در این تمرین‌ها پایه‌ی تمرین همان رسیدن از حرکت به تنفس و سپس صوت است. همان ایجاد صوت در انتهای تخلیه‌ی تنفسی. دراین بار سهم صوت در هر بار بیشتر می‌شود. دقت خود را بر این مورد که شدت و ارتفاع صوت پدید آمده بالا و پایین نرود بیشتر می‌کنیم. در این تمرین اگر بسیار تمرکز کنیم، می‌توانیم به آهنگ و زنگ صدای خود پی ببریم.
۶. تمرین صوت به آوا (نوع آوا به لحاظ هارمونی قطعه: بدوی: فاقد ریختار – مدرن: واجد ریختار)
وقتی نفس گیری انجام گرفت، شروع به تخلیه تنفسی کرده و آن را به صوت تبدیل می‌کنیم. پس از ایجاد این صوت آن را به آوا تبدیل خواهیم کرد. به عنوان مثال: تمرین تخلیه‌ی تنفسی و ایجاد صدای خش دار که از ته حلق بیرون آمده و توسط ما میزان گرفتگی عضله تنظیم می‌شود تا آسیب نبیند. باید توجه داشت این ایجاد صدای خش دار نباید تصنعی به نظر برسد.