چگونه بازیگر شویم (۱۴) /تکنیک‌های پرورش صدای یک بازیگر
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.
در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.
پرتاب آوا
حالا که می‌دانیم گفتار ما برایمان همچون عبور از آتش است باید بدانیم که با چه کسی در چه فاصله‌ای و با چه میل و یا کششی صحبت می‌کنیم. این پرسش‌ها به واژگان خارج شده از دهانمان حالت یک توپ را می‌دهد؛ همچون توپ تنیس. یک تنیسور با همین پرسش‌ها والبته با کمی مکر و حیله توپ را به میدان حریف پرتاب می‌کند.
هدفی در یک متری خود انتخاب کنید. باید کلمه‌ها را از تمرین قبل برای او بگویید. آوا‌های ایجاد شده‌ی شما برای آن هدف پرتاب می‌شوند. یک بار نرم بگویید و بار دیگر شدت را بالاتر ببرید و خشن‌تر ادا کنید. در دنباله‌ی همین تمرین به تدریج فاصله‌ی خود را با هدف دور ودورتر کنید و سپس حتما به تدریج به حالت اول بازگردید.
حالا فاصله‌ی خود را بسیار نرم و آرام به هدف نزدیک و نزدیکتر کنید. دراین تمرین – درس باید جلوی چند اشکال را گرفت؛ ما همواره با دهان و لب‌ها و باز کردن دهان حرف می‌زنیم؛ یعنی در هنگام حرف زدن دائم سر و بدنشان را نیز به حرکت در می‌آورند. خیلی از بازیگران این کار را دلیل بر خوب بازی کردن نیز می‌دانند. اما این یک نقص است و باید برطرف شود.
انسان فقط با دهان حرف می‌زند و باید بر تمام اندام گفتاری خود کاملا تسلط داشته باشد. زمینه‌های تخیل در نقش و یا احساسات در اعمال ما و در تصمیم‌ها و روشی که برای عمل انتخاب می‌کنیم خود را بروز می‌دهند و نه در حرکت دائم سر و یا دست به همراه حرف زدن.
درتمرین برای تسلط بالا بر آوا باید این نقص را برطرف کرد. شاید نقشی که بازی می‌کنید دارای یک انحراف و حرکت تکراری منشعب از ناراحتی ذهنی و روانی (تیک عصبی) باشد، اما آن نیز نباید بر پیکره‌ی گفتار سوار شود.
همواره در زندگی عادی نیز حرکت بدن بر حرکت آوا مقدم است: ناخودآگاه دستتان به شی داغی برخورد می‌کند؛ تا به حال دیده اید کسی اول بگوید: آخ! سپس دستش را بکشد؟ قطعا نه! او اول دستش را ناخودآگاه پس کشیده و سپس با یک فاصله – هر چقدر هم کوتاه، به فریاد آمده است. این قاعده است، اما استثنا نیز وجود دارد. مثلا جا به جا کردن همین مورد قبل می‌تواند کمدی وضعیت به وجود آورد.
الکتروآکوستیک (راه‌های موثر حفظ و نگهداری صدا)
کلید اصلی برای استفاده‌ی صحیح از صدا، داشتن تکنیکی کامل است. به همراه این چند مورد: پیش نیامدن استفاده‌ی نادرست از صدا، شیوه‌ی صحیح صحبت کردن، تأثیر محیط، تاثیر سلامت جسمانی بر روی صدا.
اما شروط لازم نیز عبارتند از: گوش دادن و نگاه کردن، پیدا کردن مربی بیان و تحت نظر وی بودن، ثابت نگه داشتن مدت زمان تمرین به لحاظ سرعت روزانه و تعداد دفعات ماهانه، ترکیب تکنیک‌های مخالف و متضاد، هنرجوی جدی بودن و ایجاد ابزار و امکانات برای گسترش نحوه‌ی تمرین‌ها. همه‌ی این شروط و مراتب بخش‌هایی از بهداشت آوا هستند.