هدیه کریسمس پیونگ یانگ به واشنگتن؛ انتظار کُشنده برای آمریکا
وعده پیونگ یانگ برای ارسال هدیه کریسمس به واشنگتن، سبب شده آمریکا و متحدان منطقهای آن در روزهای پایانی سال در ترسی بی پایان و کُشنده به سر ببرند.
خبرگزاری میزان -
بحران شبه جزیره کره در روزهای پایانی ضرب الاجل پیونگ یانگ به واشنگتن بسیار بغرنج شده و کابوسی از سناریوهای مختلف ناخوشایند را برای آمریکا و متحدانش به دنبال داشته است. همین ترس و انتظار کُشنده سبب شده تا آمریکا اقدامات و تدابیر دفاعی را در سراسر اقیانوس آرام تشدید کرده و از گشت زنیهای هوایی به ارسال ناو جنگی به دریای ژاپن برسد.
به گزارش وال استریت ژورنال، مقامهای دفاعی آمریکا اعلام کردند واشنگتن یک ناو جنگی مجهز به موشکهای هدایت شونده موسوم به «USS Milius» را به دریای ژاپن اعزام کرده است.
تحولات اخیر در شبه جزیره کره و در روابط آمریکا و کره شمالی یادآور اتفاقات سال ۲۰۱۷، _زمانی که ۲ کشور برای جنگ آماده میشدند_، است. در حالی که به نظر میرسید سال ۲۰۱۷ نقطه پایان ۲۵ سال رابطه کج دار و مریز پیونگ یانگ و واشنگتن باشد، «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا همه را غافلگیر کرده و برای مذاکره با «کیم جونگ اون»، رئیس کره شمالی اعلام آمادگی کرد، اما روند تحولات عمق بن بست سیاسی آمریکا و کره شمالی را که ریشه در هفتههای پایانی دوره دوم ریاست جمهوری «بیل کلینتون»، رئیس جمهور اسبق آمریکا دارد، آشکار ساخت. این بن بست در دوران «جورج دبلیو بوش» تحت هدایت «جان بولتون»، معاون وزیر خارجه آمریکا و با قرار دادن نام کره شمالی در "محور شرارت" تشدید شد.
اعلام آمادگی ترامپ برای مذاکره با «کیم» سبب بروز گمانه زنیهای خوش بینانهای در مورد تحولات شبه جزیره کره شد، اما گذشت تنها یک سال و نیم از آغاز مذاکرات دو جانبه در سنگاپور، بیهودگی امید به دیپلماسی و سیاست خارجی دولت چهل و پنجم آمریکا را مورد تاکید قرار داد.
دیدار ژوئن ۲۰۱۸ سنگاپور با توافقی چهار پاراگرافی، ۲۰۱۹ «هانوی» ویتنام، ملاقات سران در مرز دو کره و ورود رئیس جمهور آمریکا به خاک کره شمالی، نامههای دوستانه و اظهارات ستایش آمیز و از سرگیری مذاکرات خلع سلاح، نشان داد که طرفین از اساس و در تعریف مفاهیم و اهداف کاملا با یکدیگر متفاوت هستند. زیاده خواهیهای ترامپ در نهایت سبب شد تا «کیم» با تعیین ضرب الاجلی برای واشنگتن به منظور تغییر رویکرد خصمانه خود علیه کره شمالی و توقف مذاکرات، ناامیدی خود را از دست یافتن به توافقی عادلانه آشکار کند.
تاکید پیونگ یانگ بر عدم تمایل به مذاکرات بیشتر در چارچوب فعلی و در پیش گرفتن "مسیری جدید در سیاست خارجی" اکنون به کابوس آمریکا و متحدان منطقهای این کشور مبدل شده است؛ ضمن اینکه نگرانی را در مورد حرکت جسورانه کره شمالی و پاسخ سریع و اشتباه آمریکا به آن تشدید کرده است. این موضوع زمانی حساستر میشود که بدانیم به هم خوردن ساختار فعلی توافقها و مذاکرات در چنین شرایطی، ساختارهای امنیتی نه چندان مستحکم منطقه را از هم فرو میپاشد.
از سوی دیگر در حال حاضر کره شمالی در برابر آمریکایی که رئیس جمهورش با موضوع استیضاح در سنا روبرو است، دست بالا را دارد. ترامپ در ماههای اخیر و پیش رو میبایست در دو جبهه کارزارهای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ و دادگاه استیضاح در سنا مبارزه و برای پر بار کردن کارنامه سیاست خارجی خود تلاش کند. این در حالی است که «کیم» به دلیل ساختار سیاسی کره شمالی، محدودیت زمانی برای دست یابی به توافق ندارد و میتواند تا روی کار آمدن رئیس جمهور بعدی آمریکا منتظر بماند.
از طرف دیگر زمان همواره در کنار کره شمالی و به نفع این کشور عمل کرده و پیونگ یانگ در سالهای سخت پر تحریم گذشته، توانسته راههای مختلفی را برای ادامه حیات خود پیدا کند؛ ضمن اینکه بررسی دقیق و موشکافانه اقدامات ترامپ در این حوزه جغرافیایی نشان میدهد که رویکرد وی چندان متفاوت از اسلافش نبوده است. تاکید ترامپ بر خلع سلاح کامل هستهای کره شمالی به عنوان پیش شرط در چارچوب رویکرد روسای جمهور پیشین این کشور قابل بررسی است.
در تیررس بودن پایگاههای آمریکایی نیز معضل دیگری است که واشنگتن با آن روبرو است. در این راستا میتوان از اردوگاه «کیسی» ارتش آمریکا در منطقه «دونگ دوچه اون» در نزدیکی مرز دو کره (با مساحت ۱۰ کیلومتر مربع و در ۶۰ کیلومتری شمال «سئول»، پایتخت کره جنوبی) با ۱۰ هزار نظامی به عنوان پاشنه آشیل واشنگتن یاد کرد؛ چنانکه به صدا درآمدن اشتباه زنگ هشدار در این اردوگاه موجی از ترس از دریافت هدیه کره شمالی را برانگیخت؛ اتفاقی که در ژاپن به صورت اشتباهی در اخبار رخ داده و سبب بروز نگرانی عمده شد.
اکنون جمله "هدیه کریسمس به اقدامات آمریکا بستگی دارد"، به کابوس سران آمریکا و متحدان منطقهای اش مبدل شده و پیش بینیهای مختلفی از آزمایش نخستین موشک بالستیک قاره پیما توسط پیونگ یانگ و اتخاذ مسیری جدید توسط کره شمالی در پایان نشست سالانه حزب حاکم این کشور را به دنبال داشته است؛ هرچند ترامپ منتظر "گلدانی زیبا" به عنوان هدیه کریسمس از سوی «کیم» است.
کره شمالی تاکنون از طریق آزمایشهای موشکی و نظامی خود سرنخهای متفاوتی در مورد هدیه کریسمس به آمریکا داده است. بی نیازی پیونگ یانگ به مانور سیاسی در برابر نیاز مبرم واشنگتن به این امر برای حفظ اعتبار و پرستیژ، سبب شده تا انتخاب کره شمالی براساس ارزیابی ریسکهای ژئوپلتیکی و نظامی و البته اهداف واشنگتن باشد.
اکنون همه چشمها به نشست فوق العاده ماه جاری حزب کارگر است. پیش بینی میشود در حالی که آمریکا، اروپا و ژاپن به تشدید تحریمها و "فشار حداکثر" علیه پیونگ یانگ اقدام کنند، «کیم» برنامه ملی بزرگ تری را در راستای حرکت در مسیر جدید در پیش بگیرد و لزوما بر واشنگتن و اقدامات خصمانهاش متمرکز نباشد.
مسیر روابط کره شمالی و آمریکا در سال ۲۰۲۰ همچنان مبهم است؛ هرچند به نظر میرسد سیر تحولات دستکم از سوی پیونگ یانگ در جهت تنش افزایی نبوده و تمرکز بر توانمندی اقتصادی و نظامی در دستور کار قرار گرفته باشد.
به گزارش گروه بین الملل ؛ اعلام وضعیت دفاعی فوق العاده در سراسر اقیانوس آرام و انتظار کُشنده واشنگتن برای دریافت «هدیه کریسمس» پیونگ یانگ، سبب شده معادلات جدیدی در شبه جزیره کره و در واقع در سراسر اقیانوس آرام رقم بخورد.
بحران شبه جزیره کره در روزهای پایانی ضرب الاجل پیونگ یانگ به واشنگتن بسیار بغرنج شده و کابوسی از سناریوهای مختلف ناخوشایند را برای آمریکا و متحدانش به دنبال داشته است. همین ترس و انتظار کُشنده سبب شده تا آمریکا اقدامات و تدابیر دفاعی را در سراسر اقیانوس آرام تشدید کرده و از گشت زنیهای هوایی به ارسال ناو جنگی به دریای ژاپن برسد.
به گزارش وال استریت ژورنال، مقامهای دفاعی آمریکا اعلام کردند واشنگتن یک ناو جنگی مجهز به موشکهای هدایت شونده موسوم به «USS Milius» را به دریای ژاپن اعزام کرده است.
تحولات اخیر در شبه جزیره کره و در روابط آمریکا و کره شمالی یادآور اتفاقات سال ۲۰۱۷، _زمانی که ۲ کشور برای جنگ آماده میشدند_، است. در حالی که به نظر میرسید سال ۲۰۱۷ نقطه پایان ۲۵ سال رابطه کج دار و مریز پیونگ یانگ و واشنگتن باشد، «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا همه را غافلگیر کرده و برای مذاکره با «کیم جونگ اون»، رئیس کره شمالی اعلام آمادگی کرد، اما روند تحولات عمق بن بست سیاسی آمریکا و کره شمالی را که ریشه در هفتههای پایانی دوره دوم ریاست جمهوری «بیل کلینتون»، رئیس جمهور اسبق آمریکا دارد، آشکار ساخت. این بن بست در دوران «جورج دبلیو بوش» تحت هدایت «جان بولتون»، معاون وزیر خارجه آمریکا و با قرار دادن نام کره شمالی در "محور شرارت" تشدید شد.
اعلام آمادگی ترامپ برای مذاکره با «کیم» سبب بروز گمانه زنیهای خوش بینانهای در مورد تحولات شبه جزیره کره شد، اما گذشت تنها یک سال و نیم از آغاز مذاکرات دو جانبه در سنگاپور، بیهودگی امید به دیپلماسی و سیاست خارجی دولت چهل و پنجم آمریکا را مورد تاکید قرار داد.
دیدار ژوئن ۲۰۱۸ سنگاپور با توافقی چهار پاراگرافی، ۲۰۱۹ «هانوی» ویتنام، ملاقات سران در مرز دو کره و ورود رئیس جمهور آمریکا به خاک کره شمالی، نامههای دوستانه و اظهارات ستایش آمیز و از سرگیری مذاکرات خلع سلاح، نشان داد که طرفین از اساس و در تعریف مفاهیم و اهداف کاملا با یکدیگر متفاوت هستند. زیاده خواهیهای ترامپ در نهایت سبب شد تا «کیم» با تعیین ضرب الاجلی برای واشنگتن به منظور تغییر رویکرد خصمانه خود علیه کره شمالی و توقف مذاکرات، ناامیدی خود را از دست یافتن به توافقی عادلانه آشکار کند.
تاکید پیونگ یانگ بر عدم تمایل به مذاکرات بیشتر در چارچوب فعلی و در پیش گرفتن "مسیری جدید در سیاست خارجی" اکنون به کابوس آمریکا و متحدان منطقهای این کشور مبدل شده است؛ ضمن اینکه نگرانی را در مورد حرکت جسورانه کره شمالی و پاسخ سریع و اشتباه آمریکا به آن تشدید کرده است. این موضوع زمانی حساستر میشود که بدانیم به هم خوردن ساختار فعلی توافقها و مذاکرات در چنین شرایطی، ساختارهای امنیتی نه چندان مستحکم منطقه را از هم فرو میپاشد.
از سوی دیگر در حال حاضر کره شمالی در برابر آمریکایی که رئیس جمهورش با موضوع استیضاح در سنا روبرو است، دست بالا را دارد. ترامپ در ماههای اخیر و پیش رو میبایست در دو جبهه کارزارهای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ و دادگاه استیضاح در سنا مبارزه و برای پر بار کردن کارنامه سیاست خارجی خود تلاش کند. این در حالی است که «کیم» به دلیل ساختار سیاسی کره شمالی، محدودیت زمانی برای دست یابی به توافق ندارد و میتواند تا روی کار آمدن رئیس جمهور بعدی آمریکا منتظر بماند.
از طرف دیگر زمان همواره در کنار کره شمالی و به نفع این کشور عمل کرده و پیونگ یانگ در سالهای سخت پر تحریم گذشته، توانسته راههای مختلفی را برای ادامه حیات خود پیدا کند؛ ضمن اینکه بررسی دقیق و موشکافانه اقدامات ترامپ در این حوزه جغرافیایی نشان میدهد که رویکرد وی چندان متفاوت از اسلافش نبوده است. تاکید ترامپ بر خلع سلاح کامل هستهای کره شمالی به عنوان پیش شرط در چارچوب رویکرد روسای جمهور پیشین این کشور قابل بررسی است.
در تیررس بودن پایگاههای آمریکایی نیز معضل دیگری است که واشنگتن با آن روبرو است. در این راستا میتوان از اردوگاه «کیسی» ارتش آمریکا در منطقه «دونگ دوچه اون» در نزدیکی مرز دو کره (با مساحت ۱۰ کیلومتر مربع و در ۶۰ کیلومتری شمال «سئول»، پایتخت کره جنوبی) با ۱۰ هزار نظامی به عنوان پاشنه آشیل واشنگتن یاد کرد؛ چنانکه به صدا درآمدن اشتباه زنگ هشدار در این اردوگاه موجی از ترس از دریافت هدیه کره شمالی را برانگیخت؛ اتفاقی که در ژاپن به صورت اشتباهی در اخبار رخ داده و سبب بروز نگرانی عمده شد.
اکنون جمله "هدیه کریسمس به اقدامات آمریکا بستگی دارد"، به کابوس سران آمریکا و متحدان منطقهای اش مبدل شده و پیش بینیهای مختلفی از آزمایش نخستین موشک بالستیک قاره پیما توسط پیونگ یانگ و اتخاذ مسیری جدید توسط کره شمالی در پایان نشست سالانه حزب حاکم این کشور را به دنبال داشته است؛ هرچند ترامپ منتظر "گلدانی زیبا" به عنوان هدیه کریسمس از سوی «کیم» است.
کره شمالی تاکنون از طریق آزمایشهای موشکی و نظامی خود سرنخهای متفاوتی در مورد هدیه کریسمس به آمریکا داده است. بی نیازی پیونگ یانگ به مانور سیاسی در برابر نیاز مبرم واشنگتن به این امر برای حفظ اعتبار و پرستیژ، سبب شده تا انتخاب کره شمالی براساس ارزیابی ریسکهای ژئوپلتیکی و نظامی و البته اهداف واشنگتن باشد.
اکنون همه چشمها به نشست فوق العاده ماه جاری حزب کارگر است. پیش بینی میشود در حالی که آمریکا، اروپا و ژاپن به تشدید تحریمها و "فشار حداکثر" علیه پیونگ یانگ اقدام کنند، «کیم» برنامه ملی بزرگ تری را در راستای حرکت در مسیر جدید در پیش بگیرد و لزوما بر واشنگتن و اقدامات خصمانهاش متمرکز نباشد.
مسیر روابط کره شمالی و آمریکا در سال ۲۰۲۰ همچنان مبهم است؛ هرچند به نظر میرسد سیر تحولات دستکم از سوی پیونگ یانگ در جهت تنش افزایی نبوده و تمرکز بر توانمندی اقتصادی و نظامی در دستور کار قرار گرفته باشد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *