اقلیتهای ساکن اراضی اشغالی قربانیان اصلی تبعیض نژادی/ آتش اعتراضهای ضد نژادپرستی چگونه شعله ور شد؟
نرخ بالای خشونت، خودکشی، بیکاری، ممنوعیت ورود اقلیتها به برخی اماکن و سایر موارد تبعیض در اراضی اشغالی، آتش اعتراضهای ضد نژادپرستی را در این اراضی شعله ور میکند.
خبرگزاری میزان -
اعتراضها علیه نژادپرستی از روز ۳۰ ژوئن (۹ تیر) عمدتا توسط جوانان در سراسر اراضی اشغالی به ویژه در تل آویو، حیفا شهر وقوع حادثه تیراندازی به نوجوان غیرمسلح اتیوپیایی و قدس اشغالی برگزار شد. در جریان این اعتراضها که با خشونت پلیس به درگیری میان معترضان و پلیس تبدیل شد، دهها نفر زخمی شده و بیش از ۱۰۰ نفر دستگیر شدند.
معترضان با سردادن شعارهایی مانند "مادر، اجازه نده من قربانی بعدی باشم"، "زندگی ما بی ارزش نیست" و "زندگی سیاهان اهمیت دارد"، خواستار مبارزه رژیم صهیونیستی با نژادپرستی سیستماتیک در اراضی اشغالی شدند.
ماهیت پیچیده هویت نژادی و جمعی در اراضی اشغالی ناشی از وعدههای فریبنده رژیم صهیونیستی برای ارائه زندگی بهتر به یهودیان آفریقاییها، سبب کوچ و مهاجرات شماری از آفریقاییها به این اراضی شده است. این رژیم در دهههای ۸۰ و ۹۰ میلادی طی دو ماموریت مخفی هوایی دهها هزار مهاجر اتیوپیایی را به اراضی اشغالی منتقل کرده و اسکان داد. تنها در سال ۱۹۹۱ این رژیم ظرف ۳۶ ساعت ۱۴ هزار اتیوپیایی را وارد اراضی اشغالی کرد. در حالی که مقامات رژیم صهیونیستی از این عملیات به عنوان موفقیتی بزرگ یاد میکند، اتیوپیاییها از همان بدو ورود تلاشهای خود را برای ادغام در این جامعه و پذیرفته شدن در ساختار اقتصادی و اجتماعی آن ناکام میبینند و اغلب با خشونت پلیس مواجه میشوند.
این موضوع در حادثه اخیر بار دیگر تایید شد. در حالی که اداره تحقیقات داخلی پلیس رژیم صهیونیستی تیراندازی افسر پلیس در ساعات خارج از خدمت به نوجوان اتیوپیایی را قتل عنوان کرده، این افسر در نهایت با اتهام تخلف انضباطی مواجه و آزاد شد.
یک محقق ارشد وزارت آموزش و پرورش رژیم صهیونیستی با تاکید بر واقعیت تبعیض نژادی پلیس علیه اتیوپیاییهای ساکن اراضی اشغالی گفت اتیوپیاییهای اراضی اشغالی با بالاترین نرخ خشونت پلیس مواجه هستند. پلیس آنان را روزانه متوقف و مورد بازرسی قرار میدهد. پلیس قادر است برای آنان پرونده جنایی تشکیل دهد چنانچه در مواردی پیش از این به ویژه در سال ۲۰۱۴ در مورد یک جوان اتیوپیایی نیز شاهد آن بودیم.
اتیوپیاییها در حالی اعتراضهای ضد نژادپرستی خود را برگزار کردند که موضوع غزه بخشی از این اعتراضها بود. اتیوپیاییهای ساکن اراضی اشغالی بر این باور هستند که خشونت و تبعیض علیه مردم تحت محاصره غزه نیز نمونهای دیگر از این معضل خطرناک در رژیم صهیونیستی است.
اتیوپیاییهای ساکن اراضی اشغالی با انواع تبعیض مواجه هستند. در اواسط دهه ۱۹۹۰، آنها دریافتند که رژیم صهیونیستی خونهای اهدایی آنها را وارد چرخه درمان نمیکند. این موضوع خشم اتیوپیاییها را برانگیخت. انجام آزمایشهای پزشکی در هنگام ورود به اراضی اشغالی از دیگر موارد تبعیضی است که این اقلیت با آن مواجه است. ضمن این که خشونت خانگی و خودکشی در میان اتیوپیاییهای ساکن اراضی اشغالی نیز نرخ بالاتری نسبت به سایر اقشار جامعه دارد. شکافهای چشمگیر در اشتغال و درآمد میان اتیوپیاییها و دیگر جوامع ساکن اراضی اشغالی وجود دارد و این افراد عمدتا از تحصیلات رسمی برخوردار نیستند. تعیین ممنوعیتهای شغلی، ممنوعیت ورود به برخی از اماکن، محدودیت در دادن رای در انتخابات و سیستمهای آموزشی جداگانه از دیگر موارد تبعیض است که اتیوپیاییها و اقلیتهای قومی با آن مواجه هستند.
معضل نژادپرستی و تبعیض نژادی صرفا چالش پیش روی اتیوپیاییهای ساکن اراضی اشغالی نبوده و یهودیان مصری، روس، اریترهای و فلسطینیان را نیز درگیر کرده است.
این گروههای اقلیت به دلیل ساختار سیاسی و فرهنگی متفاوت رژیم صهیونیستی، به درجات مختلف در اراضی اشغالی به حاشیه رانده میشوند. برخلاف فلسطینیان که از ابتدای امر به عنوان وصلهای ناهمگون شناسایی میشوند، مهاجران یهودی به اراضی اشغالی نیز باید همواره برای دریافت حقوق خود به عنوان یک یهودی مبارزه کنند.
البته باید توجه داشت که فلسطینیان با خشونت و تبعیض سخت تری مواجه هستند. اعتراض شهروندان فلسطینی به خشونت پلیس در سال ۲۰۰۰، به دلیل استفاده پلیس از مهمات جنگی علیه معترضان منجر به شهادت ۱۳ نفر شد.
در حال حاضر حدود ۳۳۰۰۰ پناهجوی آفریقایی عمدتا از اریتره و سودان که از جنگ فرار کرده و با عبور از مرز مصر و اراضی اشغالی وارد این سرزمین شدند، نیز با این معضل مواجه هستند.
به گزارش گروه بین الملل ؛ شلیک افسر پلیس رژیم صهیونیستی به یک نوجوان اتیوپیایی ساکن اراضی اشغالی، سبب برگزاری اعتراضهای گستردهای در این اراضی شد. اعتراضهای ضد نژادپرستی و خشونت پلیس علیه رنگین پوستان که پیشتر به صورت جسته و گریخته برگزار میشد در پی حادثه اخیر شکل جدی تری به خود گرفته و تجربه دردناک زندگی اتیوپیایی تبارهای ساکن اراضی اشغالی را برجستهتر کرده است.
اعتراضها علیه نژادپرستی از روز ۳۰ ژوئن (۹ تیر) عمدتا توسط جوانان در سراسر اراضی اشغالی به ویژه در تل آویو، حیفا شهر وقوع حادثه تیراندازی به نوجوان غیرمسلح اتیوپیایی و قدس اشغالی برگزار شد. در جریان این اعتراضها که با خشونت پلیس به درگیری میان معترضان و پلیس تبدیل شد، دهها نفر زخمی شده و بیش از ۱۰۰ نفر دستگیر شدند.
معترضان با سردادن شعارهایی مانند "مادر، اجازه نده من قربانی بعدی باشم"، "زندگی ما بی ارزش نیست" و "زندگی سیاهان اهمیت دارد"، خواستار مبارزه رژیم صهیونیستی با نژادپرستی سیستماتیک در اراضی اشغالی شدند.
ماهیت پیچیده هویت نژادی و جمعی در اراضی اشغالی ناشی از وعدههای فریبنده رژیم صهیونیستی برای ارائه زندگی بهتر به یهودیان آفریقاییها، سبب کوچ و مهاجرات شماری از آفریقاییها به این اراضی شده است. این رژیم در دهههای ۸۰ و ۹۰ میلادی طی دو ماموریت مخفی هوایی دهها هزار مهاجر اتیوپیایی را به اراضی اشغالی منتقل کرده و اسکان داد. تنها در سال ۱۹۹۱ این رژیم ظرف ۳۶ ساعت ۱۴ هزار اتیوپیایی را وارد اراضی اشغالی کرد. در حالی که مقامات رژیم صهیونیستی از این عملیات به عنوان موفقیتی بزرگ یاد میکند، اتیوپیاییها از همان بدو ورود تلاشهای خود را برای ادغام در این جامعه و پذیرفته شدن در ساختار اقتصادی و اجتماعی آن ناکام میبینند و اغلب با خشونت پلیس مواجه میشوند.
بیشتر بخوانید: زخم کهنه نژادپرستی در اراضی اشغالی
این موضوع در حادثه اخیر بار دیگر تایید شد. در حالی که اداره تحقیقات داخلی پلیس رژیم صهیونیستی تیراندازی افسر پلیس در ساعات خارج از خدمت به نوجوان اتیوپیایی را قتل عنوان کرده، این افسر در نهایت با اتهام تخلف انضباطی مواجه و آزاد شد.
یک محقق ارشد وزارت آموزش و پرورش رژیم صهیونیستی با تاکید بر واقعیت تبعیض نژادی پلیس علیه اتیوپیاییهای ساکن اراضی اشغالی گفت اتیوپیاییهای اراضی اشغالی با بالاترین نرخ خشونت پلیس مواجه هستند. پلیس آنان را روزانه متوقف و مورد بازرسی قرار میدهد. پلیس قادر است برای آنان پرونده جنایی تشکیل دهد چنانچه در مواردی پیش از این به ویژه در سال ۲۰۱۴ در مورد یک جوان اتیوپیایی نیز شاهد آن بودیم.
اتیوپیاییها در حالی اعتراضهای ضد نژادپرستی خود را برگزار کردند که موضوع غزه بخشی از این اعتراضها بود. اتیوپیاییهای ساکن اراضی اشغالی بر این باور هستند که خشونت و تبعیض علیه مردم تحت محاصره غزه نیز نمونهای دیگر از این معضل خطرناک در رژیم صهیونیستی است.
اتیوپیاییهای ساکن اراضی اشغالی با انواع تبعیض مواجه هستند. در اواسط دهه ۱۹۹۰، آنها دریافتند که رژیم صهیونیستی خونهای اهدایی آنها را وارد چرخه درمان نمیکند. این موضوع خشم اتیوپیاییها را برانگیخت. انجام آزمایشهای پزشکی در هنگام ورود به اراضی اشغالی از دیگر موارد تبعیضی است که این اقلیت با آن مواجه است. ضمن این که خشونت خانگی و خودکشی در میان اتیوپیاییهای ساکن اراضی اشغالی نیز نرخ بالاتری نسبت به سایر اقشار جامعه دارد. شکافهای چشمگیر در اشتغال و درآمد میان اتیوپیاییها و دیگر جوامع ساکن اراضی اشغالی وجود دارد و این افراد عمدتا از تحصیلات رسمی برخوردار نیستند. تعیین ممنوعیتهای شغلی، ممنوعیت ورود به برخی از اماکن، محدودیت در دادن رای در انتخابات و سیستمهای آموزشی جداگانه از دیگر موارد تبعیض است که اتیوپیاییها و اقلیتهای قومی با آن مواجه هستند.
معضل نژادپرستی و تبعیض نژادی صرفا چالش پیش روی اتیوپیاییهای ساکن اراضی اشغالی نبوده و یهودیان مصری، روس، اریترهای و فلسطینیان را نیز درگیر کرده است.
این گروههای اقلیت به دلیل ساختار سیاسی و فرهنگی متفاوت رژیم صهیونیستی، به درجات مختلف در اراضی اشغالی به حاشیه رانده میشوند. برخلاف فلسطینیان که از ابتدای امر به عنوان وصلهای ناهمگون شناسایی میشوند، مهاجران یهودی به اراضی اشغالی نیز باید همواره برای دریافت حقوق خود به عنوان یک یهودی مبارزه کنند.
البته باید توجه داشت که فلسطینیان با خشونت و تبعیض سخت تری مواجه هستند. اعتراض شهروندان فلسطینی به خشونت پلیس در سال ۲۰۰۰، به دلیل استفاده پلیس از مهمات جنگی علیه معترضان منجر به شهادت ۱۳ نفر شد.
در حال حاضر حدود ۳۳۰۰۰ پناهجوی آفریقایی عمدتا از اریتره و سودان که از جنگ فرار کرده و با عبور از مرز مصر و اراضی اشغالی وارد این سرزمین شدند، نیز با این معضل مواجه هستند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *