همه عقب نشینی‌های ترامپ؛ آمریکا در گوشه رینگ

به گزارش گروه بین الملل ؛ فارین افرز در مقاله‌ای که به بررسی سیاست‌های خصمانه واشنگتن در قبال تهران، پیونگ یانگ، کاراکاس و پکن پرداخته، پایان این اقدامات را عقب نشینی شرم آور واشنگتن می‌داند.

در این مقاله آمده است: در واقع از زمان حضور «دونالد ترامپ» در اتاق بیضی شکل کاخ سفید همگان به دلیل رفتار‌های تکانشی، لفاظی‌های بیهوده، ناتوانی در دوراندیشی، بی توجهی به روند‌های سیاسی و تلاش برای پیروزی رئیس جمهور آمریکا تحولات اخیر را دور از انتظار نمی‌دانستند. آمریکا به صورت یکجانبه توافق هسته‌ای را ترک کرد و کمپین فشار حداکثری علیه این کشور به راه انداخت. با این وجود و به رغم فشار‌ها و فضاسازی‌های آمریکا علیه ایران در منطقه، پیش بینی‌های دولت آمریکا درست از آب درنیامد و ایران نه تنها تسلیم خواسته‌های واشنگتن نشده بلکه از آغاز مذاکره با کشوری که به آن اعتماد ندارد، اجتناب کرده است. واشنگتن با مشاهده این شرایط و درک دشوار بودن عقب نشینی بی حاصل از خواسته‌های پیشین خود، خواستار توافق هسته‌ای جدیدی شده است که تهران آن را رد می‎کند.

به نظر می‌رسد ترامپ با اعمال تحریم‌های یکجانبه علیه ایران و چین و فریب دادن مردم آمریکا در مورد هزینه‌های این سیاست‎ها، ریسک‌ها و عواقب رویکردش، خود را به گوشه رینگ برده است. افزایش تعرفه بر کالا‌های چینی که با تقابل غیرمنتظره پکن در افزایش تعرفه بر کالا‌های آمریکایی روبرو شد، نیز سبب نشد تا ترامپ باور خود را تغییر دهد؛ او تصور می‌کند تقابل با چین حتی به قیمت افزایش هزینه برای کشاورزان، تولیدکنندگان و مصرف کنندگان به لحاظ سیاسی در نتیجه انتخابات ۲۰۲۰ آمریکا موثر است.

رویکرد ترامپ در مورد کره شمالی نیز مشابه با رویکردش در قبال ایران و چین بوده است. وی برخورد با کره شمالی را با خشونت، تهدید و توهین آغاز کرد و در نهایت در سال ۲۰۱۸ به شکل شگفت انگیزی تغییر جهت داد و حتی ادعا کرد "او و کیم عاشق یکدیگر شده‌اند". این اظهارات ترامپ تنها به دلیل نگرانی وی از احتمال بروز یک جنگ هسته‌ای بود. آزمایش‎های موشکی اخیر کره شمالی، توقیف کشتی کره شمالی توسط آمریکا و آزمایش نوع جدیدی از تسلیحات تاکتیکی هدایت شونده توسط کره شمالی همگی دال بر این بی ثباتی شخصیت ترامپ هستند.

ونزوئلا کشور دیگری است که واشنگتن در آن درگیر محاسبات اشتباه شده است. مخالفت شدید با دولت قانونی ونزوئلا و تلاش برای تغییر رژیم که با اطمینان قطعی از پیروزی انجام می‌شد، با مقاومت «نیکلاس مادورو» رئیس جمهور قانونی ونزوئلا و حمایت روسیه، چین و کوبا مواجه شد؛ موضوعی که در مخیله ترامپ نمی‌گنجید. در این مورد هم ترامپ بین پذیرش شکست شرم آور یا تشدید روش منجر به درگیری نظامی قرار گرفته است.

در نهایت باید توجه داشت که ترامپ در همه اظهارات عمومی خود در مورد ایران، به دنبال راهی برای خروج از گفته‌های خود است. ابراز تمایل در مورد تماس مقامات ایرانی با وی، اعلام مکرر عدم تمایل برای آغاز درگیری با ایران براساس گزارش‌های منتشر شده پنتاگون، همگی دال بر عقب نشینی وی از لفاظی‌هایی هستند که پیشتر علیه ایران داشته است.

 

در واقع بررسی الگو‌های رفتاری دولت آمریکا نشان می‌دهد که این کشور با تشدید تحریم‎ها، تهدید‌ها و فشار‌ها به منظور تحمیل توافق مدنظر خود به کشور‌های مخالف، در نهایت خود را به گوشه رینگ برده و راه حلی برای خودش باقی نمی‌گذارد.