افزایش تنش‌ها در "افغانستان" تهدیدات جدید برای آسیای مرکزی
به گزارش گروه بین الملل ، برخی رسانههای روسیه در گزارش‌هایی مسئله خروج آمریکا از افغانستان را بررسی کردند.
در این گزارش‌ها آمده است: نمایندگان سنای آمریکا پیشنهاد خروج نظامیان این کشور از افغانستان را آماده کردند.
نظامیان آمریکا و متحدان آن طی 18 سال نتوانستند در افغانستان فضایی امن و دموکراتیک ایجاد کنند و در این مدت تعداد سربازان آمریکایی در این کشور، دولت «کابل» و رؤسای جمهور آمریکا تغییر کردند اما وضعیت افغانستان همچنان تغییر نکرد و عملیات نظامی، حملات تروریستی، کشتار نظامیان و پلیس افغانستان همچنان ادامه دارد.
اما همزمان چند هزار سرباز آمریکایی در پایگاه‌های نظامی امن زندگی می‌کنند و نقش جدی در تحولات افغانستان ندارند.
با توجه به این واقعیت‌ها ادامه حضور نظامیان آمریکا در افغانستان بی معنا است و در صورت خروج این سربازان «واشنگتن» بیش از 50 میلیارد دلار در سال صرفه جویی خواهد کرد ضمن اینکه برنامه خروج نظامیان با رؤسای «طالبان» هماهنگ شده است.
با خروج نظامیان آمریکا سربازان متحدان و سازمان‌های نظامی خصوصی نیز خاک افغانستان را ترک می‌کنند و در این کشور مبارزه‌های جدی بین قدرت‌های داخلی از جمله طالبان، داعش و غیره آغاز می‌شود.
عملیات موسوم به «پشتیبانی قوی» آمریکا و ناتو در افغانستان از سال 2015 شروع شد که در قالب آن حدود 16 هزار نظامی کشورهای عضو ناتو با برگزاری دوره‌های آموزشی برای ارتش افغانستان، اجرای عملیات ضدتروریستی و حمایت هوایی کمک می‌کنند.
ناتو چنین عملیاتی را با تکیه بر زیرساخت‌های قوی در کابل، «بگرام»، پایگاه‌های نظامی در «مزار شریف»، «هرات»، «قندهار» و «لغمان» اجرا می‌کند.
پایه حقوقی عملیات مذکور توافقنامه بین دولت افغانستان و ناتو است و سازمان ملل متحد نیز با حضور نظامیان خارجی در افغانستان موافقت می‌کند.
همینطور که می‌بینیم آمریکا به طور قانونی برای حمایت از کابل، ایجاد نیروهای مسلح قوی و فعال کردن انستیتوهای دموکراتیک وارد افغانستان شدند اما واشنگتن تجربه شوروی در افغانستان را به طور کافی بررسی نکرد و هرگونه تلاش برای اصلاح اجباری جامعه افغان به نتیجه قانع کننده‌ای منجر نشده است.
بنابراین اقدامات آمریکا در افغانستان بی معنا همراه با هزینه‌های قابل توجه بوده است.
در رتبه بندی کمک‌های نظامی جهانی، افغانستان در رتبه 74 از 137 کشور قرار دارد و بیش از 300 هزار نفر در بخش تأمین امنیت این کشور فعال هستند و این تعداد برای کشوری با جمعیت 36 میلیونی کافی است اما دولت مؤثر و نیروهای مسلح پایدار ایجاد نشده است.
با توجه به عوامل ذکر شده پیروزی بر اپوزیسیون مسلح و عادی سازی وضعیت کشور بعید است.
دولت افغانستان تحت نظارت آمریکا بخش بزرگی از خاک این کشور را کنترل نمی‌کند و سازمان‌های شبه نظامی مواضع خود را تقویت می‌کنند و 65 درصد جمعیت این کشور تحت کنترل طالبان قرار دارد.
فعالیت سازمان‌های افراطی در مناطق شمالی افغانستان باعث نگرانی کابل، «دوشنبه» و «تاشکند» است و واشنگتن قابلیتی برای حل این مسئله ندارد و به دیگر بازیگران نیز فرصتی برای برقرای ثبات در افغانستان نمی‌دهد.
همچنین واشنگتن به «مسکو» اجازه حضور در فرایندهای عادی سازی وضعیت این کشور را نمی‌دهد و در نشست ناتو در ماه می سال 2017 تصمیم بر تمدید عملیات پشتیبانی تا سال 2020 گرفته شد.
اتحادیه اروپا آماده اختصاص حدود 18 میلیارد دلار برای اصلاحات دولت افغانستان است اما آن هم تنها تا سال 2020 می‌باشد.
سال 2020 نزدیک می‌شود و سرنوشت تاجیکستان و ازبکستان بسیار وابسته به تحولات افغانستان است.
/انتهای پیام/