جنبشی که سرتاسر فرانسه را فراگرفت؛ اعتراض جلیقه زردها برای چیست
اعتراضات مردمی گسترذه در فرانسه که از اواسط ماه نوامبر در سراسر این کشور آغاز شده با سوخت تحقیر فراگیر ملی ناشی از بی عدالتی و تبعیض همچنان به پیش می‌رود.
خبرگزاری میزان -
این اعتراضات صلح آمیز که آخر هر هفته در شهر‌های مختلف فرانسه و البته با شدت و حدت بیشتر در پاریس برگزار می‌شود، به دلیل خشونت پلیس تاکنون چند کشته و هزاران زخمی برجای گذاشته است. ضمن این که تاکنون هزارن نفر نیز توسط پلیس فرانسه دستگیر شده اند. معترضان که در ابتدا خواهان کاهش مالیات بر سوخت بودند رفته رفته بر وسعت و گستره خواست‌های خود افزوده و اکنون خواستار توزیع مجدد ثروت، افزایش حقوق کارمندان و حقوق بازنشستگان، پرداخت‌های اجتماعی، انحلال مجلس ملی و برگزاری انتخابات جدید هستند و حتی گاهی شعار "استعفای مکرون" را سر می‌دهند.
این اعتراضات از ابتدا براساس نظرسنجی‌های متعددی که انجام گرفت همواره از حمایت و پشتیبانی مردمی برخوردار بوده است. ناتوانی احزاب و سران سیاسی در فرانسه در جلب توجه و حمایت این معترضان حاکی از ناامیدی مردم از توانایی تشکیلات سیاسی برای حل و فصل مشکلات است.
مکرون رئیس جمهور فرانسه در مواجهه با این بزرگترین بحران سیاسی و اجتماعی که علاوه بر ایجاد نابسامانی‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، بروز احساسات ضد نخبگانی را نیز باعث شده، سرنوشت سیاسی وی را نیز رقم خواهد زد، تاکنون از ابزار‌های مختلفی مانند عقب نشینی و سپس خشونت استفاده کرده است، اما این اعتراضات همچنان ادامه دارند. علت این امر را باید در امتناع مکرون از برقراری ارتباط با مردم، درک نگرانی‌های آنان و اصرار بر سیاست‌های مخرب خود دانست.
اضمحلال دولت رفاه فرانسه که از سال ۱۹۸۳ با اتخاذ سیاست‌های ریاضتی با گام‌هایی آرام، اما آشکار در دولت های مختلف به پیش می رود، سبب تشدید نگرانی‌های اقتصادی طبقه متوسط و کارگری فرانسه شد. اکنون آن‌ها بر این باورند که نخبگان سیاسی از منافع ثروتمندان محافظت می‌کنند و توجهی به رفاه شهروندان عادی ندارند. در واقع خود مکرون با مشاهده شرایط و نومیدی مردم از سیستم سیاسی فرانسه، با وعده تغییر چهره فرانسه، ایجاد مشاغل بهتر و بیشتر و بهبود کیفیت زندگی موفق به اخذ آرای لازم برای ریاست جمهوری شد.
به همین دلیل جنبش جلیقه زردها را نه جنبشی مربوط به قیمت سوخت بلکه مربوط به عدالت اجتماعی باید دانست. نارضایتی عمیق شایع میان مردم عادی فرانسه سبب شده تا آنان خود را به عنوان بازندگان جهان تحت سلطه نخبگان بین المللی بینند که به نظر می‌رسد توجهی به آنان ندارند و در واقع ناآرامی‌ها و اعتراضات خود را پاسخی به سایر اشکال خشونت بسیار موثر و مضر فرانسه اعم از انزوای اجتماعی، بی عدالتی، بیکاری، تبعیض و فقر بدانند.
این موارد عامل تحقیر روزمره مردم فرانسه هستند که در حال حاضر به نگرشی کلی تبدیل شده است. نخبگان سیاسی فرانسه به سختی قادر به فرونشاندن این خشم عمومی هستند مگر این که متعهد شوند تغییرات رادیکالی را در اداره کشور منظور کنند.
به گزارش گروه بین الملل ، اعتراضات موسوم به جلیقه زردها در فرانسه از ۱۷ نوامبر ۲۰۱۸ (۲۶ آبان) در پی افزایش مالیات بر سوخت از سوی دولت فرانسه آغاز شد و پس از چند ماه همچنان ادامه دارد.
این اعتراضات صلح آمیز که آخر هر هفته در شهر‌های مختلف فرانسه و البته با شدت و حدت بیشتر در پاریس برگزار می‌شود، به دلیل خشونت پلیس تاکنون چند کشته و هزاران زخمی برجای گذاشته است. ضمن این که تاکنون هزارن نفر نیز توسط پلیس فرانسه دستگیر شده اند. معترضان که در ابتدا خواهان کاهش مالیات بر سوخت بودند رفته رفته بر وسعت و گستره خواست‌های خود افزوده و اکنون خواستار توزیع مجدد ثروت، افزایش حقوق کارمندان و حقوق بازنشستگان، پرداخت‌های اجتماعی، انحلال مجلس ملی و برگزاری انتخابات جدید هستند و حتی گاهی شعار "استعفای مکرون" را سر می‌دهند.
این اعتراضات از ابتدا براساس نظرسنجی‌های متعددی که انجام گرفت همواره از حمایت و پشتیبانی مردمی برخوردار بوده است. ناتوانی احزاب و سران سیاسی در فرانسه در جلب توجه و حمایت این معترضان حاکی از ناامیدی مردم از توانایی تشکیلات سیاسی برای حل و فصل مشکلات است.
بیشتر بخوانید: مکرون منع برگزاری تظاهرات در شانزلیزه را بررسی می‌کند
مکرون رئیس جمهور فرانسه در مواجهه با این بزرگترین بحران سیاسی و اجتماعی که علاوه بر ایجاد نابسامانی‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، بروز احساسات ضد نخبگانی را نیز باعث شده، سرنوشت سیاسی وی را نیز رقم خواهد زد، تاکنون از ابزار‌های مختلفی مانند عقب نشینی و سپس خشونت استفاده کرده است، اما این اعتراضات همچنان ادامه دارند. علت این امر را باید در امتناع مکرون از برقراری ارتباط با مردم، درک نگرانی‌های آنان و اصرار بر سیاست‌های مخرب خود دانست.
اضمحلال دولت رفاه فرانسه که از سال ۱۹۸۳ با اتخاذ سیاست‌های ریاضتی با گام‌هایی آرام، اما آشکار در دولت های مختلف به پیش می رود، سبب تشدید نگرانی‌های اقتصادی طبقه متوسط و کارگری فرانسه شد. اکنون آن‌ها بر این باورند که نخبگان سیاسی از منافع ثروتمندان محافظت می‌کنند و توجهی به رفاه شهروندان عادی ندارند. در واقع خود مکرون با مشاهده شرایط و نومیدی مردم از سیستم سیاسی فرانسه، با وعده تغییر چهره فرانسه، ایجاد مشاغل بهتر و بیشتر و بهبود کیفیت زندگی موفق به اخذ آرای لازم برای ریاست جمهوری شد.
بیشتر بخوانید: سازمان ملل خواستار تحقیقات درباره خشونت علیه جلیقه زردها شد
به همین دلیل جنبش جلیقه زردها را نه جنبشی مربوط به قیمت سوخت بلکه مربوط به عدالت اجتماعی باید دانست. نارضایتی عمیق شایع میان مردم عادی فرانسه سبب شده تا آنان خود را به عنوان بازندگان جهان تحت سلطه نخبگان بین المللی بینند که به نظر می‌رسد توجهی به آنان ندارند و در واقع ناآرامی‌ها و اعتراضات خود را پاسخی به سایر اشکال خشونت بسیار موثر و مضر فرانسه اعم از انزوای اجتماعی، بی عدالتی، بیکاری، تبعیض و فقر بدانند.
این موارد عامل تحقیر روزمره مردم فرانسه هستند که در حال حاضر به نگرشی کلی تبدیل شده است. نخبگان سیاسی فرانسه به سختی قادر به فرونشاندن این خشم عمومی هستند مگر این که متعهد شوند تغییرات رادیکالی را در اداره کشور منظور کنند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *