افشای دروغ دولت آمریکا درباره آمار مرگ کودکان بومی در مدارس شبانهروزی
واشنگتنپست گزارش کرد که تعداد بومیان آمریکایی که در مدارس شبانهروزی آمریکا جان خود را از دست دادهاند دستکم ۳ برابر آمار رسمی ارائهشده ازسوی دولت این کشور است.
آمریکا از سال ۱۸۱۹ تا دهه ۱۹۷۰ صدها مدرسه شبانهروزی یومیان را در سراسر کشور اداره کرد تا بهطور اجباری کودکان بومی را به فرهنگ مهاجران اروپایی، از جمله گرویدن اجباری به مسیحیت، جذب کند.
تحقیقی که ازسوی روزنامه واشنگتنپست انجام شد، ۳ هزار و ۱۰۴ دانشآموز بومی را ثبت کرد که بین سالهای ۱۸۲۸ و ۱۹۷۰ در مدارس شبانهروزی آمریکا جان باختند، یعنی ۳ برابر آمار اعلام شده رسمی ازسوی دولت آمریکا.
جو بایدن، رئیسجمهور آمریکا در ماه اکتبر (مهر/آبان) طی حرکتی نمایشی برای یکی از وحشتناکترین دورههای تاریخ این کشور عذرخواهی کرد. بایدن اذعان کرده بود که کودکان بومی آمریکایی از خانوادههایشان جدا شده و به مدارس شبانهروزی منتقل میشدند.
بسیاری از کارشناسان حدود ۱۵۰ سالی را که در طی آن سیستم مدارس شبانهروزی بومیان فعالیت میکرد را بهعنوان یکی از وحشتناکترین فصلهای تاریخ آمریکا توصیف میکنند.
روزنامه واشنگتنپست دریافت که در بسیاری از موارد، کودکانی که جان خود را از دست میدادند در گورستانهایی در مدرسههایی که در آن به اجبار تحصیل میکردند یا در نزدیکی آنها دفن میشدند؛ این روزنامه تاکید میکند که در بسیاری موارد، اجساد کودکان هرگز به دست خانواده یا قبیلههایشان نمیرسیدند.
یک کارشناس در این مورد گفت که ثبت نامناسب و گذر زمان، تعیین دقیق تعداد کودکانی را که در مدارسی با شرایط مشابه زندان حضور داشتند، سخت کرده است.
برخی از گورستانها علامتگذاری شدهاند، در حالی که برخی دیگر بینشان بوده، یعنی پنهان، نادیده گرفتهشده یا پوشانده شدهاند.
براساس گزارشها، کودکان بومی در این مدارس براثر بیماری، سوءتغذیه و تصادف و در شرایط مشکوک دیگر جان خود را از دست میدادند.
بومیان آمریکا بهطور متوسط فقیرتر از دیگر اقشار در این کشور هستند، واقعیتی که فعالان حقوق بشری آن را به قرنها به حاشیه راندهشدن نسبت میدهند.
در کانادا نیز، جایی که گفته میشود بیش از ۴۰ هزار دانشآموز بومی در مدارس شبانهروزی جان خود را از دست داده یا ناپدید شدهاند، یک کمیسیون دولتی این مدارس را نوعی «نسلکشی فرهنگی» توصیف کرد.
جنایت آمریکا در حق بومیان
براساس آمارها، حدود ۱۰۰ هزار بومی آمریکا مجبور به تحصیل در این مدارس شدند؛ این افراد از صحبت کردن به زبانهای بومی منع شدند، مجبور به کنار گذاشتن اعتقادات خود شدند و مجبور بودند هویت بومی خود، ازجمله نام خود را فراموش کنند.
در همین حال، بسیاری از کودکان بومی بهعنوان خدمتکار به خانوادههای سفیدپوست اجاره داده میشدند.
والدینی که در برابر انتقال فرزندانشان به مدارس شبانهروزی مقاومت میکردند، زندانی شده و فرزندانشان به زور از آنها گرفته میشدند.
بهعنوان نمونه، ۱۸ بومی در جزیره آلکاتراز در خلیج سانفرانسیسکو بهدلیل امتناع از فرستادن فرزندان خود به مدارس شبانهروزی دولتی و مقاومت در برابر تلاشهای اداره امور بومیان برای مجبور کردن آنها به اتخاذ شیوههای کشاورزی که با ارزشهای فرهنگی آنها سازگار نبود، زندانی شدند.
اسناد فاششده نشان میدهد که کودکان بومی از غذای ناکافی، خوابگاههای شلوغ، مراقبتهای پزشکی نامناسب و شیوههای استثماری کار کودکان رنج میبردند.
انتهای پیام/