اجلاس وزیران امور خارجه کشور‌های ساحلی دریای خزر|
مذاکرات درباره تعیین خطوط مبدا دریای خزر رضایت‌بخش نیست/هشدار درباره تداوم پسروی آب خزر
وزیر امور خارجه با اشاره به اینکه روند مذاکرات برای تکمیل سند موافقتنامه روش تعیین خطوط مبدا مستقیم در دریای خزر با کندی پیش می‌رود و رضایت‌بخش نیست، درباره تداوم پسروی آب خزر هشدار داد.
خبرگزاری میزان - حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه با سفر به روسیه در اجلاس سالانه وزیران امور خارجه کشور‌های ساحلی دریای خزر شرکت کرد؛ متن سخنرانی وزیر امور خارجه در نشست مذکور به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای لاوروف
همکاران محترم، حضار گرامی
نمی‌توانیم قبل از هرچیز، ادای احترام نکنیم به بیش از ۱۶ هزار شهید اخیر فلسطینی که دست‌کم۱۰ هزار نفرشان زنان و کودکان غزه و کرانه هستند؛ در مورد نسل‌کشی رژیم اسرائیل در غزه در ادامه سخن خواهم گفت؛
برگزاری اجلاس وزیران امور خارجه کشور‌های ساحلی دریای خزر همواره فرصت مغتنمی را برای همفکری درباره مسائل این دریا و همچنین موضوع‌های منطقه‌ای و بین‌المللی فراهم می‌سازد و موجب توسعه و تقویت همکاری پنج‌جانبه در دریای خزر می‌شود؛ امیدوارم این اجلاس نیز موجب تحرک بیشتر در همه حوزه‌های همکاری در دریای خزر شود؛ مایلم از دعوت جناب آقای لاوروف و میزبانی فدراسیون روسیه برای برگزاری اجلاس، صمیمانه تشکر کنم.
عالی‌جنابان
دریای خزر، میراث مشترک، کانون دوستی میان ما و منشا خیر و برکت برای بیش از ۲۷۰ میلیون جمعیت کشور‌های حاشیه این دریا است؛ همانگونه که گذشتگان، این گوهر با ارزش الهی را برای ما به ارث گذاشته‌اند، باید تلاش کنیم این موهبت ارزشمند را برای نسل‌های آینده حفاظت کنیم؛ منطقه دریای خزر یک منطقه استراتژیک و حلقه وصل کریدور‌های شمال - جنوب و شرق به غرب است؛ امنیت در منطقه دریای خزر تفکیک‌ناپذیر است و همه ما نسبت به حفظ ثبات، امنیت و توسعه پایدار در پهنه آبی دریای خزر مسئولیت داریم.
بیش از یک سال از برگزاری ششمین اجلاس سران خزر و دیدارمان در شهر عشق آباد در ژوئن سال ۲۰۲۲ می‌گذرد؛ تصمیمات مهمی در آن اجلاس گرفته شد و پس از آن نشست‌ها و تلاش بسیار خوبی در چارچوب «گروه کاری مقام‌های عالی‌رتبه در مسائل دریای خزر» میان نمایندگان ویژه کشور‌های ساحلی دریای خزر انجام شده است، با وجود این، ضرورت دارد روند همکاری‌های پنج‌جانبه در دریای خزر شتاب بیشتری بگیرد؛ اقدام‌های یک‌جانبه در دریای خزر بدون توجه به منافع دیگر کشور‌های ساحلی منجر به تضییع حقوق و منافع دیگران می‌شود؛ همچنان معتقدیم همه تصمیمات درباره مسائل این دریا باید با اجماع و توافق پنج کشور ساحلی باشد و باید تلاش کنیم تحرک بیشتری در همکاری‌ها در دریای خزر ایجاد شود.
همکاران محترم
به منظور تبدیل دریای خزر به نماد واقعی دوستی، پیشرفت و توسعه، نیازمند تقویت هرچه بیشتر تعامل و همکاری‌های جمعی هستیم؛ ما چاره‌ای نداریم که به سمت نهادینه سازی و ساختارمند کردن همکاری‌ها در دریای خزر پیش برویم و در این راستا ایجاد یک دبیرخانه یا سازمانی که بتواند همه حوزه‌های همکاری در دریای خزر را مدیریت و نظارت کند، امری ضروری است.
جمهوری اسلامی ایران از توسعه اقتصاد دریامحور و سرمایه‌گذاری‌های مشترک در حوزه‌های حمل‌و‌نقل دریایی، بنادر و دریانوردی، شیلات، گردشگری دریایی، ایجاد مناطق آزاد تجاری و بهره برداری معقول و پایدار از منابع زنده دریای خزر استقبال می‌کند؛ تقویت همکاری اقتصادی و تجاری و حمل‌و‌نقلی در دریای خزر به‌عنوان موتور محرکه توسعه و رفاه کشور‌های ساحلی ضروری است؛ برگزاری «همایش‌های اقتصادی خزر» بستر مناسبی برای تقویت همکاری جمعی در خزر است؛ متاسفانه برگزاری سومین همایش اقتصادی خزر با حضور نخست‌وزیران در تهران با وجود موافقت و هماهنگی قبلی همه کشور‌های ساحلی و برنامه‌ریزی‌های انجام شده، به تعویق افتاد؛ در صدد هستیم بار دیگر تاریخ جدیدی را برای برگزاری این همایش در سطح نخست‌وزیران کشور‌های ساحلی خزر پیشنهاد کنیم؛ تردیدی وجود ندارد که برگزاری منظم این همایش و اجرای تصمیمات آن تامین‌کننده منافع اقتصادی همه پنج کشور ساحلی خواهد بود.
همچنین در سال‌های اخیر سرمایه‌گذاری خوبی در زمینه توسعه گردشگری در مجاورت سواحل جمهوری اسلامی ایران در دریای خزر در بخش‌های هتل‌سازی و امکانات رفاهی و تفریحی صورت گرفته است؛ معتقدیم گسترش صنعت گردشگری در سواحل خزر امکانات و ظرفیت‌های خوبی را در جهت رفاه و توسعه منطقه ایجاد می‌کند.
عالی‌جنابان
کنوانسیون وضعیت حقوقی دریای خزر که در قزاقستان به امضا رسید، حقوق، تکالیف و چارچوب کلی همکاری میان پنج کشور ساحلی در مناطق چهارگانه دریایی در دریای خزر را مشخص می‌کند و اعمال حاکمیت، حقوق حاکمه و صلاحیت انحصاری و جمعی در این مناطق نیازمند ترسیم خط مبدا به‌عنوان مبنا و پایه تعیین محدوده دقیق آب‌های داخلی، آب‌های سرزمینی، منطقه ماهیگیری و پهنه آبی مشترک در دریای خزر است؛ اگرچه تاکنون شش دور نشست و مذاکرات در قالب «گروه کاری مقام‌های عالی‌رتبه در مسائل خزر» برای مذاکره و نهایی کردن «موافقتنامه روش تعیین خطوط مبدا مستقیم در دریای خزر» برگزار شده است، ولی باید اذعان کنیم که روند مذاکرات برای تکمیل این سند با کندی پیش می‌رود و رضایت‌بخش نیست.
امیدواریم هفتمین اجلاس این گروه کاری هرچه زودتر در باکو برگزار شود و نتایج ثمربخشی را در پی داشته باشد؛ پیشنهاد می‌کنم نشست‌های این گروه کاری در فواصل زمانی کوتاه و دست‌کم هر سه ماه یک‌بار در یکی از کشور‌های ساحلی برگزار شود تا بتوانیم پیش‌نویس این موافقتنامه را زودتر نهایی کنیم؛ تدوین و اجرایی کردن تعدادی از اسناد همکاری پنج‌جانبه در دریای خزر در گرو دستیابی به توافق درباره خطوط مبدا است.
همکاران گرامی
در حال حاضر تهدیدات و چالش‌های فراوان زیست‌محیطی پیش روی ما قرار دارد که حل آن‌ها نیازمند همکاری جمعی پنج کشور ساحلی است؛ یکی از مهم‌ترین این چالش‌ها، تهدید پایین آمدن سطح تراز آب دریای خزر ناشی از عوامل انسانی و غیر انسانی از جمله کاهش حجم آب رودخانه‌های ورودی به دریای خزر، تغییرات اقلیمی، احداث سد‌ها و مخازن و تاسیسات صنعتی و کشاورزی در مسیر رودخانه‌های ورودی به دریای خزر است؛ متاسفانه تداوم پسروی آب دریای خزر طی سال‌های اخیر تاثیرات منفی بر تاسیسات بندری و کشتیرانی، اکوسیستم، زندگی آبزیان و تالاب‌های منحصربه‌فرد دریای خزر گذاشته و باعث افزایش آلاینده‌ها در استان‌های ساحلی دریای خزر شده است؛ حل این معضل قطعا نیازمند عزم جمعی پنج کشور ساحلی است؛ از «گروه کاری مقام‌های عالی‌رتبه در مسائل دریای خزر» می‌خواهیم با همکاری نهاد‌های ذیربط در پنج کشور ساحلی و با نگاهی علمی و عملیاتی این موضوع را در دستور کار و اولویت خود قرار دهند.
خوشبختانه پس از گذشت ۹ سال در نشست مشورتی وزرای محیط زیست کشور‌های ساحلی دریای خزر که ماه سپتامبر گذشته در ژنو برگزار شد، توافق خوبی برای استقرار دبیرخانه کنوانسیون تهران به عمل آمد؛ امید است که گروه کاری ویژه براساس توافق به عمل آمده نخستین نشست مشترک خود را در شهر باکو برگزار کند؛ برای مدیریت مستقیم و مستمر محیط زیست دریای خزر لازم است دبیرخانه «کنوانسیون تهران» به کشور‌های حاشیه دریای خزر منتقل شود.
در عصر ما، امنیت یک مقوله بهم پیوسته است؛ ناامنی در هر بخش از منطقه بر امنیت دیگر مناطق تاثیر می‌گذارد؛ لذا می‌خواهیم تحولات غزه را از این نظر مورد توجه قرار دهیم.
هم اکنون که اینجا نشسته‌ایم، دور جدید حملات رژیم اشغاگر صهیونیستی علیه مردم بی‌دفاع غزه بی‌محابا و وحشیانه ادامه دارد؛ وضعیت در غزه از یک «بحران» به یک «فاجعه و تراژدی بزرگ و غم‌انگیز انسانی» تبدیل شده است؛ در شرایطی که بسیاری امیدوار بودند که آتش‌بس موقت به آتش‌بسی پایدار و دائمی تبدیل شود، رژیم اسرائیل حتی با وجود فشار افکار عمومی داخلی و بین‌المللی همچنان جنایت‌ها و نسل‌کشی در غزه را در دستورکار خود قرار داده است؛ تاکنون بیش از ۱۶ هزار فلسطینی شهید شده‌اند که بیش از ۱۰ هزار نفر از آنان را کودکان و زنان تشکیل می‌دهند؛ چند صد هزار واحد مسکونی و صد‌ها بیمارستان و مرکز درمانی، مدرسه و مسجد و کلیسا تخریب شده است و بخش قابل توجهی از ساکنان فلسطینی نوار غزه بی‌خانمان و آواره شده‌اند؛ این اقدام‌های هولناک، بیانگر جنایت جنگی و مجازات دسته‌جمعی است که مغایر با اصول و قواعد حقوق بین‌الملل بوده و لازم به پیگرد و مجازات است.
سوال اساسی این است که آیا این آمار غم‌انگیز از کشتار زنان و کودکان و رسوایی هدف قراردادن خبرنگاران، کادر درمانی و انسان‌های بی‌گناه در غزه برای اثبات اقدام‌های غیرانسانی و جنایت‌کارانه رژیم صهیونیستی کافی نیست؟ آیا جامعه بین‌المللی همچنان قصد دارد نظاره‌گر جنایت جنگی و نسل‌کشی در غزه باشد؟
بسیاری از فعالان و نهاد‌های مهم حقوق بشری جهان از جمله گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل، عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر، اقدام‌های رژیم آپارتاید اسرائیل در نوار غزه را به روشنی جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت اعلام کرده‌اند؛ ارزیابی آمار منتشره از سوی یونیسف و دیگر سازمان‌های بین‌المللی به شکلی بارز بیانگر این واقعیت است که رژیم اسرائیل در ارتکاب جنایت علیه کودکان، رتبه نخست را در سطح بین‌المللی دارد؛ به‌طوری که این حجم از کودک‌کشی، حتی در کارنامه هیچ یک از گروه‌های افراطی و تروریستی که در سال‌های اخیر در منطقه ما و دیگر نقاط جهان جنگ و خونریزی به راه انداخته‌اند، ثبت نشده است!
بی‌گمان سوخت ماشین جنگی و پشتیبانی همه‌جانبه این جنایت‌ها را آمریکا تامین می‌کند؛ آمریکا با این اقدام، تنفر جامعه جهانی را برانگیخته است و همزمان سازمان‌های بین‌المللی را بی‌خاصیت و بی‌هویت کرده است.
همکاران عزیز
برای جلوگیری از این وضعیت، صرفا ابراز انزجار از جنایت‌های افسارگسیخته صهیونیست‌ها در غزه کفایت نمی‌کند، بلکه باید فراتر از آن اقدام کرد؛ ضرورت دارد در کلیه نشست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی از جمله این نشست ارزشمند با اتخاذ موضعی واحد و برداشتن گام‌هایی اثر بخش و هماهنگ نسبت به فعال‌سازی همه اهرم‌های فشار جهت توقف فوری حملات ارتش رژیم اسرائیل به غزه، ورود هرچه سریع‌تر کمک‌های بشردوستانه به این منطقه، رفع محاصره غزه، مقابله با هرگونه سیاست خطرناک کوچ اجباری مردم آن اقدام شود.
ما معتقدیم در این برهه حساس و تعیین‌کننده، ضرورت دارد پیامی واحد و قوی به رژیم متجاوز اسرائیل مبنی بر توقف فوری جنایت‌های جنگی به غزه و کرانه داده شود.
جمهوری اسلامی ایران در چارچوب عرف، حقوق بین‌الملل و قطعنامه‌های سازمان ملل، ضمن به رسمیت شناختن حق مقاومت مردم فلسطین در برابر اشغالگر و ضمن این که حماس را یک سازمان فلسطینی آزادیبخش می‌داند، بر ضرورت اعمال حق تعیین سرنوشت و تشکیل دولت فلسطینی به پایتختی قدس شریف و بازگشت آوارگان تاکید داشته و از تمامی کشور‌ها می‌خواهد تا رسیدگی به این موضوع را در دستور کار فوری و جدی خود به‌ویژه در سازمان ملل قرار دهند.
باید جنایت‌کاران جنگی رژیم اسرائیل در محکمه‌ای بین‌المللی محاکمه و مجازات شوند؛ باید صادرات کالا و انرژی به سرزمین‌های اشغال شده فلسطین متوقف شود و تحریم کالا‌های ساخت اسرائیل، حداقل کاری است که برای همبستگی با مردم غزه و کرانه باختری باید انجام داد.
از توجه شما سپاسگذارم.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *