برنامه‌های آمریکا برای استقرار مجدد تسلیحات هسته‌ای در کشورهای مختلف
تحرکات و موضع‌گیری‌های اخیر آمریکا حاکی از آن است که این کشور در صدد استقرار مجدد تسلیحات هسته‌ای خود در خاک انگلیس است.
خبرگزاری میزان -
خبرگزاری میزان - نیروی هوایی آمریکا سال آینده ۵۰ میلیون دلار (۳۹ میلیون پوند) بودجه برای پروژه‌ای که می‌تواند راه را برای بازگشت تسلیحات هسته‌ای آمریکا به خاک انگلیس برای نخستین بار در بیش از ۱۵ سال گذشته هموار کند، تضمین کرده است.
به گزارش «گاردین»، نیروی هوایی ارتش آمریکا برای توجیه هزینه‌های یک خوابگاه ۱۴۴ تختخوابی در پایگاه هوایی «لیکن‌هیث» در انگلیس، به کنگره این کشور گزارش داده که این ساختمان در نظر گرفته شده تا «افزایش پرسنل سربازگیری را در نتیجه ماموریت تضمینی بالقوه در خود جای دهد».
کارشناسان بر این عقیده هستند که «ماموریت تضمینی بالقوه» معمولا از سوی پنتاگون و برای توصیف استقرار تسلیحات هسته‌ای استفاده می‌شود.
ساخت این خوابگاه قرار است در ژوئن ۲۰۲۴ آغاز شده و تا فوریه ۲۰۲۶ ادامه یابد؛ این جدیدترین مورد از مجموعه نشانه‌هایی است که نشان می‌دهد آماده‌سازی برای بازگشت احتمالی سلاح‌های هسته‌ای آمریکا به خاک انگلیس در حال انجام است.
«مت کردا»، از فدراسیون دانشمندان آمریکایی (FAS) که برای نخستین بار در مورد درخواست بودجه برای این پروژه گزارش داد، می‌گوید: اشاره به رسیدن ماموریت تضمینی بالقوه توجه من را جلب کرد، زیرا این یک کلمه رایج است؛ اصطلاحی که معمولا در دفاع استفاده می‌شود و به «کنترل مثبت سلاح‌های هسته‌ای به روش ایمن و مطمئن» اشاره می‌کند.
انگلیس در کنار کشورهای میزبان سلاح‌های هسته‌ای آمریکا
فدراسیون دانشمندان آمریکایی پیش از این گزارش داده بود که در بودجه دفاعی سال ۲۰۲۳، انگلیس به فهرست کشور‌هایی اضافه شد که در آن‌ها سرمایه‌گذاری زیرساختی در سایت‌های ذخیره‌سازی «سلاح‌های ویژه» در اروپا در کنار بلژیک، آلمان، ایتالیا، هلند و ترکیه در حال انجام است.
این نهاد آمریکایی برآورد می‌کند که حدود ۱۰۰ بمب گرانشی B۶۱ در این ۵ کشور (بلژیک، آلمان، ایتالیا، هلند و ترکیه) ذخیره شده است؛ این تسلیحات در سال ۲۰۰۷ از انگلیس خارج شدند، اما مکان‌های ذخیره‌سازی بمب‌ها به جای خنثی شدن، فقط بسته شدند.
زرادخانه هسته‌ای آمریکا در خارج
تسلیحات هسته‌ای آمریکا برای نخستین بار در سال ۱۹۵۴ در انگلیس به‌ویژه در «گرینهام کامن» و «مولزورث» مستقر شد؛ این تسلیحات همچنین در لیکن‌هیث، که زمانی دارای پناهگاه‌هایی برای ذخیره ۱۱۰ بمب هسته‌ای B۶۱ بود، مستقر شدند.
نیروی هسته‌ای انگلیس منحصرا از موشک‌های «تریدنت» قابل پرتاب از زیردریایی تشکیل شده است، اما آمریکا یک «سه‌گانه هسته‌ای» از بمب‌هایی دارد که می‌توانند از دریا، هوا و زمین پرتاب شوند.
در حالی که موشک‌های کروز آمریکا در سال ۱۹۹۱ از عملیات خارج شدند، بمب‌های گرانشی دستکم ۱۶ سال دیگر در لیکن‌هیث باقی ماندند.
پنتاگون به درخواست‌ها برای اظهار نظر در این زمینه پاسخ نداده است؛ سخنگوی وزارت دفاع انگلیس گفت: این یک سیاست دیرینه انگلیس و ناتو است که وجود تسلیحات هسته‌ای در یک مکان مشخص را تایید یا رد نکنند.
اگر چنین تسلیحاتی در انگلیس مستقر بودند، به احتمال زیاد تحت کنترل ارتش آمریکا باقی می‌ماندند.
یک کارزار مخالف استقرار تسلیحات هسته‌ای از نخست‌وزیر انگلیس خواست تا پس از تکمیل ارتقا لیکن‌هیث، اجازه ندهد آمریکا تسلیحات هسته‌ای در خاک این کشور مستقر کند.
تصمیم برای استقرار مجدد تسلیحات هسته‌ای در انگلیس
«کیت هادسون»، دبیرکل کارزار مخالف استقرار تسلیحات هسته‌ای گفت: با وجود امتناع دولت انگلیس از اذعان به این واقعیت، به‌طور فزاینده‌ای آشکار می‌شود که لیکن‌هیث بار دیگر یک چرخ دنده حیاتی در ماشین هسته‌ای خارج از کشور واشنگتن است و حضور آن‌ها در انگلیس را به یک هدف محتمل‌تر در هر جنگ هسته‌ای تبدیل می‌کند.
نگرانی‌ها در مورد مناقشه هسته‌ای چند سالی است که پس از حمله روسیه به اوکراین در بالاترین سطح خود قرار داشته است.
در سال ۲۰۲۱، انگلیس اعلام کرد که ذخایر کلاهک‌های هسته‌ای تریدنت خود را تا ۴۰ درصد افزایش می‌دهد و به ۲۶۰ عدد می‌رساند که نخستین افزایش در این سطح، از زمان پایان جنگ سرد به‌شمار می‌رود.
بمب‌های B۶۱ زمانی از سوی ارتش آمریکا منسوخ شده و یادگاری از جنگ سرد محسوب می‌شدند، اما به جای کنار گذاشتن، برای افزایش عمر و بهبود دقت آن‌ها ارتقا یافتهاند.
«ینس استولتنبرگ»، دبیرکل ناتو، در مصاحبه‌ای در دسامبر ۲۰۲۱، ۲ ماه قبل از آغاز جنگ اوکراین، گفت: ما هیچ برنامه‌ای برای استقرار سلاح هسته‌ای در هیچ کشور دیگری نداریم، مگر اینکه قبلا این سلاح‌های هسته‌ای را به‌عنوان بخشی از بازدارندگی خود در نظر گرفته باشیم.
از اسناد بودجه در نظر گرفته شده مشخص نیست که آیا انگلیس قصد دارد به پایگاه دائمی سلاح‌های هسته‌ای آمریکا تبدیل شود یا در صورت بروز بحران، به پایگاهی اضطراری تبدیل شود.
احتمال دیگر این است که وقتی نسخه‌های قدیمی B۶۱ از پایگاه هوایی اینجرلیک در ترکیه خارج می‌شوند، به دلیل نگرانی‌های دیرینه درباره نزدیکی این پایگاه به مرز سوریه و امنیت داخلی ترکیه پس از کودتای نافرجام ۲۰۱۶، جایگزین آن‌ها با B۶۱-۱۲ نشود؛ در آن صورت، بمب‌های جدید می‌توانند در لیکن‌هیث مستقر شوند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *