تماشاخانههای خصوصی کارگردان را به شکل اسکناس میبینند/سلبریتیها هیچ کمکی به تئاتر نمیکنند
کوروش ساسانیان نویسنده و کارگردان تئاتر در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگی ، درخصوص داستان نمایش "لطفا با مرگ من موافقت کنید آقای رئیس جمهور" که به زودی روی صحنه میرود گفت: این نمایش در مورد یک جوان بیمار است که با مشکلات فراوانی زندگی روبرو شده و به دلیل همین مشکلات و سختی زندگی از رئیس جمهور درخواست عجیبی میکند.
وی درباره کارگردانی و شیوه اجرای این نمایش افزود: واقعیت امر من همواره دوست داشتهام تا سینما و تئاتر را در یک اثر نمایشی تلفیق کنم. از لحاظ بازی اعتقاد من بر حس بیشتر و حرکت کمتر است و همواره فکر میکنم با این روش بازیگر به شدت موفقتر خواهد بود.
این کارگردان جوان تئاتر درباره حضور خود در تماشاخانه دولتی تاکید کرد: من به دشت با اجرای نمایش در تماشاخانههای خصوصی مخالف هستم زیرا وقتی شما از در تماشاخانه خصوصی وارد میشوید تنها شما را به چشم پول و اسکناس نگاه میکنند و این نگاه در هنگام اجرا و تا پایان کار هم همین است.
وی در همین رابطه ادامه داد: به طور معمول نگاه مدیران تماشاخانههای دولتی مالی نیست و نگاهشان بیشتر کیفیت اثر و فرهنگی و هنری است. به عنوان مثال تئاترشهر، محراب و دیگر تماشاخانه های دولتی حتی اگر سالن خالی هم باشد نمیگویند که چرا خالی می روید و برخورد بدی با گروه انجام نمیدهند. در صورتی که من تجربه دارم بعد از پایان اجرا در تماشاخانه خصوصی تمام دکورم را تنها سه روز بعد از اجرا داخل خیابان گذاشتند. من تماشاخانه محراب را در ابتدا به خاطرات خوبم از این سالن و بعد از آن به دلیل آرامشی که برایم ایجاد میکرد برگزیدم.
کارگردان نمایش "بازی استریندبرگ" درباره روند سخت اجرای اثر در تماشاخانههای دولتی اضافه کرد: متاسفانه به دلیل تغییرات متداوم در مدیریت تئاتر همواره دست یافتن به سالنهای دولتی سخت شده است زیرا با تغییر هر مدیر روند و نگاه اجرایی آن مرکز کاملاً دستخوش تغییر میشود. به عنوان مثال در حال حاضر من خواستار اجرا در تئاترشهر هستم و آنها گفتهاند که سه سال آینده اجرا میدهند. تئاتر هنر زمانه است و کارگردان دغدغه زمان حال را دارد و چطور میشود یک نمایش که برای امروز نوشته شده را سه سال بعد روی صحنه برد.
وی درباره عدم استفاده از چهرههای سینمایی در نمایش جدید خود اظهار کرد: از نظر من تئاتر به هیچ وجه مجبور نیست که سالن را پر کند. از نظر من این تفکر سرمایه داری است که میگویند سالن تئاتر باید پر شود. تئاتر تماشاگر محدود و خاص خود را دارد و قرار نیست سالن به هر قیمتی پر شود. این تفکرات سرمایه داری از سینما به تئاتر رسوخ کرده که بدون شک باعث نابودی آن میشود.
ساسانیان درباره حضور بازیگران سلبریتی در تئاتر اذعان کرد: تک تک بازیگرانی که از سینما وارد تئاتر شدهاند قابل احترام هستند و با بسیاری از آنها دوست و همکار هستم اما مشکل آنجاست که کلیت آن آثار با محوریت گیشه ساخته شده و در مورد تبلیغات به راحتی پیش از تایید مرکز کارشان را شروع میکنند. اتفاقی که برای کارگردانانی مثل من میسر نیست و این نوعی واضح از تبعیض است.
وی با گلایه از دیده نشدن بازیگران تئاتر توسط کارگردان بزرگ سینما خاطرنشان کرد: حضور چهرهها در یک تئاتر باعث میشود که اگر آن کار فروخت بگویند آن چهره باعث فروش اگر شده است و اگر نفروشد که میگویند ببنید کار تا چه حد بد بود که با چهره هم نفروخت. پس حضور سلبریتیها کمکی به خود تئاتر نمیکند و فقط به گیشه کمک میکند. ما بازیگران بسیار خوبی در تئاتر داریم اما متاسفانه اساتید، کارگردانان و بزرگان سینما انگار وقتی برای این نسل بی نظیر نمی گذارند.