حقوق کودکان در کانادا؛ از قوانین و ادعاها تا بحران‌های مشهود

خبرگزاری میزان – حقوق و سلامت جسمی و روانی کودکان در کانادا به دلایل متعددی مانند فقر، نژادپرستی سیستماتیک، تغییرات اقلیم، آلودگی و دسترسی نابرابر به آموزش‌های اولیه و مراقبت‌های بهداشتی در معرض خطر قرار می‌گیرد.

شکاف‌های مربوط به نابرابری در کانادا گسترده‌ اند و این امر سبب بیداد فقر در میان کودکان می‌شود؛ البته باید توجه داشت که در همه این موارد شرایط برای کودکان بومی و رنگین پوست بدتر است.

به عنوان مثال، اگرچه متوسط نرخ فقر کودکان در کانادا یک در پنج است، این نرخ برای کودکان سیاهپوست یک در سه و برای کودکان بومی میزان تامل برانگیز یک در دو است.

وخامت اوضاع کودکان و نقض حقوق آن‌ها در کانادا تا جاییست که  «یونیسف» در گزارش‌ها، رویدادها و حتی نامه‌های مختلف خود از مسئولان و مقام‌های کانادایی خواسته بود تا در قبال کودکان به ویژه کودکان بومی و سیاهپوست مسئولیت پذیر باشند و به همه اشکال تبعیض و نژادپرستی علیه کودکان پایان دهند.

شرایط زمانی بدتر می‌شود که بدانیم کانادا با وجود همه ادعاهای خود در زمینه‌های مختلف حقوق بشر از جمله حقوق کودکان، کمیسر مستقلی در سطح فدرال ندارد و حتی در مواردی اقدام به بستن دفتر مدافعان حقوق کودکان نیز کرده است.

تبعیض علیه کودکان در بخش‌های مختلف آموزش و بهداشت

الف) کودکان به حاشیه رانده شده: عوامل متعددی در به حاشیه رانده شدن کودکان در کشور کانادا نقش دارند، اما مهم ترین این عوامل عبارتند از: بی خانمانی، اخراج از مدرسه، وضعیت بد اقتصادی – اجتماعی، نژادپرستی، فقر، مهاجرت.

کودکان به حاشیه رانده شده در کانادا بیش از دیگر کودکان در معرض مخاطرات جدی و آسیب قرار دارند.

به گزارش « ncbi»، کودکان به حاشیه رانده شده در کانادا عمدتا در شرایط فقر و نابرابری به دنیا می‌آیند و در ادامه در معرض آسیب‌های جدی آموزشی، بهداشتی و طرد شدگی قرار می‌گیرند.

ب) کودکان معلول: کودکان دارای معلولیت اعم از جسمی یا ذهنی در کانادا با موانع اجتماعی و نهادی سیستماتیک برای دریافت آموزش با کیفیت مواجه هستند که تاثیری منفی بر پیشرفت تحصیلی و آموزش آن‌ها می‌گذارد.

به گزارش «chrc-ccdp.gc.ca»، بیش از 10 درصد کودکان دارای معلولیت در کانادا به دلیل موانع پیش گفته ناچار به ترک تحصیل شده اند.

در عین حال، «ohrc» در گزارشی اعلام کرد که معلولیت همچنان بیشترین استناد ناشی از تبعیض در دعاوی حقوق بشری ارائه شده به دادگاه حقوق بشر در استان‌های مختلف کانادا شامل «انتاریو»، «کِبِک» و «مونترال» است.

موانع پیش روی کودکان دارای معلولیت فقط در زمینه تحصیل و آموزش عبارتند از: آموزش ناکافی معلمان و کارکنان مدارس، لیست انتظار طولانی برای ارزیابی، نگرش‌ها و کلیشه‌های منفی، عدم دسترسی فیزیکی مناسب، عدم رعایت حریم خصوصی در زمینه اطلاعات پزشکی، نبود تسهیلات کافی پزشکی، ...

ج) کودکان بومی: گزارش‌ها درباره تبعیض علیه کودکان بومی در کانادا بسیار زیاد هستند و تبعیض در طیف گسترده ای از موضوعات شامل تبعیض در بخش‌های آموزش، بهداشت و بودجه‌های رفاهی را شامل می‌شوند.

دادگاه حقوق بشر کانادا در موارد متعددی، دولت این کشور را به تبعیض علیه کودکان بومی محکوم کرده است؛ از جمله آن‌ها می‌توان به صدور حکم مبنی بر تبعیض علیه کودکان بومی در ژانویه 2016 علیه دولت کانادا اشاره کرد.

در یک حکم دیگر، دادگاه حقوق بشر کانادا در سال 2017، «اتاوا» را به دلیل تبعیض در ارائه خدمات رفاهی به کودکان بومی محکوم کرد.

در عین حال، به گزارش «سی بی سی»،  سیستم قضایی کانادا با کودکان بومی مانند جنایتکاران بالفطره رفتار می‌کند.

د) کودکان رنگین پوست: به گزارش «oacas.libguides»، تبعیض علیه کودکان رنگین پوست به ویژه سیاهپوست در تار و پود سیستم رفاهی کودکان در کانادا تنیده شده است و در نتیجه این سیاست‌های ظالمانه و شیوه‌های مغرضانه، کودکان رنگین پوست در کانادا با نژادپرستی گسترده در زمینه‌های مختلف مواجه می‌شوند.

دسترسی کمتر به خدمات و احتمال بالای به فرزندخواندگی رفتن یا استقرار در مراکز نگهداری از کودکان از مهم ترین پیامدهای تبعیض علیه کودکان رنگین پوست به ویژه پسربچه‌های سیاهپوست در کاناداست.

به گزارش «oacas»، کودکان سیاهپوست دو و نیم برابر بیشتر در معرض خطر نگهداری در مراکز مراقبتی قرار دارند.

 گذشته از همه موارد تبعیض علیه کودکان سیاهپوست، شاید بتوان گفت که مهم ترین موضوعی که ابعاد گسترده چنین تبعیضی را آشکار کرد، شیوع بیماری کرونا بود.

ه) کودکان مهاجر: کودکان مهاجر در کانادا در معرض خطر بالای تبعیض، آزار و اذیت، پرخاشگری، خشونت فیزیکی و جنسی قرار دارند.

به گزارش «jamanetwork»، خشونت علیه کودکان مهاجر در کانادا گذشته از دلایل نژادی به موضوع مذهب نیز باز می‌گردد و یکی از دلایل عمده این خشونت اسلام هراسی گسترده در کاناداست.

«springer» در گزارشی تبعیض علیه کودکان مهاجر را به تبعیض در زمینه‌های آموزش، بهداشت، فرهنگ و سلامت تقسیم و تاثیرات هر یک از این موارد بر کودکان مهاجر را هولناک توصیف کرد.

نقض حق حیات کودکان

الف) کشف گورهای بی نام و نشان کودکان بومی: مهم ترین مورد نقض حق حیات کودکان در کانادا با رسوایی هولناک کشف گورهای دسته جمعی در محوطه مدارس شبانه روزی کودکان بومی در این کشور که تحت مدیریت و کنترل مشترک دولت فدرال کانادا و کلیسای کاتولیک قرار داشتند، آشکار می‌شود.

این مدارس که سال‌ها بومیان به آزار و اذیت جنسی و جسمی فراگیر در آن اعتراض داشته و همواره مورد بی توجهی قرار می‌گرفتند، به محل مرگ هزاران کودک بومی بر اثر شکنجه، بیماری، گرسنگی، آزار و اذیت و ... تبدیل شدند.

براساس آمارها، احتمالا 6 هزار کودک از 150 هزار کودک بومی که به اجبار از خانواده‌های خود جدا و به این مدارس منتقل شدند، جان خود را در این مدارس از دست دادند و هرگز به خانه برنگشتند.

ب) عدم ثبت مرگ یا مفقودی هزاران کودک بومی: دلایل متعددی برای مرگ و مفقودی کودکان بومی در کانادا وجود دارد.

گذشته از مرگ و مفقودی هزاران کودک بومی در مدارس شبانه روزی ویژه بومیان در کانادا، کودکان بومی زیادی در بیمارستان‌های این کشور مفقود شده یا جان خود را از دست دادند.

البته باید توجه داشت که سالانه شمار قابل تاملی از دختربچه‌های بومی مفقود می‌شوند یا به قتل می‌رسند که حتی آمار درستی از این فاجعه وجود ندارد.

ج) مسمومیت کودکان بومی با آب‌های آلوده: بحران آب آلوده به شکلی گسترده مناطق بومی نشین در کانادا را درگیر کرده است و کودکان بومی به دلیل این بحران در معرض خطر مرگ یا بیماری‌های مختلف قرار دارند.

به گزارش «دیده بان حقوق بشر»، کودکان بومی عمده ترین قربانیان بحران آب آشامیدنی سالم در مناطق بومی نشین هستند که اگر جان خود را به دلیل آب آلوده از دست ندهند، به بیماری‌های پوستی و گوارشی خطرناکی مبتلا می‌شوند.

• بیشتر بخوانید:
• سرعت نگران کننده جداسازی کودکان بومی کانادایی از خانواده‌ها
• مدارس بومیان کانادا؛ از آزار جنسی تا خشونت نظام‌‎مند

سوءاستفاده و خشونت علیه کودکان

الف) شکست سیستم رفاهی کودکان در برابر خشونت: به گزارش «sciencedirect»، سیستم رفاه کودکان در کانادا نه تنها نتوانسته از کودکان در برابر معضل‌هایی مانند خشونت خانگی دفاع کند، بلکه خود به محلی برای اعمال خشونت علیه کودکان تبدیل شده است.

ب) خشونت پلیس علیه کودکان بومی و سیاهپوست: به گزارش « theconversation»، نژادپرستی و خشونت نهادینه در پلیس کانادا، به شکلی قابل توجه کودکان بومی و سیاهپوست در این کشور را هدف قرار می‌دهد و مکررا آن‌ها را با چالش‌های عظیمی مواجه می‌کند.

در عین حال، به گزارش «oacas»، پلیس کانادا کودکان سیاهپوست را بیش از کودکان سفیدپوست در مورد بدرفتاری با همسالان خود مورد ارزیابی و تشکیل پرونده قرار می‌دهد.

ج) خشونت علیه کودکان مسلمان: اسلام هراسی اصلی ترین دلیل بروز خشونت و تبعیض علیه کودکان مسلمان در کاناداست.

به گزارش «quod.lib.umich.edu»، اسلام هراسی به طور بالقوه تاثیر منفی گسترده ای بر کودکان مسلمان به ویژه در مدارس دارد و پیامدهای مواجهه این کودکان با تبعیض در جامعه و مدرسه بسیار گسترده است.

کودکان مسلمان در کانادا در مدارس به دلیل اسلام هراسی با قلدری، تمسخر و تهاجم فیزیکی مواجه می‌شوند.

د) سوءاستفاده آنلاین از کودکان: سوءاستفاده جنسی و بهره کشی از کودکان در فضای آنلاین در کانادا به مرز بحران رسیده است.

به گزارش «سی تی وی نیوز»، در یک سال گذشته قربانی شدن کودکان در فضای مجازی 37 درصد رشد داشته است.

ه) تاثیرات سوءمراکز اصلاحی بر کودکان: به گزارش « bmcpublichealth»، کودکانی که تحت مراقبت دولتی در مراکزی مانند یتیم‌خانه‌ها، خانه‌های سرپرستی، خانه‌های گروهی، ... قرار می‌گیرند، در نهایت تبدیل به جمعیت آسیب پذیری می‌شوند.

این در حالیست که دلیل انتقال کودکان به امکان نامبرده با ادعای فراهم کردن محیط امن تر برای آنان انجام می‌شود.

کودکان مذکور که عمدتا بومی و رنگین پوست به ویژه سیاهپوست هستند، بیشتر در معرض خطر مشکلات رفتاری شدید، بیماری‌های روانی جدی، ناتوانی‌های جسمی و اختلالات مزمن سلامتی قرار می‌گیرند.

ضمن این که در بزرگسالی با نرخ بالاتری دچار فقر، بیکاری، بی‌ثباتی مسکن، حبس، سوء مصرف مواد و درگیری‌های خیابانی می شوند.

کودکان محروم از محیط خانوادگی

الف) شمار بالای کودکان بومی و سیاهپوست جدا شده از خانواده: کودکان بومی و سیاهپوست در کانادا با نرخ بالاتری در قیاس با همتایان سفیدپوست خود از خانواده‌ها جدا شده و به مراکز مراقبتی منتقل یا به فرزخواندگی فرستاده می‌شوند.

1. مدارس شبانه روزی: اگرچه مدارس شبانه روزی کودکان بومی در کانادا تعطیل شدند اما رویه استعماری جداسازی کودکان بومی از خانواده‌هایشان با سرعت نگران کننده ای ادامه دارد.

پس از افشاگری‌های مختلف درباره هزاران گور بی علامت کودکان بومی در محوطه مدارس شبانه روزی سابق، بومیان خواستار تغییر سیستم مراقبت‌های خانواده کانادا شده اند؛ چراکه کودکان بومی بیش از حد در این سیستم حضور دارند.

نگرانی در مورد سیستم مراقبت از خانواده کانادا و رفتار ناعادلانه با کودکان بومی موضوع جدیدی نیست.

به گزارش « ywcavan و اگزمینر»، داده‌های موجود نشان می‌دهند که بیش از نیمی از کودکان حاضر در سیستم مراقبت‌های خانواده شامل «Foster care» یا خانه‌های حمایت از کودکان و سیستم سرپرستی، کودکان بومی هستند، این در حالی است که کودکان بومی کمتر از ۸ درصد جمعیت کودکان کانادا را به خود اختصاص می‌دهند.

مراکز مذکور در استان‌های مختلف کانادا وجود دارند و سهم نامتناسب کودکان بومی در این سیستم نگران کننده است.

مثلا در «منیتوبا» تقریبا ۹۰ درصد از کودکان حاضر در سیستم مراقبت‌های خانواده، کودکان بومی هستند.

آمارهای وزارت خانواده، کودکان و توسعه اجتماعی کانادا نشان می‌دهد که در سال ۲۱-۲۰۲۰ حدود ۶۸ درصد از کودکان تحت سرپرستی در «بریتیش کلمبیا» کودکان بومی بودند؛ این در حالی است که حدود ۶ درصد جمعیت کودکان این استان، بومی هستند.

حضور بیش از حد کودکان بومی در سیستم مراقبت‌های خانواده کانادا به عنوان بخشی مهم از قانون موسوم به رفاه کودکان بومی یک مسئله فرزند پروری نیست، بلکه دلایل متعددی دارد که مهم ترین آن‌ها فقر است.

مهم ترین دلایلی که سبب می‌شوند کودکان بومی توسط دولت کانادا وارد سیستم مراقبت‌های خانواده شوند، عبارتند از: فقر، مسکن نامناسب، موضوعات مربوط به بهداشت روان و خشونت خانگی ناشی از آسیب‌های میان نسلی مدارس شبانه روزی کودکان بومی.

فقر بومیان کانادا، موضوعی تصادفی نیست، بلکه نتیجه دهه‌ها استعمار و نسل کشی است؛ نتیجه این موضوع، چرخه بی پایان جداسازی کودکان بومی از خانواده‌هایشان به دلیل فقر است.

جداسازی اجباری کودکان بومی از خانواده‌هایشان بخشی از اقدام‌های کانادا درباره بومیان از زمانی که مستعمره اروپا بود، محسوب می‌شود که در اواخر قرن نوزدهم به سیاست دولت کانادا تبدیل شد.

آخرین مدرسه شبانه روزی کودکان بومی در کانادا در ۱۹۹۶ بسته شد.

2. سیستم رفاهی: به گزارش «سی بی سی»، در آگوست سال جاری، شکایتی دسته جمعی علیه دادستان کل کانادا درباره تاثیرات منفی سیستم رفاهی کودکان بر زندگی کودکان بومی در این کشور ثبت شد.

این شکایت تاکید دارد که کانادا در دو سطح دولتی و محلی به شکل سیستماتیک حقوق کودکان بومی را از طریق عدم ارائه عادلانه خدمات رفاهی و عدم دسترسی به موقع به خدمات و محصولات حیاتی نقض می‌کند.

این در حالیست که دولت کانادا به بهانه سیستم رفاهی به شکل قابل ملاحظه ای کودکان بومی را از خانواده‌های خود جدا و در مراکز نگهداری قرار داده یا به فرزند خواندگی می‌فرستد.

3. فرزند خواندگی: اگرچه سیستم مدارس شبانه روزی در کانادا در اواسط قرن بیستم از بین رفت اما سیاست‌های رفاهی به دولت کانادا این اجازه را می‌دهد که کودکان بومی و رنگین پوست را بدون صدور هیچ هشداری از خانواده‌ها جدا کرده و به فرزندخواندگی بفرستند.

اگرچه مقررات جدید مدعی تحویل سرپرستی این کودکان به افراد بی خطر است اما سهم نامتناسب کودکان بومی و رنگین پوت از سیستم فرزندخواندگی نگران کننده شده است.

به گفته وزیر خدمات بومیان کانادا، «در حال حاضر تعداد کودکان بومی تحت سرپرستی در سراسر کشور از هر زمان دیگری در مدارس شبانه روزی بیشتر است؛ نژادپرستی در سیستم رفاهی مدرن کودکان کاملا مستند و سیستماتیک است.»

ب)معیارهای متفاوت جداسازی کودکان از خانواده‌ها: معیارها و استانداردهای دوگانه سبب می‌شود تا کودکان بومی و رنگین پوست با نرخ بالاتری از خانواده‌های خود جدا شوند.

یک بام و دو هوای استانداردهای زندگی برای کودکان بومی و رنگین پوست

کانادا در حالی بر موضوع فراهم کردن استانداردهای بالا برای زندگی کودکان تاکید دارد که اقداماتش نشان دهنده وجود استانداردهای دوگانه برای کودکان سفیدپوست و غیر سفیدپوست است.

عدم دسترسی به آب آشامیدنی پایدار، سطح بالای فقر و دسترسی محدود به مسکن در میان کودکان بومی و رنگین پوست به خوبی توضیح دهنده استانداردهای دوگانه زندگی برای کودکان در کانادا هستند.

انتهای پیام/