تاثیر تیراندازیهای مرگبار در مدارس بر دانشآموزان آمریکایی
خبرگزاری میزان - در حالی که آمریکا چند روز قبل شاهد تیراندازی مرگبار دیگری در مدرسهای بوده است، بیشتر بحث عمومی بر زندگی های از دست رفته متمرکز شده است: 19 کودک و دو بزرگسال.
به گزارش «کانورسیشن»، در واقع، قتل عام در مدرسه ابتدایی راب در تگزاس، پس از تیراندازی در مدرسه ابتدایی سندی هوک در سال 2012، دومین حادثه مرگبار در تاریخ مدارس آمریکا است.
بر اساس آماری که واشنگتن پست گردآوری کرده است، از زمان کشتار «کلمباین» در سال 1999 که در آن دو نوجوان دوازده دانش آموز و یک معلم را کشتند، حداقل 185 کودک، معلم و سایرین در مدارس آمریکا بر اثر خشونت با سلاح گرم کشته شدهاند.
اما این آمار تلفات تنها بخشی از تبعات هنگفت خشونت با اسلحه در مدارس آمریکا را شامل می شود.
صدها هزار کودک و معلمی که از این مصیبت ها جان سالم به در می برند، با وجود اینکه اغلب بدون آسیب جسمی مصون میمانند، اما زخم هایی دارند که زندگی آنها را برای سالهای آینده تحت تأثیر قرار می دهد.
مصرف داروهای ضد افسردگی در میان جوانان نزدیک مدارس که با تیراندازی مواجه شده بودند، پس از این رویداد بیش از 20 درصد افزایش یافت.
- بیشتر بخوانید:
- تیراندازی در دانشگاه ایالت «لوئیزیانا» آمریکا، ۳ زخمی برجای گذاشت
- بیش از ۳۰۰ هزار دانش آموز آمریکایی شاهد تیراندازیهای جمعی در مدارس آمریکا
این افزایش استفاده از داروهای ضد افسردگی برای بیش از سه سال پس از تیراندازی ادامه داشته و نشان میدهد که وخامت سلامت روان در میان نوجوانان محلی موقتی نبوده است.
این اثرات زمانی که تیراندازیهای مدرسه شامل تلفات میشد، آشکارتر بود، که نشان میدهد رویدادهایی مانند کشتار در مدرسه تگزاس احتمالاً به اثرات طولانیمدت سلامتی بر بازماندگان منجر میشود که فراتر از صدمات فیزیکی که برخی دریافت کردهاند، میشود.
از مجموع تیراندازیهایی که در سالهای 2018 و 2019 در مدارس آمریکا رخ داد، تقریباً سهچهارم آن تلفات جانی نداشتند. اما این بدان معنا نیست که آنها تأثیری بر افراد بازمانده ندارند.
بین سالهای 1995 تا 2016، 33 مدرسه دولتی تگزاس در طول ساعات فعالیت مدرسه در محوطه مدرسه شاهد تیراندازی بودهاند.
بر اساس تحقیقات، دانشآموزانی که در مدرسه در معرض تیراندازی قرار گرفتهاند، به احتمال زیاد بهطور مزمن غیبت میکنند و در دو سال بعد از این رویداد، نمرات پایینتری کسب میکنند. همچنین احتمال فارغ التحصیلی از دبیرستان، رفتن یا فارغ التحصیلی از دانشگاه به میزان قابل توجهی در میان این افراد کمتر است.
انتهای پیام/