بی اعتنایی تئاتر به آثار دفاع مقدس/همه چیز در دستان تهیه کنندگان و سالن‌ها+عکس
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، ماه اردیبهشت دومین ماه از هر سال محسوب می شود اما این ماه برای اهالی تئاتر به نوعی سال نو تئاتر به حساب می آید.
برگزاری جشن اردیبهشت تئاتر ایران در قالب بزرگداشت‌ها، نمایشگاه های عکس، پوستر و همچنین سمپوزیوم های تخصصی رشته های مختلف تئاتر همچون طراحی صحنه و لباس از دیگر اتفاقاتی است که همواره در اردیبهشت ماه روی می دهد.
علاوه بر آن اردیبهشت ماه برای جوانان عرصه تئاتر رویدادی جدی محسوب می شود. جوانان که معمولاً کمی سخت می توانند به حضور در جشنواره تئاتر فجر فکر کنند، رویدادی دیگر را پیش روی خود می بینند. جشنواره تئاتر دانشجویی از دیگر اتفاقات بسیار مهم تئاتر در اردیبهشت ماه است.
سال گذشته تئاتر ایران حاشیه های فراوانی را پشت سر گذاشت. سال پیش تئاتر ایران با انتقادات فراوانی روبرو بود که از جمله مهم ترین آنها می توان به اعتراضات بی سابقه به جشنواره تئاتر فجر اشاره کرد.
فارغ از انتقادات و مشکلاتی همچون گیشه زدگی اکثر سالن های دولتی و خصوصی، تئاتر در سال 96 اتفاقات مثبتی را هم به همراه داشت. هنرمندان تئاتر که دیگر با مشکلات اجین شده اند در سال گذشته بدون توجه به حاشیه ها و با وجود عدم حمایت درست به کارشان ادامه دادند.
در بخش نمایشنامه نویسی که همواره یک از مشکلات اصلی تئاتر و بعد سینمای ایران محسوب می شود. چهره های جدید وارد میدان شدند و در عین حال هنرمندان قدیمی هم به کارشان ادامه دادند. سال پیش "محمد چرمشیر" پرکارترین نمایشنامه نویس ایران شد و پس از نویسندگانی همچون "محمد مساوات"، "کیومرث مرادی"، "روزبه حسینی" و "علی صفری" از دیگر نمایشنامه نویسان پرکار سال بودند.
در بخش بازیگری با وجود اجرای نزدیک به 450 اثر در سالن های شهر تهران و شهرستان ها "وحید نفر" با بازی در پنج اثر نمایشی توانست به عنوان پرکارترین بازیگر سال لقب گیرد. رحیم نوروزی، امیر شمس، الهام شعبانی، سیروس همتی، غزل شاکری، رها حاجی زینل، سیامک زین‌الدینی، مژگان خالقی، عباس جمالی و سروش طاهری از دیگر بازیگران پرکار سال گذشته تئاتر ایران بودند.
منوچهر شجاع طراح صحنه مطرح تئاتر ایران سال گذشته به عنوان برکارترین طراح صحنه تئاتر ایران در کنار "امیرحسین دوانی" با همین تعداد اثر قرار گرفت.
فارغ از پرکار بودن افراد در سال گذشته باید دید که کیفیت تئاتر ایران در مقایسه با کمیت ها چگونه عمل کرده است. کیفیتی که همواره در عرصه تئاتر مورد مناقشه بوده است.
از سوی دیگر با وجود و ظهور تئاترهای گیشه محور آثار فاخر و دانشجویی به شدت منزوی شده اند. با وجود فروش بالای آثاری که بازیگران سینما و ورزشکاران تضمین گیشه آنها شده اند در بخشی دیگر مشکلات عمده ای از جمله خالی بودن سالن های فرعی و دانشجویی به شدت در سال 96 بحث برانگیز بود.
تئاتر در سال 96 از سویی شاهد عدم اهمیت سالن داران و تهیه کنندگان به آثار ارزشی و همچنین دفاع مقدس بود. به جز دو سالن حوزه هنری و تماشاخانه سرو سایر سالن ها به ندرت و شاید می توان گفت اصلاً هیچ نمایشی در حوزه دین، دفاع مقدس و تاریخ معاصر انقلاب را روی صحنه نبردند.
این در حالی است که سالن های نمایشی شهر تهران چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی شاهد حضور گسترده آثار کمدی بفروش شده است. آثاری که به جز پر کردن جیب تهیه کننده هیچ سرمایه ای به تئاتر کشور اضافه نخواهد کرد.