۷ روایت از رهبر معظم انقلاب اسلامی پیرامون ویژگی‌های شهید چمران
به گزارش گروه سیاسی ، شهید دکتر مصطفی چمران به عنوان «نابغه نظامی جمهوری اسلامی ایران»، بدون تردید یکی از شخصیت‌های برجسته اواخر دهه ۵۰ بود که مبارزات او با گروهک‌های تجزیه‌طلب و ضدانقلاب در همان سال‌های ابتدایی انقلاب، تاثیر بسزایی در تثبیت انقلاب اسلامی ایران داشت.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی، طی سالیان اخیر ۷ بار در خصوص ویژگی‌های این شهید بزرگوار مطالبی را مطرح کردند.
دانشجویی ممتاز در آمریکا
شهید چمران یک نخبه‌ى علمى بود؛ چمران را همه به‌عنوان یک سرباز و سردار و جنگ‌آور مى‌شناسند، امّا چمران یک نخبه‌ى علمى درجه‌ى یک بود در مراکزى که در آمریکا تحصیل میکرد، جزو بالاترین درجات دانشجویانى بود که آنجا تحصیل میکردند. (۳۰ مهر ۹۳)
نخبه علمی و هنری
مرحوم شهید چمران. چمران یک نخبه‌ى علمى بود، نخبه‌ى هنرى هم بود؛ خودش به من میگفت: من در عکّاسى هنرمندم. آمده بود جنگ، لباس نظامى پوشیده بود، شد نظامى؛ [امّا]قبل از اینکه وارد این میدان بشود، نخبه بود. (۶ آذر ۹۳)
هنرمند در عکاسی
بسیار لطیف بود، خوش‌ذوق بود، عکاس درجه‌ی یک بود - خودش به من میگفت من هزار‌ها عکس گرفته‌ام، اما خودم توی این عکس‌ها نیستم؛ چون همیشه من عکاس بوده‌ام - هنرمند بود. دل باصفائی داشت. (۲ تیر ۸۹)
استفاده از نخبگی در میدان جنگ
چمران یک نخبه‌ى علمى به تمام معنا بود، امّا احساس کرد نیاز است که بیاید در این میدان [جنگ]کار کند؛ از همان استعداد، از همان توانایى، از همان همّت استفاده کرد وارد این میدان شد و کارهاى کارستانى انجام داد؛ این یک نخبه است. (۳۰ مهر ۹۳)
سخت‌کوشی همراه با روح عارفانه
دنیا و مقام برایش مهم نبود؛ نان و نام برایش مهم نبود؛ به نام کی تمام بشود، برایش اهمیتی نداشت. باانصاف بود، بی‌رودربایستی بود، شجاع بود، سرسخت بود. در عین لطافت و رقت و نازک‌مزاجی شاعرانه و عارفانه، در مقام جنگ یک سرباز سخت‌کوش بود. (۲ تیر ۸۹)
فعالیت جهادی در لبنان
چمران یک دانشمند تمام‌عیار بود. آن وقت سطح ایمان عاشقانه‌ی این دانشمند آنچنان بود که نام و نان و مقام و عنوان و آینده‌ی دنیائىِ به ظاهر عاقلانه را رها کرد و رفت در کنار جناب امام موسای صدر در لبنان و مشغول فعالیت‌های جهادی شد. (۲ تیر ۸۹)
حضور در جبهه کردستان
از اول انقلاب هم در عرصه‌های حساس حضور داشت. رفت کردستان و در جنگ‌هایی که در آنجا بود حضور فعال داشت؛ بعد آمد تهران و وزیر دفاع شد؛ بعد که جنگ شروع شد، وزارت و بقیه‌ی مناصب دولتی و مقامات را کنار گذاشت و آمد اهواز، جنگید و ایستاد تا در ۳۱ خرداد سال ۶۰ به شهادت رسید. (۲ تیر ۸۹)