قیام مردمی 15 خرداد؛ سرآغاز انقلاب اسلامی/ ارتباط بی‌واسطه امام و امت درباره حقایق افشانشده
ماموران نظامی كه در نقاط مركزی و حساس شهرهای قم و تهران مستقر شده بودند بر روی تظاهرات‌كنندگان آتش گشودند؛ فیجیع‌ترین حادثه، مربوط به كشتار كفن‌پوشان ورامین بود كه در پشتیبانی از امام(ره) راهی تهران شده بودند و ماموران نظامی در سر پل باقرآباد با آنها رو به رو شده و با سلاح‌های نظامی آنان را قتل عام كردند.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش خبرنگار گروه سیاسی ، پس از كودتای 28 مرداد 1332 كه محمدرضا پهلوی دوباره به قدرت رسید، به مرور حكومت استبدادی خود را تحكیم و تثبیت كرد، اما در سال 1339 تحولاتی در صحنه سیاست بین‌الملل روی داد و شاه ناچار به تجدید نظر در سیاست‌های رژیم خود شد.
با پیروزی «جان.اف.كِندی» در انتخابات ریاست جمهوری آمریكا، وی برای جلوگیری از قیامهای مردمی در جهان سوم، رهبران آن كشورها را به انجام اصلاحاتی بر اساس دكترین خود تشویق و ترغیب نمود؛ در ایران نیز شاه این اصلاحات را در قالب فضای باز سیاسی، اصلاحات ارضی، لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، و انقلاب سفید به اجرا گذاشت.
هدف اصلی امام(ره) از این قیام، حاكمیت قوانین اسلام و اجرای شریعت اسلامی، قطع وابستگی كشور از كشورهای استعماری آمریكا و اسرائیل و براندازی اصل نظام شاهنشاهی و جایگزینی حكومت اسلامی بود.
زمینه‌ها و فرآیند قیام 15 خرداد
پس از تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی(حذف قید اسلام از شرایط انتخاب شوندگان) و طرح ششگانه اصول «انقلاب سفید» كه باعث اعتراض عمومی مردم و نیروهای مذهبی شد، شاه برای خاموش كردن صدای معترضین به مدرسه فیضیه قم حمله كرد؛ که این واقعه خونین و مجموعه حوادث بعد از آن مانند دستگیری طلاب و اعزام آنان به سربازی باعث خشم مردم شد. وقوع این حوادث همزمان با فرا رسیدن ماه محرم سال 1342 بود و بهترین فرصت برای افشای چهره واقعی رژیم پهلوی بود.
ساواك كه از جایگاه ویژه این ماه اطلاع داشت، بسیاری از وعاظ را احضار و آنان را ملزم كرد كه در محافل و مجالس 1- علیه شاه سخن نگویند، 2- علیه اسرائیل مطلبی گفته نشود و 3- مرتب به مردم نگویند كه اسلام در خطر است. اما، امام خمینی(ره) در طی نشستی با علما و مراجع قم پیشنهاد كرد كه در روز عاشورا هر یك از آنها برای مردم و عزاداران حسینی سخنرانی كرده و به افشای چهره واقعی رژیم بپردازند؛ و خود امام نیز علی‌رغم تهدید رژیم، در 13 خرداد 1342 به ایراد سخنرانی در مدرسه فیضیه پرداخت و شدید‌ترین حملات خود را متوجه شخص شاه، آمریكا و اسرائیل نمود و آنها را عامل بدبختی مملكت دانست. به دنبال سخنان كوبنده و افشاگرانه امام دو روز بعد در سحرگاه 15 خرداد 1342، امام به دستور شاه در منزل مسكونی خود در قم دستگیر و به تهران منتقل شدند. وی را ابتدا در یك سلول انفرادی زندانی و سپس به یك پادگان نظامی منتقل کردند.
به دنبال انتشار خبر دستگیری امام(ره)، از نخستین ساعات روز 15 خرداد اعتراضات گسترده‌ای در قم، تهران، ورامین، مشهد و شیراز برگزار شد كه با شعارهایی بر ضد شاه و در طرفداری از امام همراه بود. ماموران نظامی كه در نقاط مركزی و حساس شهرهای قم و تهران مستقر شده بودند بر روی تظاهرات كنندگان آتش گشودند؛ كه فیجیع‌ترین حادثه، مربوط به كشتار كفن پوشان ورامین بود كه در پشتیبانی از امام(ره) راهی تهران شده بودند و ماموران نظامی در سر پل باقرآباد با آنها رو به رو شده و با سلاح‌های نظامی آنان را قتل عام كردند. در پی این حادثه هزاران نفر از مردم، در شهرهای مختلف كشته و زخمی شدند.
در واقع می‌توان این قیام را حركتی خودجوش و مردمی دانست؛ یعنی شركت افراد بدون توجه به نوع شغل، تحصیلات، سن، وابستگی گروهی و هرگونه موقعیت اجتماعی و صرفاً بر اساس یك شعار و یك هدف مشترك؛ كه هیچ كدام از این گروه ها برای پانزده خرداد برنامه‌ریزی خاصی نداشتند بلکه با وجود بستر و زمینه‌های قبلی آن، و در حمایت از رهبری امام(ره)، این قیام به اوج خود رسید و اغلب شهرهای ایران را فراگرفت. هر چند كه این قیام توسط عمال شاه و ساواك، از طریق نظامی و به طور موقت سركوب شد ولی، دارای نتایج و دستاوردهای مهمی بود كه در نهایت منجر به پیروزی انقلاب اسلامی گردید.
نتایج و پیامدهای قیام 15 خرداد
قیام 15 خرداد با یك سری ویژگی‌های خاص همراه بود همانند: فراگیری نهضت و حضور همه گروها و قشرها و طبقات مختلف در روند مبارزه، مذهبی بودن مبارزه و حضور مؤثر نیروهای مذهبی، پیروی از مبانی دین اسلام، پیروی از امام(ره) به عنوان مرجع تقلید و رهبر سیاسی مردم، قاطعیت و اخلاص امام(ره) و بیگانه ستیزی و عوامل دیگری كه باعث شد این قیام تأثیرات عمیقی بر ساختار سیاسی و اجتماعی ایران داشته باشد.
به طور خلاصه بعضی از مهمترین پیامدهای این قیام عبارت بودند از:
1- آشكار شدن قدرت مذهب به وسیله بسیج گسترده مردمی و مقاومت در مقابل برنامه‌های نامشروع شاه؛
2-احساس ضرورت تشكل برای ادامه مبارزه؛
3- رویارویی با اصل نظام شاهنشاهی در حالیكه جنبش‌ها و قیامهای پیشین دارای این ویژگی نبودند؛
4- افشای چهره ریاكارانه و منافقانه شاه و روشن شدن ماهیت رژیم وی برای مردم؛
5- عدم وابستگی به قدرتهای خارجی(بیگانه ستیزی) و بی اعتبار شدن شرق و غرب و پایه‌گذاری اصل نه شرقی و نه غربی به دلیل موضع‌گیری‌های منفی آمریكا و شوروی در مقابل این قیام مردم؛
6- افزایش رشد و آگاهی توده‌های مردم و تداوم مبارزات سیاسی آنها؛
7- افزایش رشد تحول در حوزه‌ها و حضور روحانیت و مردم در عرصه سیاست كشور؛
8- جایگاه مرجعیت و رهبری امام خمینی(ره) با تأیید مراجع و علما و حمایت و پشتیبانی مردم؛
9- تبیین نظریه ولایت فقیه به عنوان نظام حكومتی جایگزین رژیم شاه توسط امام خمینی(ره)؛
10- فرو پاشی تز جدایی دین از سیاست و افشای خطر صهیونیسم، پیوند میان مردم و روحانیت و عواملی بسیار دیگری كه می‌توان به انها اشاره كرد.
در نهایت اینكه، قیام 15 خرداد 1342 هر چند به ظاهر یك یا چند روز طول کشید، ولی به دلیل انگیزه‌های الهی كه داشت، به عنوان مبداء انقلاب اسلامی و منشاء تحولات وسیع داخلی و بین‌المللی شد به گونه‌ای كه امام در این باره فرمودند:
«15 خرداد از خاطره‌ها محو نخواهد شد و باید در سالروز آن، هر چه بیشتر آن را زنده نگه داشت، پانزده خرداد كه مصادف با دوازدهم محرم بود؛ سند زنده مخالفت شجاعانه ملت ایران در مقابل استبداد عمال اجانب و استعمار چپ و راست بود».
به گزارش خبرنگار گروه سیاسی ، پس از كودتای 28 مرداد 1332 كه محمدرضا پهلوی دوباره به قدرت رسید، به مرور حكومت استبدادی خود را تحكیم و تثبیت كرد، اما در سال 1339 تحولاتی در صحنه سیاست بین‌الملل روی داد و شاه ناچار به تجدید نظر در سیاست‌های رژیم خود شد.با پیروزی «جان.اف.كِندی» در انتخابات ریاست جمهوری آمریكا، وی برای جلوگیری از قیامهای مردمی در جهان سوم، رهبران آن كشورها را به انجام اصلاحاتی بر اساس دكترین خود تشویق و ترغیب نمود؛ در ایران نیز شاه این اصلاحات را در قالب فضای باز سیاسی، اصلاحات ارضی، لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، و انقلاب سفید به اجرا گذاشت.
این اصلاحات با شرایط داخلی ایران كه یك جامعه سنتی بود، سازگاری نداشت لذا موجوب بی‌ثباتی، ناآرامی و اعتراض عمومی مردم به رهبری امام خمینی(ره) شد. مجموعه این عوامل و برخی از اقدامات شاه همانند: حمله به مدرسه فیضیه در سال 1342 و دستگیری امام خمینی(ره) در نهایت منجر به قیام خونین مردم در 15 خرداد 1342 شد.
انگیزه و اهداف قیام 15 خرداد
اجرای قوانین اسلام در همه حوزه‌ها، از انگیزه‌های اصولی نیروهای مذهبی محسوب می‌شد، اما با توجه به تخطی رژیم از حدود الهی و عدم اجرای احكام اسلام، امر به معروف و نهی‌از منكر، دفاع از ارزش ها و سنت‌های اسلامی، مقابله با برنامه‌های استعماری آمریكا و اسرائیل، مبارزه با حاكمیت و گسترش فرهنگ غربی كه منافی با فرهنگ اسلامی بود، از انگیزه‌های نسل جدید روحانیت (روحانیونی كه روحیه مبارزه‌جویی داشتند)، برای ورود به عرصه سیاسی کشور و وقوع قیام15خرداد به شمار می‌رفت.
انگیزه دیگر امام(ره)، مبارزه با صهیونیسم جهانی و عوامل داخلی آنها و صیانت از احكام اسلام و قرآن و حفاظت از استقلال كشور و جلوگیری از نفوذ فرقه بهائیت(ساخته دست استعمار) بود.
انگیزه و اهداف قیام 15 خرداد
اجرای قوانین اسلام در همه حوزه‌ها، از انگیزه‌های اصولی نیروهای مذهبی محسوب می‌شد، اما با توجه به تخطی رژیم از حدود الهی و عدم اجرای احكام اسلام، امر به معروف و نهی‌از منكر، دفاع از ارزش ها و سنت‌های اسلامی، مقابله با برنامه‌های استعماری آمریكا و اسرائیل، مبارزه با حاكمیت و گسترش فرهنگ غربی كه منافی با فرهنگ اسلامی بود، از انگیزه‌های نسل جدید روحانیت (روحانیونی كه روحیه مبارزه‌جویی داشتند)، برای ورود به عرصه سیاسی کشور و وقوع قیام15خرداد به شمار می‌رفت.
انگیزه دیگر امام(ره)، مبارزه با صهیونیسم جهانی و عوامل داخلی آنها و صیانت از احكام اسلام و قرآن و حفاظت از استقلال كشور و جلوگیری از نفوذ فرقه بهائیت(ساخته دست استعمار) بود.
هدف اصلی امام(ره) از این قیام، حاكمیت قوانین اسلام و اجرای شریعت اسلامی، قطع وابستگی كشور از كشورهای استعماری آمریكا و اسرائیل و براندازی اصل نظام شاهنشاهی و جایگزینی حكومت اسلامی بود.
زمینه‌ها و فرآیند قیام 15 خرداد
پس از تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی(حذف قید اسلام از شرایط انتخاب شوندگان) و طرح ششگانه اصول «انقلاب سفید» كه باعث اعتراض عمومی مردم و نیروهای مذهبی شد، شاه برای خاموش كردن صدای معترضین به مدرسه فیضیه قم حمله كرد؛ که این واقعه خونین و مجموعه حوادث بعد از آن مانند دستگیری طلاب و اعزام آنان به سربازی باعث خشم مردم شد. وقوع این حوادث همزمان با فرا رسیدن ماه محرم سال 1342 بود و بهترین فرصت برای افشای چهره واقعی رژیم پهلوی بود.
ساواك كه از جایگاه ویژه این ماه اطلاع داشت، بسیاری از وعاظ را احضار و آنان را ملزم كرد كه در محافل و مجالس 1- علیه شاه سخن نگویند، 2- علیه اسرائیل مطلبی گفته نشود و 3- مرتب به مردم نگویند كه اسلام در خطر است. اما، امام خمینی(ره) در طی نشستی با علما و مراجع قم پیشنهاد كرد كه در روز عاشورا هر یك از آنها برای مردم و عزاداران حسینی سخنرانی كرده و به افشای چهره واقعی رژیم بپردازند؛ و خود امام نیز علی‌رغم تهدید رژیم، در 13 خرداد 1342 به ایراد سخنرانی در مدرسه فیضیه پرداخت و شدید‌ترین حملات خود را متوجه شخص شاه، آمریكا و اسرائیل نمود و آنها را عامل بدبختی مملكت دانست. به دنبال سخنان كوبنده و افشاگرانه امام دو روز بعد در سحرگاه 15 خرداد 1342، امام به دستور شاه در منزل مسكونی خود در قم دستگیر و به تهران منتقل شدند. وی را ابتدا در یك سلول انفرادی زندانی و سپس به یك پادگان نظامی منتقل کردند.
به دنبال انتشار خبر دستگیری امام(ره)، از نخستین ساعات روز 15 خرداد اعتراضات گسترده‌ای در قم، تهران، ورامین، مشهد و شیراز برگزار شد كه با شعارهایی بر ضد شاه و در طرفداری از امام همراه بود. ماموران نظامی كه در نقاط مركزی و حساس شهرهای قم و تهران مستقر شده بودند بر روی تظاهرات كنندگان آتش گشودند؛ كه فیجیع‌ترین حادثه، مربوط به كشتار كفن پوشان ورامین بود كه در پشتیبانی از امام(ره) راهی تهران شده بودند و ماموران نظامی در سر پل باقرآباد با آنها رو به رو شده و با سلاح‌های نظامی آنان را قتل عام كردند. در پی این حادثه هزاران نفر از مردم، در شهرهای مختلف كشته و زخمی شدند.
در واقع می‌توان این قیام را حركتی خودجوش و مردمی دانست؛ یعنی شركت افراد بدون توجه به نوع شغل، تحصیلات، سن، وابستگی گروهی و هرگونه موقعیت اجتماعی و صرفاً بر اساس یك شعار و یك هدف مشترك؛ كه هیچ كدام از این گروه ها برای پانزده خرداد برنامه‌ریزی خاصی نداشتند بلکه با وجود بستر و زمینه‌های قبلی آن، و در حمایت از رهبری امام(ره)، این قیام به اوج خود رسید و اغلب شهرهای ایران را فراگرفت. هر چند كه این قیام توسط عمال شاه و ساواك، از طریق نظامی و به طور موقت سركوب شد ولی، دارای نتایج و دستاوردهای مهمی بود كه در نهایت منجر به پیروزی انقلاب اسلامی گردید.
نتایج و پیامدهای قیام 15 خرداد
قیام 15 خرداد با یك سری ویژگی‌های خاص همراه بود همانند: فراگیری نهضت و حضور همه گروها و قشرها و طبقات مختلف در روند مبارزه، مذهبی بودن مبارزه و حضور مؤثر نیروهای مذهبی، پیروی از مبانی دین اسلام، پیروی از امام(ره) به عنوان مرجع تقلید و رهبر سیاسی مردم، قاطعیت و اخلاص امام(ره) و بیگانه ستیزی و عوامل دیگری كه باعث شد این قیام تأثیرات عمیقی بر ساختار سیاسی و اجتماعی ایران داشته باشد.
به طور خلاصه بعضی از مهمترین پیامدهای این قیام عبارت بودند از:
1- آشكار شدن قدرت مذهب به وسیله بسیج گسترده مردمی و مقاومت در مقابل برنامه‌های نامشروع شاه؛
2-احساس ضرورت تشكل برای ادامه مبارزه؛
3- رویارویی با اصل نظام شاهنشاهی در حالیكه جنبش‌ها و قیامهای پیشین دارای این ویژگی نبودند؛
4- افشای چهره ریاكارانه و منافقانه شاه و روشن شدن ماهیت رژیم وی برای مردم؛
5- عدم وابستگی به قدرتهای خارجی(بیگانه ستیزی) و بی اعتبار شدن شرق و غرب و پایه‌گذاری اصل نه شرقی و نه غربی به دلیل موضع‌گیری‌های منفی آمریكا و شوروی در مقابل این قیام مردم؛
6- افزایش رشد و آگاهی توده‌های مردم و تداوم مبارزات سیاسی آنها؛
7- افزایش رشد تحول در حوزه‌ها و حضور روحانیت و مردم در عرصه سیاست كشور؛
8- جایگاه مرجعیت و رهبری امام خمینی(ره) با تأیید مراجع و علما و حمایت و پشتیبانی مردم؛
9- تبیین نظریه ولایت فقیه به عنوان نظام حكومتی جایگزین رژیم شاه توسط امام خمینی(ره)؛
10- فرو پاشی تز جدایی دین از سیاست و افشای خطر صهیونیسم، پیوند میان مردم و روحانیت و عواملی بسیار دیگری كه می‌توان به انها اشاره كرد.
در نهایت اینكه، قیام 15 خرداد 1342 هر چند به ظاهر یك یا چند روز طول کشید، ولی به دلیل انگیزه‌های الهی كه داشت، به عنوان مبداء انقلاب اسلامی و منشاء تحولات وسیع داخلی و بین‌المللی شد به گونه‌ای كه امام در این باره فرمودند:
«15 خرداد از خاطره‌ها محو نخواهد شد و باید در سالروز آن، هر چه بیشتر آن را زنده نگه داشت، پانزده خرداد كه مصادف با دوازدهم محرم بود؛ سند زنده مخالفت شجاعانه ملت ایران در مقابل استبداد عمال اجانب و استعمار چپ و راست بود».
حقایقی که امام (ره) در خرداد 42 بیان فرمودند
رهبر انقلاب درباره قیام پانزده خرداد در نماز جمعه چهاردهم خرداد 1361 تهران، تصویر و تحلیل جالبی از این رخداد ارائه فرمودند؛ معظم له بیان داشتند: 15 خرداد یک قیام مردمى بود. علت این قیام هم این بود که در روز عاشوراى آن سال که مصادف با سیزدهم خرداد مى‌شد، امام امت حقایق افشا نشده‌ى تا آن روز را با مردم بى‌واسطه در میان گذاشتند، که در باره‌ى این ارتباط بى‌واسطه‌ى امام و امت حرفى دارم که عرض مى‌کنم. در این گفتار، که توصیه مى‌کنم اگر نوار قابل فهمى و سالمى از آن هست، رسانه‌هاى همگانى آن را پخش کنند تا مردم بفهمند که نوزده سال قبل امام چه مى‌گفتند، حقایقى را بیان کردند که این حقایق، آن‌روز براى خیلى‌ها حتى دست‌اندرکاران سیاست، قابل فهم نبود. اگر حافظه خطا نکرده باشد، جملات امام این‌ها بود که «اسرائیل مى‌خواهد در ایران قرآن نباشد. اسرائیل مى‌خواهد در ایران روحانیون نباشند. اسرائیل مى‌خواهد در ایران اسلام نباشد.» آن روز براى خیلى‌ها این مطلب قابل فهم نبود که اسرائیل کجا، ایران کجا؟ و اسرائیل چه دشمنى با قرآن و با روحانیت دارد آن هم در ایران؟ حساسیت دستگاه در مقابل این مطالب به قدرى بود که شب بعد از این سخنرانى، یعنى شب نیمه‌ى خرداد که مصادف با دوازدهم محرم بود، امام را دزدانه، نیمه‌شب از منزلشان در قم ربودند و به تهران آوردند و زندانى کردند.
عمل وحشیانه عمال رژیم ستمشاهی
روز نیمه‌ى خرداد مردم به مجرد این که فهمیدند که امام دستگیر و ربوده شده است، بدون این که فرماندهى‌اى، رهبرى‌اى از سوى شخصیتى، از سوى حزبى، گروهى وجود داشته باشد، به خیابان‌ها ریختند. در تهران، در قم، در شیراز، در مشهد، در بعضى شهرهاى دیگر و حتى در بعضى از روستا‌ها در ورامین؛ و دستگاه جبار که باور نمى‌کرد نفوذ روحانیت و مرجعیت در این حد باشد، غافلگیر شد و دست به یک عمل تند وحشیانه‌ى حساب نشده زد. مردم را در خیابان‌ها و میدان‌ها به رگبار بستند و آن روز‌ها رقم پانزده هزار شهید در زبان‌ها مى‌گشت.
این قیام یک نقطه‌ى عطف شد. اگر چه عده‌اى را مرعوب کرد، اما خط مبارزه را روشن و واضح کرد. از آن روز حرکت انقلابى مردم ایران که از تقریباً نه ماه قبل از آن یا یک سال قبل از آن به تدریج آغاز شده بود، شکل قطعى و جدى گرفت و این قیام به انقلاب ۲۲ بهمن منتهى شد و در نهایت، جمهورى اسلامى را به وجود آورد.
در ۱۵ خرداد سه عنصر وجود داشت. یکى عنصر مردم بود، یکى عنصر رهبر و امام(ره) بود و سومى عنصر انگیزه‌ى مذهبى و روح شهادت‌طلبى و فداکارى براى خدا بود. نطفه‌ى انقلاب ما با این سه عنصر بسته شد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *