توجه خاص خداوند به پیامبر اکرم(ص) در روز بعثت/ پیامبران با علم بی‌پایان خدا ارتباط دارند

حجت الاسلام و المسلمین حمید قربانپور معاون آموزشی ستاد نماز جمعه غرب تهران در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی گفت: ماجرای بعثت حضرت پیامبر(ص)، با نقل‌های متفاوتی روایت شده است. 

وی توضیح داد: در این میان امام هادی(علیه السلام) بیانی رسا و شیرین دارند که می‌فرمایند: «هنگامی که حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) ترک تجارت شام گفت و آنچه خدا از آن راه به ایشان بخشیده بود را به مستمندان بخشید، هر روز به کوه حراء می‌رفت و از فراز آن به آثار رحمت پروردگار می‌نگریست، و شگفتی‌های رحمت و بدایع حکمت الهی را مورد مطالعه قرار می‌داد. به اطراف آسمان‌ها نظر می‌دوخت و کرانه‌های زمین، دریاها، دره‌ها، دشت‌ها و بیابان‌ها را از نظر می‌گذرانید و از مشاهده آن همه آثار قدرت و رحمت الهی، درس عبرت می‌آموخت.

حجت الاسلام و المسلمین قربانپور اظهار کرد: حضرت محمد(ص) از آنچه می‌دید، به یاد عظمت خدای آفریننده می‌افتاد. آنگاه با روشن بینی خاصی به عبادت خداوند مشغول می‌شد. چون به سن چهل سالگی رسید خداوند به قلب ایشان نظر کرد چرا که دل او را بهترین، روشن‌ترین و نرم‌ترین دل‌ها یافت.

وی تصریح کرد: در لحظه بعثت، خداوند فرمان داد درهای آسمان ها گشوده شود. حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) از آنجا به آسمان‌ها می‌نگریست، سپس خدا به فرشتگان امر کرد که فرود آیند، و آن‌ها نیز فرود آمدند و پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) آن‌ها را می‌دیدند.

این کارشناس علوم قرآنی یادآور شد: خداوند رحمت و توجه مخصوص خود را از اعماق آسمان‌ها به سر حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) و چهره ایشان معطوف کرد که نشانه‌های آن در صورت این حضرت نمایان بود.

وی همچنین گفت: در آن لحظه حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) به جبرئیل که در هاله‌ای از نور قرار داشت، نظر دوخت. جبرئیل به سوی ایشان آمد و بازویشان را گرفت و سخت تکان داد و گفت: ای محمد! بخوان. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: چه بخوانم؟ جبرئیل گفت: «نام خدایت را بخوان که جهان و جهانیان را آفرید. خدائی که انسان را از ماده پست (نطفه) آفرید. بخوان که خدایت بزرگ است. خدائی که با قلم دانش آموخت و به انسان چیزهائی یاد داد که نمی‌دانست»

حجت الاسلام و المسلمین قربانپور اظهار کرد: ما باید بدانیم که علم و دانش بشر محدود است، و با تمام پیشرفت‌هایی که در تمام علوم و دانش‌ها نصیب انسان شده، هنوز حجم دانسته‌های ما در مقابل آنچه که نمی‌دانیم،  همچون قطره‌ای در برابر دریا و گاهی یک ذره در برابر کوه است.

وی همچنین گفت: درحقیقت عقل ما همچون یک نور افکن قوی و نیرومند است اما پیامبران و وحی آسمانی همچون یک خورشید عالم‌تاب هستند، آیا کسی می‌تواند بگوید من با داشتن یک نورافکن قوی چه احتیاجی به خورشید دارم؟! پس روشن می‌شود که، قلمرو قضاوت و درک عقل ما منطقه کوچکی است که شعاع علم و دانش، آن را روشن ساخته و ما از بیرون آن به کلی بی خبر هستیم بنابراین پیامبران می‌آیند و این منطقه وسیع را تا آنجا که ما نیاز داریم روشن می‌سازند.

معاون آموزشی ستاد نماز جمعه غرب تهران تصریح کرد: عده‌ای از افراد که در گذشته می‌گفتند با وجود عقل و خرد آدمی، نیازی به پیامبران و تعلیمات آن‌ها نداریم، سخت در اشتباه هستند، چون نه قلمرو علم و دانش بشر را شناخته‌اند و نه رسالت پیامبران را. این موضوع درست مانند آن است کودکی که درس الفبا را در کلاس اول خوانده، بگوید من دیگر همه چیز را می‌دانم و نیاز به معلم و استاد ندارم، آیا این سخن بی پایه و دلیل نیست؟

وی افزود:  هیچکس نمی‌گوید انسان خود را دربست در اختیار فرد دیگری همچون خودش بگذارد چراکه چنین حرفی درست نیست.

این کارشناس علوم قرآنی خاطرنشان کرد: پیامبران با وحی آسمانی یعنی با علم بی‌پایان خدا، ارتباط دارند و ما باید دلایل قطعی ارتباط آن‌ها را با خدا بشناسیم چرا که تنها در این صورت است که سخنان این پیامبران و رهبران آسمانی را قبول می‌کنیم و تعلیمات حساب شده آن‌ها را با جان و دل می‌پذیریم. در حقیقت پیامبران طبیبان روحانی بشریت هستند.