همچون مادرش حضرت زهرا(س) گمنامی را برگزید
همسرم پیش از آخرین اعزامش وصیت کرد: «دوست دارم همچون مادرم فاطمه زهرا(س) گمنام بمانم. اگر شهید شدم به دنبال من نیایید.»
خبرگزاری میزان -
به گزارش گروه سیاسی ، شهید «امیر ساریخانی» در سال 65 در سن 27 سالگی از سوی ارتش به منطقه عملیاتی حاج عمران اعزام شده و در این منطقه به زمره شهدای جاویدالاثر پیوست. هویت شهید ساریخانی از طریق پلاک شناسایی شد. از این شهید بزرگوار دو فرزند به یادگار مانده است.
همسر، فرزندان و خانواده شهید روز گذشته(11 اسفندماه) برای نخستین بار بعد از 30 سال با پیکر عزیز خود در معراج شهدا وداع کردند.
گمنامی را برگزید
امیر پسرعمه من بود. سال 57 در سن 16 سالگی به عقد وی درآمدم. امیر در ستاد جنگ های نامنظم فعالیت میکرد. همسرم پس از شهادت شهید چمران وارد مناطق عملیاتی شد. آن زمان تنها یک فرزند به نام مهدی داشتیم. سال 62 خداوند فرزند دیگری نیز به ما عطا کرد اما این موضوع عاملی برای بازماندن از هدفش نبود و در هنگام عملیات ها به جبهه می رفت.
شهید نام نوهاش را برگزید/ مهر «وصیتنامه» سی ساله باز شد
دفاع از وطن و انقلاب اسلامی هدف هر دوی ما بود به همین خاطر نه تنها مانع رفتنش نمی شدم بلکه وی را تشویق می کردم. آخرین اعزامش اردیبهشت ماه سال 65 بود. در آخرین خداحافظی وصیت نامه اش را به من سپرد. همچنین اجازه نداد تا همراه فرزندانمان به بدرقهاش بروم. زمانی که از من جدا شد، هر قدمی که برمیداشت به عقب نگاه میکرد. آن خداحافظی برایم حکم آخرین دیدار را داشت.
امیر پسرعمه من بود. سال 57 در سن 16 سالگی به عقد وی درآمدم. امیر در ستاد جنگ های نامنظم فعالیت میکرد. همسرم پس از شهادت شهید چمران وارد مناطق عملیاتی شد. آن زمان تنها یک فرزند به نام مهدی داشتیم. سال 62 خداوند فرزند دیگری نیز به ما عطا کرد اما این موضوع عاملی برای بازماندن از هدفش نبود و در هنگام عملیات ها به جبهه می رفت.
شهید نام نوهاش را برگزید/ مهر «وصیتنامه» سی ساله باز شد
دفاع از وطن و انقلاب اسلامی هدف هر دوی ما بود به همین خاطر نه تنها مانع رفتنش نمی شدم بلکه وی را تشویق می کردم. آخرین اعزامش اردیبهشت ماه سال 65 بود. در آخرین خداحافظی وصیت نامه اش را به من سپرد. همچنین اجازه نداد تا همراه فرزندانمان به بدرقهاش بروم. زمانی که از من جدا شد، هر قدمی که برمیداشت به عقب نگاه میکرد. آن خداحافظی برایم حکم آخرین دیدار را داشت.
همسرم در 6 سالگی، پدر و مادرش را از دست داده بود. در آخرین اعزامش میگفت: «دوست دارم همچون مادرم فاطمه زهرا(س) گمنام بمانم. اگر شهید شدم به دنبال من نیایید.» ما به وصیتاش عمل کردیم و منتظر ماندیم تا خودش بازگردد. صبح امروز خبر بازگشت پیکرش را به من دادند، هنوز بازگشتش را باور نکردم.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *