ژاپن دیگر سامورایی ندارد!
«پرل هاربر» شاید به گوشتان خورده باشد، اگر کمی به تاریخ جنگ جهانی دوم علاقه داشته باشید، نبردی که در بندری به همین نام اتفاق افتاد روند جنگ را تغییر داد.
خبرگزاری میزان -
به گزارش گروه بین الملل ، پرل هاربر بندری است در مجمع الجزایر هاوایی در اقیانوس آرام.
آمریکایی ها در این بندر پایگاه نظامی دریایی احداث کرده بودند و چندین ناو هواپیمابر و ناوشکن های دیگر در این بندر لنگر انداخته بود.
آمریکا پیش از نبرد پرل هاربر هنوز به طور رسمی وارد جنگ جهانی دوم و رو در رویی مستقیم با آلمان نشده بود.
روزولت دورا دور جنگ را نظاره می کرد و آن را تخت نظر داشت.
هر چند چرچیل در تلاش بود تا آمریکا را وارد جنگ کند و علیه هیتلر بشوراند، اما این امر سرانجام محقق شد و چرچیل نخست وزیر انگلیس به آرزوی خود رسید. البته این احتمال می رود که انگلیس در جمله ژاپن به پرل هاربر نقش داشته است.
فشاری که نیروهای نظامی تندرو ژاپن به امپراتور وارد کردند تا راضی ببه حمله به نیروهای آمریکایی شود، گفته می شود با تحریک انگلیسی ها بوده است. همانطور که آمریکا را تحریک می کرد تا وارد جنگ شود.
نیروهای ژاپن در جنگ دست برتر را داشتند، قدرت نظامی و سربازان نترس ژاپنی، آنها را در وضعیت مناسب جنگی قرار داده بود به همین خاطر هم، آمریکا تا مدت ها از روبرو شدن با ارتش ژاپن دوری می کرد و برای جلوگیری از درگیری توافقنامه میان آن دو، مانعی بر سر رو در رو قرار گرفتن دو کشور شده بود.
هم دولت روزولت برای ورود به جنگ تحت فشار بود و هم امپراتور ژاپن، تندروهای ارتش ژاپن سرانجام امپراتور را راضی کردند تا تن به جنگ با آمریکا بدهد.
نقطه حساس درگیری و رو در رویی ژاپن و آمریکا بندر پرل هاربر بود.
حمله به پرل هاربر که از سوی مرکز فرماندهی نظامی ژاپن عملیات هاوایی یا عملیات زی و از سوی آمریکاییها نبرد پرل هاربر خوانده میشود، حمله ناگهانی هواپیماهای جنگنده ژاپن به پایگاه دریایی ایالات متحده آمریکا در پرل هاربر در بامداد روز یکشنبه هفتم دسامبر سال ۱۹۴۱ میلادی برابر با ۱۶ آذر ۱۳۲۰ خورشیدی بود که باعث شد آمریکا وارد جنگ جهانی دوم شود.
اما ترس از شکست مقابل جزیره ای کوچگ به اسم ژاپن، آمریکایی ها را وادار کرد تا برای پایان دادن جنگ دست به دامن بمب اتم شوند.
نخستن بمب اتم 6 اوت 1945 بر روی شهر هیروشیما فرو ریخت و سه روز پس از آن هم شهر ناکازاکی هدف قرار گرفت.
نتیجه حمله ژاپن به پرل هاربر برای نیروی دریایی آمریکا سنگین بود.۳۶۰ هواپیمای ژاپنی توانستند ۵ ناو هواپیمابر بزرگ آمریکایی را به همراه ۳ ناو کوچک تر غرق کنند. ۳ ناو دیگر به گونهای آسیب دیدند که توان عملیاتی خود را از دست دادند. علاوه بر آن، ۱۸۸ هواپیمای آمریکایی بر روی زمین نابود شده و ۱۵۵ هواپیمای دیگر آسیب دید. در پایان آن روز بیش از ۲۴۰۰ کشته و ۱۲۴۰ مجروح نیز بر دست نیروی دریایی آمریکا مانده بود.
نتیجه این حمله برای ژاپن چنین رقم خورد؛
ناوگان آمریکا در اقیانوس آرام بطور موقت از کار افتاد. تایلند بـه اجبار بـا ژاپن متحد شد و انگلیسیها از برمه و مالایا بیرون رانده شدند. سنگاپور توسط ژاپن فتح شد و شصت هزار نفر به اسارت درآمدند. ژاپنیها به سرعت اندونزی (هندِ هلند) را تصـرف و سرانجام، ارتش آمریکا را در فیلیپین وادار به تسلیم کردند. آنها همچنین جزایر آمریکایی و بریتانیایی را در غرب اقیانوس آرام تصرف و جای پایی در جزایر آلوئتی و گینه نو به دست آوردند؛ جایی که ژاپن، در واقع میتوانست استرالیا را مورد تهدید جدی قرار دهد. بدین سان، ژاپن همانند آلمان، در نخستین ماههای نبرد، به عنوان یک فاتح تمام عیار، جلوه کرد و اقیانوس آرام و آسیای جنوب شرقی در دست او قرار گرفت.
اما پیروزی های ژاپن با حمله اتمی آمریکا پایان یافت و از آن پس ژاپن همانند مستعمره ای برای آمریکا در آمد.
ژاپن پس از پایان جنگ با دشواری های بسیاری دست و پنجه نرم کرد. از یک سو ویرانی های جنگ به ویژه آثار و تبعات بمب اتم، از سوی دیگر تبعیت محض از دستورات آمریکا.
آمریکا انتقام پرل هاربر را با بمب اتم از ژاپن گرفت و اکنون این کشور و مردم آن مجبور به تبعیت از سیاست های کشوری هستند که صدها هزار نفر از مردم ژاپن به دست آمریکا قتل عام شده اند و هنوز هم چکمه های سربازان ارتش آمریکا را در کشور خود احساس می کنند.
این وضعیت تا جایی پیش رفته است که نخست وزیر ژاپن برای ادای احترام به کشته شدگان نبرد پرل هاربر به همراه اوباما رئیس جمهور آمریکا به این منطقه می رود.
این برای نخستین بار است که یک نخست وزیر کشور ژاپن از بنای یادبودی که در محل غرق ناو آمریکایی «یو اس اس آریزونا» بر پا شده، دیدن میکند.
در این مراسم ابتدا شینزو آبه سخنرانی کرد و گفت: «پرزیدنت اوباما، مردم ایالات متحده و مردم جهان، من به عنوان نخست وزیر ژاپن تسلیت صادقانه و ابدی خود را نثار روح همه کسانی می کنم که جان خود را اینجا و در این مکان از دست دادند.»
وی گفت: پرل هاربر باید نماد «تحمل و مصالحه» برای همه جهانیان باشد.
پس از سخنان شینزو آبه، رئیس جمهور آمریکا، پرل هاربر را یک مکان مقدس خواند و گفت:«با صلح به پیروزیهای بیشتری میتوان دست یافت تا از طریق جنگ.»
باراک اوباما در ادامه گفت، این حرکت و مراسم امروز «قدرت آشتی و مصالحه را بازگو می کند ... و یادآور این مهم است که حتی عمیق ترین زخم های جنگ هم می تواند با دوستی و صلح پایدار از بین بروند.»
پرل هاربر، ناکازاکی و هیروشیما، آخرین اقداماتی نبوده و نخواهد بود که جنگ طلبان، زیاده خواهان و قدرت طلبانی همچون آمریکا، ژاپن، آلمان، انگلیس و خیلی های دیگر باعث آن بوده اند.
پس از آن هم نمونه های زیادی از جنگ افروزی های آمریکا در جهان به وقوع پیوسته و هنوز هم در حال حاضر ادامه دارد. افغانستان، عراق، سوریه، لیبی و ... نمونه های زنده دخالت های آمریکا در دنیا است.
اما در این میان ژاپن با تن دادن به خواسته های آمریکا عزت خود را از دست داده و به یک کشور تولید کننده محض برای ایالات متحده تبدیل شده، ژاپن علیرغم پیشرفت های صنعتی و اقتصادی، به آمریکا بیگاری می دهد. سربازان آمریکایی همچنان در این کشور حضور دارند و ناموس ژاپن از گزند آنها در امان نیست.
سامورایی های ژاپن هم عروسکی شده اند! کشور آفتاب تابان دیگر سامورایی ندارد.
انتهای پیام/
آمریکایی ها در این بندر پایگاه نظامی دریایی احداث کرده بودند و چندین ناو هواپیمابر و ناوشکن های دیگر در این بندر لنگر انداخته بود.
آمریکا پیش از نبرد پرل هاربر هنوز به طور رسمی وارد جنگ جهانی دوم و رو در رویی مستقیم با آلمان نشده بود.
روزولت دورا دور جنگ را نظاره می کرد و آن را تخت نظر داشت.
هر چند چرچیل در تلاش بود تا آمریکا را وارد جنگ کند و علیه هیتلر بشوراند، اما این امر سرانجام محقق شد و چرچیل نخست وزیر انگلیس به آرزوی خود رسید. البته این احتمال می رود که انگلیس در جمله ژاپن به پرل هاربر نقش داشته است.
فشاری که نیروهای نظامی تندرو ژاپن به امپراتور وارد کردند تا راضی ببه حمله به نیروهای آمریکایی شود، گفته می شود با تحریک انگلیسی ها بوده است. همانطور که آمریکا را تحریک می کرد تا وارد جنگ شود.
نیروهای ژاپن در جنگ دست برتر را داشتند، قدرت نظامی و سربازان نترس ژاپنی، آنها را در وضعیت مناسب جنگی قرار داده بود به همین خاطر هم، آمریکا تا مدت ها از روبرو شدن با ارتش ژاپن دوری می کرد و برای جلوگیری از درگیری توافقنامه میان آن دو، مانعی بر سر رو در رو قرار گرفتن دو کشور شده بود.
هم دولت روزولت برای ورود به جنگ تحت فشار بود و هم امپراتور ژاپن، تندروهای ارتش ژاپن سرانجام امپراتور را راضی کردند تا تن به جنگ با آمریکا بدهد.
نقطه حساس درگیری و رو در رویی ژاپن و آمریکا بندر پرل هاربر بود.
حمله به پرل هاربر که از سوی مرکز فرماندهی نظامی ژاپن عملیات هاوایی یا عملیات زی و از سوی آمریکاییها نبرد پرل هاربر خوانده میشود، حمله ناگهانی هواپیماهای جنگنده ژاپن به پایگاه دریایی ایالات متحده آمریکا در پرل هاربر در بامداد روز یکشنبه هفتم دسامبر سال ۱۹۴۱ میلادی برابر با ۱۶ آذر ۱۳۲۰ خورشیدی بود که باعث شد آمریکا وارد جنگ جهانی دوم شود.
اما ترس از شکست مقابل جزیره ای کوچگ به اسم ژاپن، آمریکایی ها را وادار کرد تا برای پایان دادن جنگ دست به دامن بمب اتم شوند.
نخستن بمب اتم 6 اوت 1945 بر روی شهر هیروشیما فرو ریخت و سه روز پس از آن هم شهر ناکازاکی هدف قرار گرفت.
نتیجه حمله ژاپن به پرل هاربر برای نیروی دریایی آمریکا سنگین بود.۳۶۰ هواپیمای ژاپنی توانستند ۵ ناو هواپیمابر بزرگ آمریکایی را به همراه ۳ ناو کوچک تر غرق کنند. ۳ ناو دیگر به گونهای آسیب دیدند که توان عملیاتی خود را از دست دادند. علاوه بر آن، ۱۸۸ هواپیمای آمریکایی بر روی زمین نابود شده و ۱۵۵ هواپیمای دیگر آسیب دید. در پایان آن روز بیش از ۲۴۰۰ کشته و ۱۲۴۰ مجروح نیز بر دست نیروی دریایی آمریکا مانده بود.
نتیجه این حمله برای ژاپن چنین رقم خورد؛
ناوگان آمریکا در اقیانوس آرام بطور موقت از کار افتاد. تایلند بـه اجبار بـا ژاپن متحد شد و انگلیسیها از برمه و مالایا بیرون رانده شدند. سنگاپور توسط ژاپن فتح شد و شصت هزار نفر به اسارت درآمدند. ژاپنیها به سرعت اندونزی (هندِ هلند) را تصـرف و سرانجام، ارتش آمریکا را در فیلیپین وادار به تسلیم کردند. آنها همچنین جزایر آمریکایی و بریتانیایی را در غرب اقیانوس آرام تصرف و جای پایی در جزایر آلوئتی و گینه نو به دست آوردند؛ جایی که ژاپن، در واقع میتوانست استرالیا را مورد تهدید جدی قرار دهد. بدین سان، ژاپن همانند آلمان، در نخستین ماههای نبرد، به عنوان یک فاتح تمام عیار، جلوه کرد و اقیانوس آرام و آسیای جنوب شرقی در دست او قرار گرفت.
اما پیروزی های ژاپن با حمله اتمی آمریکا پایان یافت و از آن پس ژاپن همانند مستعمره ای برای آمریکا در آمد.
ژاپن پس از پایان جنگ با دشواری های بسیاری دست و پنجه نرم کرد. از یک سو ویرانی های جنگ به ویژه آثار و تبعات بمب اتم، از سوی دیگر تبعیت محض از دستورات آمریکا.
آمریکا انتقام پرل هاربر را با بمب اتم از ژاپن گرفت و اکنون این کشور و مردم آن مجبور به تبعیت از سیاست های کشوری هستند که صدها هزار نفر از مردم ژاپن به دست آمریکا قتل عام شده اند و هنوز هم چکمه های سربازان ارتش آمریکا را در کشور خود احساس می کنند.
این وضعیت تا جایی پیش رفته است که نخست وزیر ژاپن برای ادای احترام به کشته شدگان نبرد پرل هاربر به همراه اوباما رئیس جمهور آمریکا به این منطقه می رود.
این برای نخستین بار است که یک نخست وزیر کشور ژاپن از بنای یادبودی که در محل غرق ناو آمریکایی «یو اس اس آریزونا» بر پا شده، دیدن میکند.
در این مراسم ابتدا شینزو آبه سخنرانی کرد و گفت: «پرزیدنت اوباما، مردم ایالات متحده و مردم جهان، من به عنوان نخست وزیر ژاپن تسلیت صادقانه و ابدی خود را نثار روح همه کسانی می کنم که جان خود را اینجا و در این مکان از دست دادند.»
وی گفت: پرل هاربر باید نماد «تحمل و مصالحه» برای همه جهانیان باشد.
پس از سخنان شینزو آبه، رئیس جمهور آمریکا، پرل هاربر را یک مکان مقدس خواند و گفت:«با صلح به پیروزیهای بیشتری میتوان دست یافت تا از طریق جنگ.»
باراک اوباما در ادامه گفت، این حرکت و مراسم امروز «قدرت آشتی و مصالحه را بازگو می کند ... و یادآور این مهم است که حتی عمیق ترین زخم های جنگ هم می تواند با دوستی و صلح پایدار از بین بروند.»
پرل هاربر، ناکازاکی و هیروشیما، آخرین اقداماتی نبوده و نخواهد بود که جنگ طلبان، زیاده خواهان و قدرت طلبانی همچون آمریکا، ژاپن، آلمان، انگلیس و خیلی های دیگر باعث آن بوده اند.
پس از آن هم نمونه های زیادی از جنگ افروزی های آمریکا در جهان به وقوع پیوسته و هنوز هم در حال حاضر ادامه دارد. افغانستان، عراق، سوریه، لیبی و ... نمونه های زنده دخالت های آمریکا در دنیا است.
اما در این میان ژاپن با تن دادن به خواسته های آمریکا عزت خود را از دست داده و به یک کشور تولید کننده محض برای ایالات متحده تبدیل شده، ژاپن علیرغم پیشرفت های صنعتی و اقتصادی، به آمریکا بیگاری می دهد. سربازان آمریکایی همچنان در این کشور حضور دارند و ناموس ژاپن از گزند آنها در امان نیست.
سامورایی های ژاپن هم عروسکی شده اند! کشور آفتاب تابان دیگر سامورایی ندارد.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *