آزادی حلب، بدون مذاکره
عده و عُده گروه های تروریستی تکفیری – وهابی را نمی توان دست کم گرفت، همینقدر کافی است که به دو نبرد سنگین حلب و موصل توجه شود، توان آنها مشخص می گردد.
خبرگزاری میزان -
به گزارش گروه بین الملل ، حلب بیش از 4 سال زیر چکمه های عقاید تکفیری وهابی روزگار سر کرد، در این 4 سال گذشته، این شهر همراه با مردمانش، روزهای بسیار سخت و دشواری را سپری کردند.
اگر با هر یک از شهروندان حلب گفت وگو شود، شاید ده ها کتاب و فیلم بتوان از دل آن بیرون آورد که خاطراتی است تلخ اما باید برای ماندگاری در تاریخ ثبت شود.
چنین وضعیتی در موصل هم حاکم است، نبرد برای آزاد سازی این شهر در عراق ادامه دارد و گام های پایان فتح این شهر برداشته شده است.
اما جنگ با تروریست های وهابی سعودی، ساده نیست بلکه به خاطر شرایطی که برای آنها ایجاد شده است، دشوار هم هست.
پیش از آن که این گروه های تروریستی دست به عملیات بزنند و بخش هایی از سوریه و عراق را اشغال کنند، تدارکات گسترده ای آنها را تجهیز و تسلیح کرده بود.
هر آنچه که تصورش را می توان کرد در اختیار این تروریست های جنایتکار قرار داده شده بود، آمریکا، انگلیس، اسرائیل، رژیم سعودی و حتی ترکیه خوراک آنها را از هر نظر آماده کرده بودند و هنوز هم تدارکات خود را قطع نکرده اند.
آموزش های لازم به این تروریست های تکفیری داده شده بود، چرا که آنها آنقدر حرفه ای عمل می کنند که می پنداری عضوی از نیروهای ویژه یک ارتش هستند.
حتی ساخت کلیپ ها و فیلم هایی که تکفیری وهابی ها از عملیات و یا اعدام هایی که انجام می دهند بسیار حرفه ای است.
داعش و دیگر گروه های تروریستی تکفیری از یک سازمان قوی برخوردارند که کشورها و دولت های زیادی از آنها حمایت می کنند.
در طول نزدیک به 6 سال از حضور تروریست های داعش و دیگر گروه های مخالف دولت قانونی سوریه، چند دور مذاکره بر سر آینده این کشور انجام شد، بارها وزرای خارجه کشورهای با نفوذ در وین یا ژنو دور هم جمع شدند تا بتوانند با مذاکره و گفت وگو بحران سوریه را حل کنند، اما هیچ یک از این مذاکرات به نتیجه نرسید.
اگر باز هم برای حل بحران سوریه مذاکره شود به نتیجه نخواهد رسید، چرا که تروریست ها و حامیان آنها در مذاکرات به دنبال پایان بحران نیستند، بلکه هر گاه خود را در شرایط وخیم می بینند می خواهند از آن وضعیت بیرون بیایند و نفسی تازه کنند.
مذاکره اگر قرار بود بحران سوریه را حل کند تاکنون باید این اتفاق می افتاد، اما چنین نشد. پس از این هم مذاکره نمی تواند راهکار خوبی برای حل بحران غرب آسیا به ویژه سوریه باشد.
حلب اکنون پس از 4 سال آزاد شده است، مسیر جنگ تغییر زیادی یافته به گونه ای که اگر تا پیش از این دست برتر با تروریست ها و حامیان آنها بود، اکنون با دولت و ملت سوریه، ایران، روسیه و محور مقاومت اسلامی است.
نمی توان از یاد برد زمانی که بحران در سوریه آغاز شد و تروریست ها مانند مور و ملخ به سوریه یورش بردند، پیشنهاد مذاکره و گفت وگو برای حل بحران از سوی ایران بارها مطرح شد اما هیچیک از کشورهای حامی تروریست های تکفیری وهابی استقبال نمی کردند و تنها خواسته آنها سرنگونی دولت قانونی بشار اسد بود و هنوز هم هست.
باراک اوباما، جان کری، رجب طیب اردوغان، عادل الجبیر، سران شیخک های خلیج فارس، همه خواهان سرنگونی اسد بودند، تنها راه را هم جنگ می دانستند و بس!
می توان به این نتیجه مهم رسید که مذاکره سوریه را از بحران خلاص نمی کند، بلکه مقاومت و نبرد است که می تواند بحران این کشور را پایان دهد و مردم آن را از دست تروریست های تکفیری رها سازد.
مقاومت هم هزینه دارد، اما نتیجه آن مطلوب خواهد بود، شهید ابراهیم همت فرمانده دلاور دوران دفاع مقدس سخنی دارد که می توان آن را در اینجا به کار برد، او پیش از آغاز عملیات والفجر 8 در جمع رزمندگان گفته بود؛ « قدم برداریم برای رضای خدا، حرف بزنیم و شعار بدهیم برای رضای خدا، بجنگیم فقط برای رضای خدا. همه چیز و همه چیز خواست خدا باشد و اگر چنین شد پیروزی درش هست. چه بکشیم، چه کشته شویم، پیروزیم و هیچ ناراحتی نداریم و برای ما شکست معنا ندارد. چه بکشیم و چه کشته شویم پیروزیم.»
و این پیروزی برای ایران رقم خورده است و ما طعم پیروزی بزرگ همراه با مقاومت و سلحشوری را چشیده ایم، 8 سال موجی از دشمنان ایران اسلامی دندان تیز کرده بودند تا ما را بدرند، اما ایستادیم و دندان هایشان را خورد کردیم.
حلب برای خیلی ها می تواند آموزنده است، برخی در داخل و البته دشمنان در خارج باید فهمیده باشند که برای بحران غرب آسیا، اگر اصرار بر خواسته ناحق خود داشته باشند، تکلیف روشن است. مقاومت، مقاومت و باز هم مقاومت. تنها راهی است که برای جبهه اسلامی مقاومت باقی است. بر سر تحولات منطقه مذاکره ای در کار نیست.
فرمانده کل قوا حضرت آیت الله خامنه ای، در این باره دستور داده اند. ایران بر سر موضوعات منطقه نه با آمریکا و نه با کشور دیگری مذاکره نمی کند، یک مذاکره و نتایج آن درباره فعالیت های هسته ای کافی است. تجربه برجام اجازه نمی دهد که بر سر موضعات دیگر ماند سوریه، عراق و یمن مذاکره کنیم.
دوران مقاومت جانانه همراه با سلحشوری و دلاوری است، اگر مدافعان حرم در عرا ق و سوریه نباشند و نروند، قافیه را باخته ایم.
اگر با هر یک از شهروندان حلب گفت وگو شود، شاید ده ها کتاب و فیلم بتوان از دل آن بیرون آورد که خاطراتی است تلخ اما باید برای ماندگاری در تاریخ ثبت شود.
چنین وضعیتی در موصل هم حاکم است، نبرد برای آزاد سازی این شهر در عراق ادامه دارد و گام های پایان فتح این شهر برداشته شده است.
اما جنگ با تروریست های وهابی سعودی، ساده نیست بلکه به خاطر شرایطی که برای آنها ایجاد شده است، دشوار هم هست.
پیش از آن که این گروه های تروریستی دست به عملیات بزنند و بخش هایی از سوریه و عراق را اشغال کنند، تدارکات گسترده ای آنها را تجهیز و تسلیح کرده بود.
هر آنچه که تصورش را می توان کرد در اختیار این تروریست های جنایتکار قرار داده شده بود، آمریکا، انگلیس، اسرائیل، رژیم سعودی و حتی ترکیه خوراک آنها را از هر نظر آماده کرده بودند و هنوز هم تدارکات خود را قطع نکرده اند.
آموزش های لازم به این تروریست های تکفیری داده شده بود، چرا که آنها آنقدر حرفه ای عمل می کنند که می پنداری عضوی از نیروهای ویژه یک ارتش هستند.
حتی ساخت کلیپ ها و فیلم هایی که تکفیری وهابی ها از عملیات و یا اعدام هایی که انجام می دهند بسیار حرفه ای است.
داعش و دیگر گروه های تروریستی تکفیری از یک سازمان قوی برخوردارند که کشورها و دولت های زیادی از آنها حمایت می کنند.
در طول نزدیک به 6 سال از حضور تروریست های داعش و دیگر گروه های مخالف دولت قانونی سوریه، چند دور مذاکره بر سر آینده این کشور انجام شد، بارها وزرای خارجه کشورهای با نفوذ در وین یا ژنو دور هم جمع شدند تا بتوانند با مذاکره و گفت وگو بحران سوریه را حل کنند، اما هیچ یک از این مذاکرات به نتیجه نرسید.
اگر باز هم برای حل بحران سوریه مذاکره شود به نتیجه نخواهد رسید، چرا که تروریست ها و حامیان آنها در مذاکرات به دنبال پایان بحران نیستند، بلکه هر گاه خود را در شرایط وخیم می بینند می خواهند از آن وضعیت بیرون بیایند و نفسی تازه کنند.
مذاکره اگر قرار بود بحران سوریه را حل کند تاکنون باید این اتفاق می افتاد، اما چنین نشد. پس از این هم مذاکره نمی تواند راهکار خوبی برای حل بحران غرب آسیا به ویژه سوریه باشد.
حلب اکنون پس از 4 سال آزاد شده است، مسیر جنگ تغییر زیادی یافته به گونه ای که اگر تا پیش از این دست برتر با تروریست ها و حامیان آنها بود، اکنون با دولت و ملت سوریه، ایران، روسیه و محور مقاومت اسلامی است.
نمی توان از یاد برد زمانی که بحران در سوریه آغاز شد و تروریست ها مانند مور و ملخ به سوریه یورش بردند، پیشنهاد مذاکره و گفت وگو برای حل بحران از سوی ایران بارها مطرح شد اما هیچیک از کشورهای حامی تروریست های تکفیری وهابی استقبال نمی کردند و تنها خواسته آنها سرنگونی دولت قانونی بشار اسد بود و هنوز هم هست.
باراک اوباما، جان کری، رجب طیب اردوغان، عادل الجبیر، سران شیخک های خلیج فارس، همه خواهان سرنگونی اسد بودند، تنها راه را هم جنگ می دانستند و بس!
می توان به این نتیجه مهم رسید که مذاکره سوریه را از بحران خلاص نمی کند، بلکه مقاومت و نبرد است که می تواند بحران این کشور را پایان دهد و مردم آن را از دست تروریست های تکفیری رها سازد.
مقاومت هم هزینه دارد، اما نتیجه آن مطلوب خواهد بود، شهید ابراهیم همت فرمانده دلاور دوران دفاع مقدس سخنی دارد که می توان آن را در اینجا به کار برد، او پیش از آغاز عملیات والفجر 8 در جمع رزمندگان گفته بود؛ « قدم برداریم برای رضای خدا، حرف بزنیم و شعار بدهیم برای رضای خدا، بجنگیم فقط برای رضای خدا. همه چیز و همه چیز خواست خدا باشد و اگر چنین شد پیروزی درش هست. چه بکشیم، چه کشته شویم، پیروزیم و هیچ ناراحتی نداریم و برای ما شکست معنا ندارد. چه بکشیم و چه کشته شویم پیروزیم.»
و این پیروزی برای ایران رقم خورده است و ما طعم پیروزی بزرگ همراه با مقاومت و سلحشوری را چشیده ایم، 8 سال موجی از دشمنان ایران اسلامی دندان تیز کرده بودند تا ما را بدرند، اما ایستادیم و دندان هایشان را خورد کردیم.
حلب برای خیلی ها می تواند آموزنده است، برخی در داخل و البته دشمنان در خارج باید فهمیده باشند که برای بحران غرب آسیا، اگر اصرار بر خواسته ناحق خود داشته باشند، تکلیف روشن است. مقاومت، مقاومت و باز هم مقاومت. تنها راهی است که برای جبهه اسلامی مقاومت باقی است. بر سر تحولات منطقه مذاکره ای در کار نیست.
فرمانده کل قوا حضرت آیت الله خامنه ای، در این باره دستور داده اند. ایران بر سر موضوعات منطقه نه با آمریکا و نه با کشور دیگری مذاکره نمی کند، یک مذاکره و نتایج آن درباره فعالیت های هسته ای کافی است. تجربه برجام اجازه نمی دهد که بر سر موضعات دیگر ماند سوریه، عراق و یمن مذاکره کنیم.
دوران مقاومت جانانه همراه با سلحشوری و دلاوری است، اگر مدافعان حرم در عرا ق و سوریه نباشند و نروند، قافیه را باخته ایم.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *