"یتیم خانه ایران"، از درخشش "علی رام نورایی" تا موسیقی ایرانی "پرواز همای"+ عکس

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، فیلم سینمایی "یتیم خانه ایران" اثری ارزشمند است که تا وقتی بیننده آن را تماشا نکند ، نباید قضاوتی درباره آن داشته باشد.

"یتیم خانه ایران" اثری کاملا ایرانی است که کارگردان تلاش کرده تمامی حس وطن پرستی خود را در آن به نمایش بکشد البته در این میان،‌ از اتفاق هایی که رخ داده و در تاریخ مورد غفلت واقع شده نیز،‌ دور نمانده است.

جدیدترین اثر سینمایی ابوالقاسم طالبی بخشی از تاریخ ایران در سال 1296 را به تصویر می کشد که طی آن ،‌ حدود 9 میلیون نفر از مردم ایران یعنی عددی بزرگ تر از تعداد افرادی که در زمان حمله مغول به کشورمان کشته شدند،‌ بر اثر بیماری و یا گرسنگی ناشی از شرایطی که انگلیسی ها ایجاد کرده بودند،‌ هلاک شدند.

در "یتیم خانه ایران" می توان تمام حس ایران دوستی و علاقه به وطن را در وجود تک تک ایرانیانی که به تماشای این اثر ارزشمند نشسته اند،‌ پیدا کرد.

همچنین طراحی صحنه و طراحی لباس ویژه ای که با حوصله انجام شده از بخش های قابل تاملی است که حتی فرد دور از وادی هنر را هم متوجه این نکته می کند که کارگردان و سایر عوامل سازنده، به واقع برای تولید چنین اثری زحمت کشیده اند.

به جرات می توان گفت تک تک بازیگرهایی که برای ایفای نقش در این اثر انتخاب شده اند، به درستی در جای خود قرار گرفته اند. علی رام نورایی، جعفر دهقان، علی شادمان، بهار محمدپور، قطب الدین صادقی، فرخ نعمتی و داریوش اسدزاده همگی به درستی و با شناخت صحیح از توانمندی هایشان در این اثر حضور پیدا کرده بودند.

ایفای نقش علی رام نورایی در قالب شخصیت اصلی فیلم "یتیم خانه ایران" توانایی های این بازیگر را بیش از بیش به رخ مخاطب می کشد و به او ثابت می کند که توانمندی های این هنرمند این روزها،‌ بیشتر از گذشته ، در حال کشف شدن است.

همچنین علی شادمان که این روزها 20 سالگی را تجربه می کند،‌ با تمامی حس خود در "یتیم خانه ایران" بازی کرده و نقطه درخشانی از فعالیت های هنری این روزهای خود را در ذهن مخاطب به یادگار می گذارد که به طور یقین در آینده هنری او نیز، بدون تاثیر نیست.

یکی از جذاب ترین بخش های فیلم "یتیم خانه ایران" مربوط به موسیقی این اثر سینمایی است. تیتراژ پایانی فیلم "یتیم خانه ایران" با بهره گیری از موسیقی ایرانی و با صدای رسای پرواز همای به قدری ارزش هنر ایرانی را نزد مخاطب حاضر در سالن سینما بالا می برد که تا پایان تیتراژ در سالن می ایستد و به افتخار ایران ، هنر و هنرمند ایرانی ،‌ دست می زند.