شمع کیک تولد یکسالگی برجام را روشن کنیم؟!

به گزارش گروه سیاسی ، تیرماه سال گذشته و دقیق تر، بیست و چهارم تیر ماه 1394 امضا شد و در 27 دی ماه سال گذشته به مرحله اجرایی رسید.

از امضای آن یکسال و از اجرای برجام 6 ماه می گذرد و هنوز هم ایران در صدد رفع موانعی است که طبیعتاً نباید بر سر راه توافق هسته ای وجود داشته باشد، اما دارد.

انتظار و توقعی که دولت از نتایج برجام داشت محقق نشد، برخی حتی می گفتند که توافق هسته ای از پایان جنگ و قطعنامه 598 هم مهمتر است، اما توافق هسته ای به مانند زمان پایان جنگ و پذیرفتن قطعنامه تأثیری نداشت.
حتی آنقدر ضعیف بود که از لحاظ روانی هم نتوانست بر روی بازار و قیمت ارز تأثیر بگذارد و اندکی دلار و یورو را ارزان کند.

اما چرا اینگونه نشد؟ چرا این توافق که به گفته برخی اتفاق خیلی بزرگی هم بود، نتوانست مانند یک بمب خبری عمل کند و حداقل مقطعی و در ظاهر ذره ای از نتایج خود را بروز دهد؟

باید به این باور رسید که از اول هم قرار نبود، توافق هسته ای باعث گشایش یا رونقی در کشور شود چرا که آمریکا و غرب خواهان چنین اتفاقی نیستند. اگر پی به مشکلات داخلی و یافتن راه برای رفع آنها باشیم، می توان راه پیشرفت و توسعه را هموار ساخت.

آیا می توان باور کرد که آمریکا می خواهد ایران از لحاظ پیشرفت و رفاه ارتقاء یابد؟ و در مدارج علمی هم سرآمد شود و مردمش در شرایط بهتری زندگی کنند؟

قطعاً چنین خواسته ای برای آمریکایی ها غیر قابل قبول و باور است و برای جلوگیری از آن هر کاری که بتوانند انجام خواهند داد.

دلیل آن هم روشن و آشکار است، همین موضوع هسته ای که آمریکایی ها بر سر آن سال ها با ایران مذاکره کردند تا به برجام رسید، نه به خاطر ادعای غرب درباره دستیابی ایران به سلاح هسته ای، بلکه برای جلوگیری از پیشرفت های علمی جمهوری اسلامی ایران به کار گرفته شد.

ایران در حوزه هسته ای پیشرفت های غیر قابل تصوری را داشت که برای آمریکا و غرب باور نکردنی بود. این پیشرفت های صلح آمیز هسته ای، در شرایطی به دست آمده بود که تحریم های شدیدی علیه ایران وضع شده است.

به گمان آمریکایی ها در شرایط تحریم، دستیابی ایران به فناوری صلح آمیز هسته ای، غیر ممکن است، اما این مهم ممکن شد و هم باعث خشم آمریکایی ها گشت و هم تعجب آنها را برانگیخت.
اکنون که توافق به دست آمده است، محدودیت هایی را برای ایران ایجاد کرد. پذیرفتن این محدودیت ها از سوی ایران، به خاطر وعده برچیده شدن تحریم هایی بود که سال ها علیه کشورمان اتخاذ شده است.

آمریکایی ها شاخص پیشرفت های علمی و فناوری ایران را هسته ای می دانستند و اکنون که توانسته اند بر اساس آنچه که می خواستند تا اندازه زیادی دست یافته بدانند، بر سر موضوعات دیگر هم حرف دارند.

پیشرفت در حوزه هوا فضا و ساخت ماهواره و ماهواره بر از جمله مسائلی است که به مزاج آنها خوش نیامده به همین خاطر بر روی این موضوع هم دست گذاشته اند.

مهمترین موضوعی که آمریکا و غرب بر روی آن حساس تر هستند، پیشرفت های موشکی جمهوری اسلامی ایران است.
همانطور که تا پیش از این به دروغ و بر اساس یک ادعای فریبکارانه ایران را متهم به اقدام برای تولید سلاح هسته ای می کردند، اکنون هم موشک های ایران آینه دق آنها شده است.

در حالی که آمریکا و کشورهای غربی روز به روز سلاح های جدید عرضه می کنند و خود را به این سلاح ها مجهز می سازند، انتظار دارند که ایران به درخواست آنها پاسخ مثبت بدهد و خود را خلع سلاح کند، چرا؟ برای این که آنها ابراز نگرانی کرده اند.

موشک های ایران اکنون برای غرب به یک پرونده هسته ای دیگر تبدیل شده است، آنها توافق هسته ای را راهی برای ادامه مذاکرات خود با ایران بر سر موضوعات دیگر تلقی می کنند. در حالی که موشک های جمهوری اسلامی ایران برای دفاع در برابر تهدیداتی است که دشمنان علیه ایران دارند.

یکی از مسائلی که مقامات آمریکایی همواره بر روی آن تأکید می کردند شرایط پس از برجام منطقه بود.

آنها ادعا می کردند که برجام باعث آرامش منطقه و از بین رفتن اختلافات خواهد شد.

اما چنین اتفاقی هم نیفتاد بلکه بحران منطقه تشدید شد و دشمنی های برخی سران مرتجع عربی منطقه علیه ایران افزون گشت، تا جایی که عربستان دست به تهدید ایران می زند و برای این که دشمنی های خود را بیشتر کند با گروه های تروریستی نشست و برخاست می کند. نشستی که شنبه در پاریس با میزبانی منافقین و با حضور مسئولینی از خاندان آل سعود برگزار شد از همین دست اقدامات دشمنانه علیه ایران است که قرار بود با برجام این دشمنی ها پایان یابد.

هواپیمای مسافربری به ایران نمی فروشند، پول های کشورمان را برداشت می کنند و در واقع می دزدند، اجازه مراودات بانکی نمی دهند، سرمایه گذاران خارجی از ترس جریمه در ایران سرمایه گذاری نمی کنند، تحریم های تازه علیه ایران وضع می کنند، و بسیاری بدعهدی های دیگر که همه آنها نقض برجام است.

ارتباط دادن مسائلی همچون بحران و تحولات منطقه به ایران و برجام، آزمایش ها و رزمایش های موشکی ایران، مسائل حقوق بشری، پیشرفت های علمی و فناوری به پرونده هسته ای، سیاستی است که آمریکایی ها برای هر چه تضعیف کردن ایران از آن می خواهند بهره ببرند.

بحران هایی که در غرب آسیا به واسطه دخالت ها و تحریکات آمریکا با استفاده از کشورهای وابسته شکل گرفته است، اگر با برخورد ضعیف ایران روبرو می گشت، یکی از نقاطی که هدف اصلی است، درگیر فاجعه بزرگی می شد.

اگر نبود اقتدار دفاعی و نظامی جمهوری اسلامی ایران، دشمنان اندکی درنگ نمی کردند و ایران را هم همچون سوریه، عراق و یمن به آتش می کشیدند. اما وحشت آنها از وجود موشک های دوربرد ایرانی با تعداد بسیار بالا و فناوری ساخت آن در داخل، مانع بزرگی بر سر راه اقدام علیه ایران گشته است.

چندین شرط ایران که برای برجام در نظر گرفته شده بود و طرف مقابل هم آنها را پذیرفته و تیم مذاکره کننده ایران هم آنها را به طرف مقابل اعلام کرده و برای اجرای شروط هم تضمین گرفته ، در برجام اجرا نشده است.
البته این را ما نمی گوییم آقای عباس عراقچی از اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای و رئیس ستاد پیگیری اجرای برجام هم چنین دیدگاهی دارد.

علی اکبر ولایتی که عضو هیأت نظارت بر برجام است، او هم در باره بدعهدی آمریکایی ها و دیگر کشورهای غربی گفته است؛«برخی از شروط رهبر انقلاب درباره اجرای برجام عملی نشد، آمریکایی‌ها به تعهداتشان در رفع تحریم‌ها عمل نکردند.»

اما بی انصافی است که اگر درباره دستاورد برجام چیزی نگوییم و ننویسیم.

در برجام حق استفاده از فناوری انرژی هسته ای برای ایران اثبات شد و در سازمان ملل هم تصویب شد.

اما یکسال از برجام گذشت، برای این اتفاق در چنین شرایطی که منطقه و بحران های آن ایجاد کرده است، آیا می توان کیک تولد یکسالگی برجام را با یک شمع روشن کرد؟
انتهای پیام/