استفاده از خمیر سویا برای تولید انرژی
اندونزی یکی از کشورهایی است که در آن تامین انرژی روستاها و مناطق دورافتاده به دلیل دوری و همچنین شرایط آب‌وهوای استوایی کار دشواری است. برق‌رسانی و ذخیره‌ی انرژی در این روستاها به خاطر بارندگی‌های دایمی با روش‌های متداول ممکن نیست. بر این اساس گروهی از پژوهشگران روشی را به اجرا گذاشته‌اند که در پی آن از مانداب‌های ماده‌ای غذایی موسوم به توفو برای تولید انرژی استفاده می‌شود.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه فضای مجازی ، برای مردمی که در برخی از روستاهای دور افتاده در اندونزی زندگی می‌کنند مسلما گرمایش خانه‌ها و کوره‌های سوخت‌گیری می‌تواند یک چالش واقعی و پر زحمت تلقی شود. منابع مورد نیاز همانند گاز و چوب، باید از طریق باربری و توزیع به خانواده‌های این مناطق برسد که این روند نه تنها زمان زیادی می‌برد و برخی از خانواده‌ها حتی مجبورند برای رسیدن محموله گاز جدید تا چند هفته صبر کنند؛ علاوه بر آن، این کار باعث تولید و انتشار چندین تن از گازهای گلخانه‌ای نیز می‌شود که در ادامه به گرم شدن کره زمین می‌انجامد.
خبر خوبی که به تازگی اعلام شده این است که این سیستم کهنه به لطف یک منبع دور از ذهن و عجیب به نام توفو هم اکنون در حال تغییر است. توفو به خمیر سویا گفته می‌شود و ماده‌ای سفید و پنیر مانند است.
شما احتمالاً با توفو به عنوان یک میان وعده خوشمزه، با حالت کرک‌سان و به دست آمده از کشک لوبیا آشنا هستید. اما در اندونزی، توفو فقط یک میان وعده نیست. واقعیت این است که مردم زیادی با آن امرار معاش می‌کنند و صدها نفر در مغازه‌ها و خانواده‌های کوچک در زمینه تولید توفو در مقادیر انبوه به صورت روزانه فعالیت می‌کنند. حالا به لطف یک برنامه دولتی، همه مانداب‌های باقیمانده از تولید توفو می‌توانند به بیوگاز تبدیل شده و در ادامه نیز به طور مستقیم به خانه‌های ساکنان پمپ شود.
بر پایه گزارش نیک پری (Nick Perry) در AFP report، مردم محلی ساکن در روستای کالیساری اندونزی به سرعت در حال تطبیق با این سیستم جدید هستند. اما سوال این مطرح می‌شود که این روش چگونه کار می‌کند؟
در وهله‌ی اول، بهتر است کمی در مورد توفو صحبت کنیم. توفو برای نسل‌های بسیاری با یک روش ساخته شده است که این روش یک فرایند نسبتا ساده و در عین حال وقت‌گیر است. در واقع، تولیدکنندگان توفو با خیساندن و سنگ‌زنی سویا باعث جدا شدن شیر سویا از خمیر سویا می‌شوند. این مرحله در واقع طولانی‌ترین مرحله است، زیرا دانه‌ها باید برای ساعت‌ها و قبل از آماده شدن برای جداسازی خیسانده شوند.
پس از اینکه قطعات جدا شده از میان یک سیستم تصفیه عبور داده شدند، پروتئین و روغن از شیر سویا جدا می‌شوند. یک ماده منعقدکننده شیمیایی (که نوع آن بسته به سازنده‌اش می‌تواند متفاوت باشد) در ادامه اضافه می‌شود تا همه بخش‌ها را به طور منسجم نگه دارد. پس از تشکیل ماده جدید، توفو آماده برای برش است. بنابراین، در اصل، توفو نوعی شیر سویای دلمه شده است که شما می‌توانید آن را به عنوان ماده غذایی مصرف کنید.
پری در این باره می‌گوید: هر چند ساده به نظر می‌رسد اما در عمل تقریباً ۳۳ لیتر آب برای هر کیلوگرم لوبیا کشک اسفنجی مورد نیاز است.
با توجه به این نکات، محققانی که با دولت اندونزی همکاری می‌کنند، به این نتیجه رسیدند که این مانداب اگر نوع خاصی از باکتری‌ها به آن اضافه شود، می‌تواند به بیوگاز تبدیل شود. در واقع بسیار ساده است. هر روز، فاضلاب از مغازه‌های مختلف در روستا جمع‌آوری شده و سپس به مخازنی با نام هضم‌کننده یا دایجستر انتقال می‌یابد و تحت واکنش با باکتری‌ها قرار داده می‌شود. هنگامی که تبدیل به طور کامل انجام شد، آنگاه گاز به دست آمده به طور مستقیم از مخازن به خانه‌های محلی پمپ می‌شود.
این کار علاوه بر ایجاد یک منبع انرژی سبز برای مردم محلی، با استفاده از تمام مانداب‌هایی که به دست می‌آید، به طور قابل توجهی به محیط زیست محلی نیز کمک می‌کند. پری می‌گوید: هزاران لیتر مانداب تخلیه شده از توفوی خام یک بار در روز از کارخانجات اطراف روستا، به رودخانه نزدیک پمپ می‌شد که این کار باعث آلودگی آبراه‌های اطراف و همچنین مزارع برنج پایین‌دست می‌شده است.
اکنون بدون اینکه مانداب‌های حاصل در اطراف زمین‌ها جمع شوند، کشاورزان مشاهده کرده‌اند که محصولات برنج افزایش یافته و از سوی دیگر بوی بدی هم که همراه با تولید توفو پراکنده می‌شد نیز منطقه را ترک کرده است. در حال حاضر، با موفقیت بسیار این طرح، مردم محلی همگی خواهان این هستند که در منابع انرژی جدید سهیم شوند و از آنها استفاده کنند. در واقع، یک لیست انتظار وجود دارد و این در حالی است که دولت نیز در حال نصب هضم‌کننده‌های جدید هستند تا بتوانند به خوبی، پاسخگوی افزایش تقاضای مردم باشند. گفتنی است که هم اکنون تعداد پرشمار ۲۰ هزار عدد از این دستگاه‌ها نصب شده است.
امید است که روستای کالیساری نخستین روستای اندونزی باشد که از منبع انرژی کاملا پاک بهره‌مند می‌شود. اندونزی به عنوان منطقه‌ای از جهان شناخته می‌شود که به خاطر تولید سطح بالایی از گازهای گلخانه‌ای، جایگاه مناسبی را از این نظر ندارد. اگر آنها در این پروژه موفق شوند، هیچ دلیلی وجود ندارد که برنامه‌های مشابه نتواند در سراسر منطقه گسترش یابند؛ برنامه‌هایی که به طور چشمگیری سبک و روش مردم را در دریافت انرژی مورد نیاز برای ادامه‌ی زندگی تغییر خواهند داد.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
خبر خوبی که به تازگی اعلام شده این است که این سیستم کهنه به لطف یک منبع دور از ذهن و عجیب به نام توفو هم اکنون در حال تغییر است. توفو به خمیر سویا گفته می‌شود و ماده‌ای سفید و پنیر مانند است.
شما احتمالاً با توفو به عنوان یک میان وعده خوشمزه، با حالت کرک‌سان و به دست آمده از کشک لوبیا آشنا هستید. اما در اندونزی، توفو فقط یک میان وعده نیست. واقعیت این است که مردم زیادی با آن امرار معاش می‌کنند و صدها نفر در مغازه‌ها و خانواده‌های کوچک در زمینه تولید توفو در مقادیر انبوه به صورت روزانه فعالیت می‌کنند. حالا به لطف یک برنامه دولتی، همه مانداب‌های باقیمانده از تولید توفو می‌توانند به بیوگاز تبدیل شده و در ادامه نیز به طور مستقیم به خانه‌های ساکنان پمپ شود.
بر پایه گزارش نیک پری (Nick Perry) در AFP report، مردم محلی ساکن در روستای کالیساری اندونزی به سرعت در حال تطبیق با این سیستم جدید هستند. اما سوال این مطرح می‌شود که این روش چگونه کار می‌کند؟
در وهله‌ی اول، بهتر است کمی در مورد توفو صحبت کنیم. توفو برای نسل‌های بسیاری با یک روش ساخته شده است که این روش یک فرایند نسبتا ساده و در عین حال وقت‌گیر است. در واقع، تولیدکنندگان توفو با خیساندن و سنگ‌زنی سویا باعث جدا شدن شیر سویا از خمیر سویا می‌شوند. این مرحله در واقع طولانی‌ترین مرحله است، زیرا دانه‌ها باید برای ساعت‌ها و قبل از آماده شدن برای جداسازی خیسانده شوند.
پس از اینکه قطعات جدا شده از میان یک سیستم تصفیه عبور داده شدند، پروتئین و روغن از شیر سویا جدا می‌شوند. یک ماده منعقدکننده شیمیایی (که نوع آن بسته به سازنده‌اش می‌تواند متفاوت باشد) در ادامه اضافه می‌شود تا همه بخش‌ها را به طور منسجم نگه دارد. پس از تشکیل ماده جدید، توفو آماده برای برش است. بنابراین، در اصل، توفو نوعی شیر سویای دلمه شده است که شما می‌توانید آن را به عنوان ماده غذایی مصرف کنید.
پری در این باره می‌گوید: هر چند ساده به نظر می‌رسد اما در عمل تقریباً ۳۳ لیتر آب برای هر کیلوگرم لوبیا کشک اسفنجی مورد نیاز است.
با توجه به این نکات، محققانی که با دولت اندونزی همکاری می‌کنند، به این نتیجه رسیدند که این مانداب اگر نوع خاصی از باکتری‌ها به آن اضافه شود، می‌تواند به بیوگاز تبدیل شود. در واقع بسیار ساده است. هر روز، فاضلاب از مغازه‌های مختلف در روستا جمع‌آوری شده و سپس به مخازنی با نام هضم‌کننده یا دایجستر انتقال می‌یابد و تحت واکنش با باکتری‌ها قرار داده می‌شود. هنگامی که تبدیل به طور کامل انجام شد، آنگاه گاز به دست آمده به طور مستقیم از مخازن به خانه‌های محلی پمپ می‌شود.
این کار علاوه بر ایجاد یک منبع انرژی سبز برای مردم محلی، با استفاده از تمام مانداب‌هایی که به دست می‌آید، به طور قابل توجهی به محیط زیست محلی نیز کمک می‌کند. پری می‌گوید: هزاران لیتر مانداب تخلیه شده از توفوی خام یک بار در روز از کارخانجات اطراف روستا، به رودخانه نزدیک پمپ می‌شد که این کار باعث آلودگی آبراه‌های اطراف و همچنین مزارع برنج پایین‌دست می‌شده است.
اکنون بدون اینکه مانداب‌های حاصل در اطراف زمین‌ها جمع شوند، کشاورزان مشاهده کرده‌اند که محصولات برنج افزایش یافته و از سوی دیگر بوی بدی هم که همراه با تولید توفو پراکنده می‌شد نیز منطقه را ترک کرده است. در حال حاضر، با موفقیت بسیار این طرح، مردم محلی همگی خواهان این هستند که در منابع انرژی جدید سهیم شوند و از آنها استفاده کنند. در واقع، یک لیست انتظار وجود دارد و این در حالی است که دولت نیز در حال نصب هضم‌کننده‌های جدید هستند تا بتوانند به خوبی، پاسخگوی افزایش تقاضای مردم باشند. گفتنی است که هم اکنون تعداد پرشمار ۲۰ هزار عدد از این دستگاه‌ها نصب شده است.
امید است که روستای کالیساری نخستین روستای اندونزی باشد که از منبع انرژی کاملا پاک بهره‌مند می‌شود. اندونزی به عنوان منطقه‌ای از جهان شناخته می‌شود که به خاطر تولید سطح بالایی از گازهای گلخانه‌ای، جایگاه مناسبی را از این نظر ندارد. اگر آنها در این پروژه موفق شوند، هیچ دلیلی وجود ندارد که برنامه‌های مشابه نتواند در سراسر منطقه گسترش یابند؛ برنامه‌هایی که به طور چشمگیری سبک و روش مردم را در دریافت انرژی مورد نیاز برای ادامه‌ی زندگی تغییر خواهند داد.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *