بازی کودکانه "افغانستانی" که مخصوص پسران است
در بازی "غورسی" کودکان افغانستانی باید تعادل فردی را که با یک دست پای خود را بالا نگه داشته، بهم بزنند.
به گزارش سرویس بین الملل یکی از بازیهای جذاب و پرهیجان کودکان افغانستان، "غورسی" نام دارد.
ماهنامه «باغ» در شماره پنجاهم درباره شیوه این بازی نوشت: این بازی مخصوص پسران است و بیشتر به صورت گروهی بازی میشود، هر تیم میتواند 3 تا 10 نفر باشد.
هر چه بازیکنان این بازی بیشتر باشد، هیجان زیادتری دارد. این بازی در فضای باز و در زمین صافی که چمن یا خاک نرم داشته باشد، بازی میشود.
در شروع بازی 2 تیم روبروی هم میایستند، سرگروه هر 2 تیم گوشهای از زمین بازی را مشخص کرده و به اصطلاح بازی میگویند: این جا «قمپی» است.
بازی با قرعه آغاز میشود. هر تیم که در قرعهکشی پیروز شد حق انتخاب دارد که گوساله را بگیرد یا یک را.
تیم برنده همیشه یک را انتخاب میکند، چون حق حمله دارد. تیم بازنده هم بهترین بازیکن خود را گوساله معرفی میکند که بتواند حمله تیم رقیب را جواب دهد.
غورسی قانون مخصوص خود را دارد؛ بازیکنان باید روی پای چپ یا راست خود بازی کنند. بازیکن با یکی از دستان خود از پشت پای خود میگیرد تا راحتتر بازی کند.
بازیکن نمیتواند با دست آزادش یار حریف را بگیرد یا بزند. او باید در حال جست و خیز و نزدیک شدن به رقیب، با شانه زدن تعادل رقیب را به هم بزند تا او بیفتد.
یار سوخته از دور بازی خارج میشود. بازیکنان تیم داخل زمین کوشش میکنند از بازیکنی که به نام گوساله معرفی شده است، محافظت کنند.
آنها همیشه دور گوساله جست و خیز میکنند تا بازیکن رقیب حمله نکند. هر وقت تیم حریف موفق شد گوساله را زمین بزند و بعد هم خود را در محل قمپی برساند، پیروز میدان است.
آن وقت تیم بازنده یاران تیم برنده را پشت میکنند و دور زمین میچرخانند. بازی هم با هیجان زیاد به پایان میرسد.
این بازی خوشبختانه هنوز هم طرفداران بسیاری در کشور ما دارد. پسران نوجوان و حتی بزرگسالان با علاقه زیاد غورسی بازی میکنند.
افرادی که این باری را انجام میدهند، بدنی سالم و ورزیده دارند و باید بتوانند همچون یک ورزشکار خوب باید بدوند.
این بازی در همه ولایات افغانستان طرفداران مخصوص خود را دارد. گاهی مردان ریشسفید هم به یاد کودکیهایشان غروسی بازی میکنند.
/
ماهنامه «باغ» در شماره پنجاهم درباره شیوه این بازی نوشت: این بازی مخصوص پسران است و بیشتر به صورت گروهی بازی میشود، هر تیم میتواند 3 تا 10 نفر باشد.
در شروع بازی 2 تیم روبروی هم میایستند، سرگروه هر 2 تیم گوشهای از زمین بازی را مشخص کرده و به اصطلاح بازی میگویند: این جا «قمپی» است.
بازی با قرعه آغاز میشود. هر تیم که در قرعهکشی پیروز شد حق انتخاب دارد که گوساله را بگیرد یا یک را.
تیم برنده همیشه یک را انتخاب میکند، چون حق حمله دارد. تیم بازنده هم بهترین بازیکن خود را گوساله معرفی میکند که بتواند حمله تیم رقیب را جواب دهد.
غورسی قانون مخصوص خود را دارد؛ بازیکنان باید روی پای چپ یا راست خود بازی کنند. بازیکن با یکی از دستان خود از پشت پای خود میگیرد تا راحتتر بازی کند.
بازیکن نمیتواند با دست آزادش یار حریف را بگیرد یا بزند. او باید در حال جست و خیز و نزدیک شدن به رقیب، با شانه زدن تعادل رقیب را به هم بزند تا او بیفتد.
یار سوخته از دور بازی خارج میشود. بازیکنان تیم داخل زمین کوشش میکنند از بازیکنی که به نام گوساله معرفی شده است، محافظت کنند.
آنها همیشه دور گوساله جست و خیز میکنند تا بازیکن رقیب حمله نکند. هر وقت تیم حریف موفق شد گوساله را زمین بزند و بعد هم خود را در محل قمپی برساند، پیروز میدان است.
آن وقت تیم بازنده یاران تیم برنده را پشت میکنند و دور زمین میچرخانند. بازی هم با هیجان زیاد به پایان میرسد.
این بازی خوشبختانه هنوز هم طرفداران بسیاری در کشور ما دارد. پسران نوجوان و حتی بزرگسالان با علاقه زیاد غورسی بازی میکنند.
افرادی که این باری را انجام میدهند، بدنی سالم و ورزیده دارند و باید بتوانند همچون یک ورزشکار خوب باید بدوند.
این بازی در همه ولایات افغانستان طرفداران مخصوص خود را دارد. گاهی مردان ریشسفید هم به یاد کودکیهایشان غروسی بازی میکنند.
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *