تیمی که فرسنگ‌ها با گفته‌های سرمربی‌اش فاصله دارد/ تیم ملی ایران یا تیم قلعه‌نویی؟

خبرگزاری میزان - تیم ملی فوتبال ایران در حالی روز گذشته در پنجمین دیدارش در مرحله نهایی انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ مقابل کره شمالی به پیروزی رسید که شاید اگر کمی خوش‌شانس نبودیم نتیجه دیگری رقم می‌خورد.

شاگردان امیر قلعه‌نویی که نیمه اول بازی هجومی و درخشانی را از خود به نمایش گذاشتند با ۳ گل به رختکن رفتند تا نویدبخش نیمه دومی دیدنی‌تر باشیم، اما در نیمه دوم ورق برگشت و با اشتباه و اخراج بچه‌گانه شجاع خلیل‌زاده، قلعه‌نویی بازنده خوش‌شانس نیمه مربیان لقب گرفت.

همانطور که اشاره شد با وجود بُردی که تیم ملی داشت نمی‌توانیم نقاط ضعف این تیم را نبینیم. تیم ملی در خط حمله با توجه به حضور نفراتی مانند قایدی، آزمون، طارمی و محبی به هیچ عنوان احساس خلاء نمی‌کند. یکی از انتظاراتی که از قلعه‌نویی می‌رود این است که در کنار تمرکز بر بار هجومی تیمش، نیروی دفاعی تیم ملی را هم تقویت کند تا تیمش بالانس شود.

البته عملکرد تیم ملی با گفته‌های سرمربی‌اش فرسنگ‌ها فاصله دارد. نمایشی که از تیم ملی در بازی‌های اخیر دیده‌ایم، چندان دلنشین نبوده چه بسا که با فراز و نشیب‌های زیادی همراه بوده است. 

بار‌ها و بار‌ها امیر قلعه‌نویی وعده بازی مالکانه، هجومی، چشم‌نواز و تماشاگرپسند را داده، اما در واقعیت عملکرد تیم ملی با گفته‌های سرمربی آن، فرسنگ‌ها فاصله دارد. مشخص نیست تیمی که سرمربی تیم ملی از آن صحبت می‌کند کدام تیم است؛ تیم ملی ایران یا تیم ملی قلعه‌نویی؟

همانطور که در بازی‌های اخیر به خصوص دیدار مقابل کره شمالی مشهود بود تیم ملی ایران کاملاً وابسته خلاقیت‌هاست و نقشه راه جمعی ندارد. 

گل‌هایی که به کره شمالی زدیم روی اشتباهات مدافعان این تیم در کنار خلاقیت‌های فردی قایدی، محبی و طارمی به دست آمد و در مقابل گل‌هایی را هم که دریافت کردیم روی اشتباهات مدافعانمان بود.

کم‌نقص در حمله و پراشتباه در دفاع

البته از اشتباهات مدافعان به خصوص خلیل‌زاده و دروازه‌بان تیم ملی هم نباید به سادگی گذشت، اشتباهاتی که اگر قرار باشد با همین کیفیت در جام جهانی هم تکرار شود تاوان سنگینی خواهد داشت و شاید حتی اتفاقاتی تلخ‌تر از دیدار مقابل انگلیس در جام جهانی قطر هم رخ دهد.

در حالی که تیم ملی در یکی از معدود بازی‌هایش عملکرد مطلوبی در نیمه نخست از خود برجای گذاشت، اما در نیمه دوم با اشتباه بچه‌گانه خلیل‌زاده نزدیک بود همه‌چیز را از دست بدهد.

خلیل‌زاده که در آستانه ۳۶ سالگی قرار دارد در جام جهانی حدوداً ۳۸ ساله خواهد بود و آیا در چنین شرایطی می‌تواند به مقابله با مهاجمان حرفه‌ای تیم‌های رقیب بپردازد. 

متأسفانه مدت‌هاست که او کیفیت سابق را ندارد و عملاً با اشتباهات بچه‌گانه به پاشنه آشیل تیم ملی فوتبال ایران تبدیل شده است. وقتی مدافعان ما از جمله خلیل‌زاده نمی‌توانند مقابل بازیکنان درجه چندم کره شمالی ایستادگی کنند چطور می‌توان انتظار داشت مقابل مهاجمان حرفه‌ای حریفان در جام جهانی دوام بیاورند.

به نظر می‌رسد کادرفنی تیم ملی عملاً هیچ نقشه‌ای برای شرایط مختلف مسابقه ندارد، چه زمانی که نیاز به گلزنی داریم و چه برای حفظ نتیجه. بلکه همانطور که عنوان شد همه چیز بر مبنای خلاقیت فردی بازیکنان طراحی شده است تا خوش آید هرچه پیش آید.

شاید اگر کمی خوش‌شانس نبودیم و در مقابل شانس با حریف یار بود نتیجه دیگری رقم می‌خورد و به قول قلعه‌نویی فوتبال تنبیه‌مان می‌کرد، اما این بار شانس به کمک قلعه‌نویی و شاگردانش آمد تا فعلاً از این خوان به سلامت عبور کنند.

انتهای پیام/