آقای جان کری از روی دلسوزی به من می‌گفت...
روی تخت در خانه دراز کشیده بودم و به زحمت می‌توانستم صحبت کنم؛ اما گفت‌وگوی تلفنی، حدود ۴۵ دقیقه به طول انجامید. آقای جان کری از روی دلسوزی به من می‌گفت: Dont Strain Your Self ببین! تو مریضی و صدایت هم به سختی می‌آید؛ به خودت فشار نیاور، فقط گوش کن ما چه می‌گوییم.
روی تخت در خانه دراز کشیده بودم و به زحمت می‌توانستم صحبت کنم؛ اما گفت‌وگوی تلفنی، حدود ۴۵ دقیقه به طول انجامید. آقای جان کری از روی دلسوزی به من می‌گفت: Dont Strain Your Self ببین! تو مریضی و صدایت هم به سختی می‌آید؛ به خودت فشار نیاور، فقط گوش کن ما چه می‌گوییم؛ اگر راه حلی داشتی اطلاع بده. مکرر به من می‌گفت: به خودت فشار نیاور! تو مریض هستی، برایت خوب نیست. خیلی دلجویی می‌کرد.
البته این نوع رفتار‌ها اعم از لبخند‌ها و بیان عواطف انسانی در مذاکرات عادی و متداول است، اما هرکدام از طرفین برای منافع ملی خود تلاش می‌کنند تا حداکثر امتیاز را بگیرند بدون اینکه بخواهند فضا را تلخ کنند.
به این تماس تلفنی برخی ابهامات رفع شد و جلسه آن روز تمام شد. آقای کری عادت دوچرخه‌سواری داشت. او دوچرخه‌ای دارد و آن را همراه خود به مسافرت می‌برد. وقتی با لباس مخصوص و کلاه مشغول دوچرخه‌سواری بوده ناگهان به زمین می‌خورد و پایش به شدت آسیب می‌بیند. با این حال بنده خدا به من توصیه می‌کرد که مواظب خودت باش، اما مدت کوتاهی بعد، خودش در بیمارستان بستری شد. اینجاست که باید گفت: لا یعلم الغیب الا الله.
تا کمی بهتر بشوم دو سه هفته‌ای جلسات برگزار نشد. چند روز پیش از سومین عمل جراحی به همراه تیم مذاکره کننده به ژنو رفتم. در این سفر آقای دکتر روحانی بزرگوارانه هواپیمای اختصاصی در اختیار وزیر و گروه مذاکره کننده قرار داده بودند که اگر مشکل پیدا کردم بتوانم دراز بکشم و بخوابم. من با آن حال نزار وارد جلسه شدم. از آن طرف کری هم با عصای زیربغلش آمده بود. نهایتا جلسات به پایان رسید و برجام به سرانجام رسید. الحمدالله الان شرایط خیلی خوب است.
بعد از توافق برجام اغلب کشور‌های پیشرفته برای همکاری در عرصه هسته‌ای، با شرایط خیلی خوب اظهار علاقه‌مندی کردند. درصورتی که قبل از این فقط روسیه با ما همکاری می‌کرد آن هم نیم‌بند، یعنی کمک مالی که نمی‌کرد، ولی الان کشور‌ها می‌توانند برای اجرای طرح‌های هسته‌ای، کمک‌های مالی در قالب وام در اختیارمان قرار دهند.
البته باید حمایت دولت از سازمان انرژی اتمی کماکان بیش از گذشته باشد، چون اگر خدای نکرده کوچک‌ترین تعللی در حمایت اتفاق بیفتد بعضی‌ها که منتقد برجام بودند ممکن است بگویند: دیدید ما می‌گفتیم این‌ها هدفشان این بود که صنعت هسته‌ای را متوقف کنند و ...
مسئولین خیلی باید حواسشان جمع باشد و خدای نکرده سازمان انرژی اتمی را در زمره بقیه سازمان‌ها قرار ندهند. حالا که تحریم‌ها برداشته شده، بگویند مسیری که بقیه می‌روند شما هم بروید؛ زیرا اگر اینگونه باشد قطعا سازمان با کندی روبرو می‌شود و در نتیجه هزینه سیاسی‌اش سنگین‌تر می‌شود و سواستفاده‌هایی خواهد شد که ارزش ندارد. به همین خاطر امیدوارم در پسابرجام حمایت از سازمان انرژی اتمی بیشتر باشد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *