صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

این دفعه برای خودت پارچه را می‌برم، حق نداری به کسی ببخشی

۰۸ فروردين ۱۳۹۷ - ۰۲:۰۵:۰۱
کد خبر: ۴۰۴۴۶۱
دسته بندی‌: سیاست ، دفاعی و مقاومت
این دفعه برای خودت پارچه را می‌برم، حق نداری به کسی ببخشی. هر کسی که خواست بفرستش اینجا.

به گزارش گروه سیاسی ، پهلوان بسیجی «ابراهیم هادی» از بنیانگذاران گروه چریکی شهید اندرزگو در جبهه گیلان‌غرب است.  در ایام تعطیلات نوروز امسال، ۱۵ بُرش از زندگی این قهرمان غریب کشورمان را که در کتاب «سلام بر ابراهیم» گردآوری شده است، منتشر می‌کند.

راوی: مصطفی صفار هرندی

از علمایی که ابراهیم به او ارادت خاصی داشت مرحوم حاج آقا هرندی بود. این عالم بزرگوار غیر از ساعات نماز مشغول شغل پارچه فروشی بود.

اواخر تابستان ۱۳۶۱ بود. به همراه ابراهیم خدمت حاج آقا رفتیم. مقداری پارچه به اندازه دو دست پیراهن گرفت. هفته بعد موقع نماز دیدم که ابراهیم آمده مسجد و رفت پیش حاج آقا. من هم رفتم ببینم چی شده. ابراهیم مشغول حساب سال بود و خمس اموالش را حساب می‌کرد! خنده ام گرفت! او برای خودش چیزی نگه نمی‌داشت. هر چه داشت خرج دیگران می‌کرد. پس می‌خواهد خمس چه چیزی را حساب کند؟!

حاج آقا حساب سال را انجام داد. گفت: ۴۰۰ تومان خمس شما می‌شود. بعد ادامه داد: من با اجازه‌ای که از آقایان مراجع دارم و با شناختی که از شما دارم آن را می‌بخشم. اما ابراهیم اصرار داشت که این واجب دینی را پرداخت کند. بالاخره خمس را پرداخت.

کار ابراهیم مرا به یاد حدیثی از امام صادق (ع) انداخت که می‌فرماید: «کسی که حق خداوند (مانند خمس) را نپردازد دو برابر آن را در راه باطل صرف خواهد کرد».

بعد از نماز با ابراهیم به مغازه حاج آقا رفتیم. به حاجی گفت: دو تا پارچه پیراهنی مثل دفعه قبل می‌خوام. حاجی با تعجب نگاه کرد و گفت: پسرم، تو تازه از من پارچه گرفتی. این‌ها پارچه دولتیه، ما اجازه نداریم بیش از اندازه به کسی پارچه بدهیم. ابراهیم چیزی نگفت. ولی من قضیه را می‌دانستم و گفتم: حاج آقا، این آقا ابراهیم پیراهن‌های قبلی را انفاق کرده! بعضی از بچه‌های زورخانه هستند که لباس آستین کوتاه می‌پوشند یا وضع مالیشان خوب نیست. ابراهیم برای همین پیراهن را به آن‌ها می‌بخشد! حاجی در حالی که با تعجب به حرف‌های من گوش می‌کرد، نگاه عمیقی به صورت ابراهیم انداخت و گفت: این دفعه برای خودت پارچه را می‌برم، حق نداری به کسی ببخشی. هر کسی که خواست بفرستش اینجا.



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *