طاقچه

طاقچه یکی از مولفه‌های معماری در ایران است. طاقچه گاه از جنس چوب و زمانی از جنس سنگ، اما عموماً از جنس گچ ساخته می‌شود. طاقچه ‌ها علاوه بر جنبه تزیئنی‌ای که به خانه‌ها می‌بخشیدند، کاربرد‌های دیگری هم در خانه‌ها داشتند، در بسیاری از خانه‌ها محل قرار دادن قرآن کریم بود و در بعضی از خانه‌ها محل قرار دادن گلدان، شمعدانی و عکس‌های خانوادگی. طاقچه ‌ها را همیشه در بهترین قسمت خانه طراحی می‌کردند و تمام جذابیت و زیبایی این طاقچه ‌ها، ساده نشستن آن‌ها در دل دیوار‌های خانه بود. امروزه به دلیل مدرن شدن خانه‌های ایرانی دیگر خبری از آن طاقچه ‌های زیبا نیست و در حقیقت معماری ایرانی از فرم منحنی که نماد آرامش بوده است به فرم تخت تبدیل شده است؛ درگذشته خانه‌های ایرانی فرورفتگی و بیرون زدگی داشتند که مکانی برای طاقچه ‌های ایرانی بود و امروزه با مدرن شدن معماری ایرانی این طاقچه ‌ها از بین رفته است. شاید زیاد دور نباشد زمانی که برای نشان دادن حیاط، طاقچه و حوض در معماری خانه‌ها دست بچه‌هایمان را بگیریم و راهی موزه شویم. کم مانده است که برای نشان دادن معماری قدیمی و سنتی خانه‌های ایرانی به عکس‌های سالیان سال پیش بسنده کنیم.

عکس‌های برگزیده خبرگزاری میزان (۱۹ لغایت ۲۵ مرداد)

طاقچه ‌ای بود از مرمر سبز، با گچبری‌های دالبری و دندانه‌ دندانه، دور تا دور حاشیه گل و مرغ گچی رنگی داشت، قاب عکس آقابزرگ را به دیوارش تکیه داده بودند، کنار قرآن که اسم و روز تولد همه دخترها و‌ پسرها و نوه‌ها به خط خوش در حاشیه صفحه آخرش نوشته بود.