هفده شهریور

صبح جمعه‌ای که بسیاری از مردم از اعلام حکومت‌نظامی اطلاع نداشتند و مطابق روزهای قبل برای اعتراض به‌سوی خیابان‌های تهران سرازیر شده بودند به‌یک‌باره با حجمی غیرقابل‌باور از شلیک آتش روبرو شدند و با قتل‌عام بیش از چهار هزار نفر، متوجه تصمیم جدید رژیم در سرکوب نظامی و به‌کارگیری سلاح جنگی شدند.

شیون، ناله و فریاد با صدای گلوله درهم‌آمیخته بود و بوی خون و دود و باروت همه‌جا به مشام می‌رسید. با نزدیک شدن ظهر به‌تدریج میدان ژاله که اینک واقعاً به میدان شهدا تبدیل گشته بود در هاله‌ای از سکوت مرگبار فرورفت