سربریدن و به صلیب کشیدن دو تفکر پلید +تصاویر

به گزارش به نقل از فرهنگ نیوز، مباحث پیرامون نحوه مجازات مجرمین هم چنان به عنوان یکی از مباحث داغ محافل بین المللی و حقوق بشری است. در این میان کشورهای مختلف در رابطه با مجازات اعدام نظرهای مختلفی دارند و در حالی که برخی کشورها این مجازات را بی فایده دانسته و آن را قدغن نموده اند، هستند کشورهایی چه در غرب و چه در شرق جامعه جهانی که هم چنان از اعدام به عنوان یک راه مناسب جهت پیشگیری از جرائم نام می برند.

فارغ از استدلال های موافقین اعدام که برخی دلایل انسانی برای آن ذکر کرده و برخی کشورهای اسلامی نظیر جمهوری اسلامی ایران با استناد به شریعت، حیات را در قصاص جستجو نموده و مباحث مطرح شده از سوی مخالفین اعدام، همه ی طرف ها در یک امر اتفاق نظر دارند و آن این که نحوه ی اجرای اعدام به گونه ای صورت پذیرد که ضمن کمترین زجر و درد ممکن برای فرد خاطی به گونه ای غیر خشونت آمیز اعمال شود.
در تعریف اعدام کارشناسان امر آن را نوعی کیفر و مجازات و به عبارتی دیگر اشد مجازات برای محکوم می دانند. این کیفر یکی از موارد پیش بینی شده در قانون برخی کشورهاست که در آن به حکم قانون و بر اساس حکم دادگاه اعم از عمومی، جنایی، نظامی و غیره زندگی یک انسان سلب می‌شود. اعدام که در تاریخ حقوق کیفری سنگین‌ترین مجازات بشری به شمار می‌رود از دیرباز در جوامع و ملت‌ها جهت برخورد با ناقضان قانون خود وجود داشته است. اولین سند تدوین‌شده رسمی به جا مانده به ۱۸ قرن قبل از میلاد مسیح و حکومت حمورابی شاه بابل  بازمی‌گردد که در آن مجازات ۲۵ جنایت، اعدام پیش‌بینی شده است. در یونان باستان نیز از مجازات اعدام جهت مجازات جرائمی چون قتل، خیانت و تجاوز و تحت قوانین دراکو به طور گسترده استفاده می‌شد اگر چه افلاطون معتقد بود اعدام تنها باید در مواردی اعمال شود که مجرم اصلاح‌ناپذیر است. برآورد تاریخ معاصر جامعه بین المللی نشان می دهد که جز اندک مواردی، هیچ گاه هیچ گروه، سازمان و جریان غالبی به گونه ای زجر آور و غیر قابل تصور مبادرت به حذف فیزیکی طرف مقابلش ننموده است. به واقع و تا پیش از انتشار اخبار، تصاویر و فیلم هایی از سوی جریان های تکفیری که در آن به سخیف ترین شکل ممکن انسان ها مجازات و اعدام می شوند، سقف برخورد خشونت آمیز جریان های غالب و حتی تروریستی مبادرت به اعدام دسته جمعی ( نظیر کشتار سربرنیتسا) بوده است. با این حال جامعه بین المللی در طول دو سال اخیر با پدیده ی نوینی روبرو بوده است، پدیده ای که در آن جریانی به نام داعش با توسل به شیوه های متعدد غیر قابل تصور اقدام به ایجاد رعب و وحشت نموده و به غیرقابل تصور ترین شیوه های ممکن عناصر عموما بی گناه و غیر نظامی را به قتل می رساند. آتش زدن، غرق نمودن، سر بریدن، به صلیب بستن، منفجر کردن، مثله کردن و... از جمله شیوه های وحشیانه تروریست های داعش بوده که حتی در سیره اسلاف شان هم چون القاعده، طالبان و النصره مشاهده نشده است.

سعودی مادر تکفیری ها

به واقع و با تحقیقی علمی می توان اذعان نمود که بخش عمده ای از شیوه های غیر انسانی و وحشیانه تکفیری های داعش ریشه در فقه وهابیت دارد، فقهی که یک سده از اعمال آن در جامعه عربستان می گذرد و هم چنان و با وجود نهادینه شدن بسیاری از مباحث حقوق بشری در جامعه بین المللی، رژیم سعودی بر اجرای این اقدامات غیر انسانی اش پافشاری می نماید. فقه حاکم بر رژیم سعودی عمدتا بر گرفته از اندیشه های محمد بن عبدالوهاب و کمی پیشتر ابن تیمیه می باشد. بریدن سر و به صلیب کشیدن دو عنصر رایج از اعدام مخالفین در جامعه تحت تصرف تکفیری های داعش می باشد، دو شیوه ای که هم چنان و با وجود عدم پوشش اخبار آن از سوی رسانه های بین المللی در عربستان سعودی جریان دارد. انتشار خبر اعدام از طریق گردن زدن و سپس مصلوب نمودن علی النمر برادر زاده شیخ نمر الباقر النمر رهبر شیعیان عربستان در روزهای آتی موجی از نفرت و انزجار را در جوامع انسانی و مجامع حقوق بشری در بر داشته و تمامی فعالین این عرصه را مجاب ساخته تا از طرق مختلف بر پادشاهی سعودی فشار آورده و مانع از اجرای این حکم ضد انسانی گردند.
/انتهای پیام/

: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.