فواید و فضایل دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان

مصطفی سجادمنش در گفت‌وگو با  پیرامون مضمون دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان گفت: در دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان بیان شده: «اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین، خدایا قرار بده کوشش مرا در این ماه قدردانـى شده و گناه مرا در این ماه آمرزیده و کردارم را در آن مورد قبول وعیب مرا در آن پوشیده اى شنواترین شنوایان».

وی در همین راستا ادامه داد: دعای روز بيست و ششم ماه مبارک رمضان چند نکته را به مومنان یاد آور می‌شود در فراز نخست این دعا آمده لست: «اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً»، بسیارى از کار‌های ثواب ما به واسطه گناهانی که انجام داده ایم از بین مى رود و هر چه در این زمینه سعی و تلاش کرده باشیم بیهوده محسوب می‌شود لذا از خدا می‌خواهیم که سعی و تلاش ما برای کسب فضیلت و ثواب را بی پاسخ مگذارد.

سجادمنش پیرامون تاثیر گناه بر افراد بیان کرد: گناهان همواره راه مسیر رسیدن به موفقیت و خوشبختی و سعادت را مسدود می‌کنند و بر قلب و روح انسان تاثیر می‌گذارند و این امر سبب می‌شود فضیلت‌هایی که انسان مرتکب مى شود از بین برود به عبارتی دیگر یک دروغ و يا غيبت كردن می‌تواند همچون آفتی اعمال نیکو ما را ازبین ببرد و تاثیر دعا را نیز خنثی کند.

وی در همين راستا ابراز کرد: در دعای روز بیست و ششم ماه مبارك رمضان از خداوند می‌خواهیم گناهان ما را که باعث می‌شود همچون سدی جلو رحمت پروردگار گرفته شود را از کارنامه اعمال ما پاک کند البته برای این منظور خودمان نیز باید «خود مراقبتی» در پیش بگیرم و به سوی خطا و گناه نرویم و یا ترک خطا کرده و زمینه را برای رسیدن به انوار رحمت پروردگار فراهم کنیم. در روایت‌ها بیان شده افرادی هستند که شاخه‌ای را که در چشمشان فرورفته را نمی‌بینند بلکه به تیغی که در چشم دیگران است ایراد می‌گیرند، لذا باید اعمال خطا و ایرادات خود را شناخته و در صدد رفع آنان بر بیاییم.

این کارشناس علوم قرآنی به فراز بعدی دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان اشاره و اظهار کرد: در دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان بیان شده خدایا در این روز گناهان مرا ببخش و بیامرز در روایت آمده است شخصی به «امام حسن عسگری (ع)» گفت که هرشب قصد می‌کنم تا نماز شب بخوانم؛ اما نمی‌شود امام فرمودند: «گناه تو را زنجیر کرده است» دلیل اینکه کسی دلش می‌خواهد نماز شب بخواند، اما نمی‌تواند، انجام گناه است و با استغفار می‌تواند آن را رفع کند. اگر گناهان را کنار بزنیم می‌توانیم به فضیلت نماز شب دست بیابیم.

وی پيرامون تاثير گناه بر اعمال انسان بار ديگر تاکید کرد: گناهان دست و پای انسان را می‌ببند لذا با استغفار به درگاه پروردگار می‌توان به توفیقات الهی نزدیک شد بدین دلیل است که در دعای روز بیست ششم ماه مبارک از خداوند خواسته می‌شود تا اعمال نیک ما را بپذیرد و عیوب ما را بپوشاند و عیب پوش بندگان باشد.

سجاد منش پیرامون سیره ستار العیوب بودن خداوند متعال بیان کرد: خدایا کاری کن تا عیب من مستور باشد و کسی از عیبم مطلع نشود، خدا «ستارالعیوب» است لذا نگذاشته تا کسی از گناهان ما اطلاع پیدا کند در حدیثى آمده است اگر افراد از گناهان یک دیگر مطلع بودند هرگز امکان نداشت کنار هم بنشینند اگر عیب آدم عیان می‌شد کسی جنازه کسی را دفن نمی‌کرد.

وی دیگاه ستارالعیوبی از نگاه «ائمه اطهار (ع)» را مورد بررسی قرار داد و ابراز کرد: در کتاب نهج البلاغه از امیرالمومنین (ع)» نقل شده است «الْحَذَرَ الْحَذَرَ فَوَ اللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ، حَتّى کَأَنَّهُ قَدْ غَفَر، بترس از خدا به خدا سوگند آن قدر پرده‌پوشى کرده که گویى تو را بخشیده و آمرزیده است»، این صفت الهی ابعاد مختلفی در بر دارد یکی از بعد‌ها همان تربیت و رشد مردم محسوب می‌شود.

وی به فراز پایانی دعای روز بیست ششم ماه مبارک اشاره و بیان کرد: در فراز آخر دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان بیان می‌شود «یا أسْمَعِ السّامعین،‌ای خدایی که شنوده ای»، این دو صفت که معنای «شنوا» و «بینا» بشمار می‌رود در حقیقت همان علم و ادراک پروردگار است این سمیع و بصیر بودن یک معنای کلی است، زیرا که پروردگار از هر آنچه در درون شما رخ می‌دهد و در ذهن شما می‌گذرد آگاه است هدف خداوند از این که خودش را سمیع و بصیر توصیف کرده، این است که به مردم اطلاع دهد که گفتارشان را می‌شنود و رفتارشان را می‌بیند و نهایتا در قیامت آن‌ها را حسابرسی می‌کن.

سجاد منش پیرامون اجابت دعا از سوی پروردگار خاطرنشان کرد: خداوند را سمیع و بصیر می‌دانیم، زیرا معتقدیم دعا‌های ما توسط خداوند دیده و شنیده می‌شود پس به اجابت نزدیکتر خواهد بود اگر ما نجوایی کنیم یا موضوعی از دلم مان عبور کند خداوند متعال به آن آگاه خواهد شد، روزى حضرت «موسی (ع)» به خدا عرضه داشت پروردگارا تو به من دوری یا نزدیکی؟، خداوند خطاب به حضرت «موسی (ع)» فرمود: هرکس به ياد من باشد من هم به یاد او خواهم بود، من همنشین کسی می‌شوم که به یاد من است.