«شادروان» و انتظاری که برآورده نشد/نگاهی به سومین فیلم پرفروش اکران نوروزی

- فیلم سینمایی «شادوران» به کارگردانی حسین نمازی یکی از آثار سینمای ایران در اکران نوروزی ۱۴۰۱ است، فیلمی که تاکنون ۵ میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان فروش داشته و توانسته در رتبه سوم جدول فروش سینمای کشور بایستد. فیلمی که با توجه به حضور خود در جشنواره فیلم فجر و حضور تنها یک رقیب در سینمای کمدی شاید می‌توانست رقمی بهتر را به ثبت برساند. 

شادروان از جمله آثار پربازیگر اکران نوروزی است که همچون فیلم سینمایی «خجالت نکش» سعی در تولید اثری کمدی اجتماعی بر تکیه بر سادگی و روان بودن داشته است، هرچند این اتفاق در متن کماکان افتاده اما اثر به صورت کلی با یک کمدی اجتماعی سینمایی فاصله دارد. البته بدون شک نبود شوخی‌های مبتذل در این اثر را باید نقطه قوت بزرگ شادروان دانست. اثری که سعی نمی کند به هر نحوی مخاطب را بخنداند. 

شادروان نخستین بار در چهلمین جشنواره فیلم فجر اکران شد و نظرات و نقدهای متفاوتی را به همراه داشت، فیلمی که به گفته کارگردان کمدی نیست اما در اکران نشان داده که تنها وجهی که می‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند همان وجه کمدی اثر است. 

این فیلم با بازی «سینا مهراد»، «نازنین بیاتی»، بهرنگ علوی و رویا تیموریان به موضوعی اجتماعی پرداخته و در کنار این روایت سعی می کند تا با ایجاد برخی لحظات کمدی مخاطب را همراه کند اما این همراهی دقایقی رخ داده و به طور کلی با اثری در حد تله فیلم هستیم. 

فیلمنامه بزرگترین مشکل فیلم سینمایی «شادوران» است، اثری که داستانی تازه در خود نداشته و در طول داستان صرفا به دنبال جذب مخاطب به هر شیوه ممکن است، هرچند بازی بازیگران در خدمت متن بوده اما متن به دلیل نبود پیرنگی مناسب به یک چالش مبدل می شود. 

از سویی فیلم از لحاظ منطق روایی و همچنین مستندات قانونی دچار مشکلات فراوانی است و همه چیز را با سهوی داستان اتفاقات پشت سر می‌گذارد، فیلمی که با جامعه و قوانین روز جامعه بیگانه بوده و صرفا میخواهد خودش را در تنه سینمای اجتماعی جا دهد. 

فیلم سینمایی «شادوران» اثری ناموفق است، اثری که در کارگردانی هم اتفاق خاصی را در بر ندارد، چیدمان صحنه‌ها و همچنین دکوپاژ خیره کننده ای برای آن وجود ندارد، اثر صرفا در سطح حرکت کرده و به دنبال هیچ نوآوری نیست، صرفا فیلمی است که ساخته شده که در صورت ساخته نشدن هم چیزی از تاریخ سینما کم نمی کند. 

این فیلم در بالاترین حد ممکن می تواند یکی تله فیلم نیمه کمدی باشد و به هیچ وجه در قامت جشنواره فیلم فجر به عنوان مهمترین رویداد سینمایی کشور نیست، اثری که مشخص نیست چگونه به بازگشت سرمایه و اکران فکر می کند، اثری نصفه نیمه که باعث شد تا اکثریت اهالی رسانه نقدهای سفت و سختی را نسبت به آن داشته باشند. 

در خلاصه داستان فیلم سینمایی «شادروان» آمده است: نادر پس از فوت ناگهانی پدرش (حسن) برای تسویه حساب با بیمارستان و خرج و مخارج کفن و دفن و حضور میهمانان برای مراسم دفن و ختم با مشکلات پیش بینی نشده‌ای دست به گریبان می‌شود.

روز دوم جشنواره فیلم فجر در کاخ رسانه نسبت به روز نخست با اکران آثار کم رمق‌تری روبرو بود و امید می رود که اهالی رسانه در روز سوم شاهد اکران آثاری با کیفیت تر باشند.