بررسی پرونده خشونت دولت و پلیس فرانسه علیه جلیقه زردها
آسیب دیدگان خشونت پلیس فرانسه در جریان اعتراضهای جلیقه زردها بار دیگر دست به اعتراض زدند تا ثابت شود که خشم آنها خاموش نشده است.
– اعتراضهای «جلیقه زردها» که با حضور حدود ۳۰۰ هزار معترض در پاریس از نوامبر ۲۰۱۸ آغاز شد، حوادث خشونت آمیزی را در فرانسه رقم زد.
در این اعتراضها که تا زمان شیوع کرونا به صورت هفتگی برگزار میشد، درگیری خشونت باری میان معترضان و پلیس فرانسه رخ میداد.
قویترین جنبش اعتراضی در تاریخ اخیر فرانسه، یا همان «جلیقهزردها» تا جایی پیش رفت که به نظر میرسید ممکن است به ریاست جمهوری «امانوئل مکرون» پایانی زودرس بدهد.
«جلیقه زردها» اکنون در آستانه انتخابات ریاست جمهوری فرانسه و با کاهش محدودیتهای کرونایی بار دیگر به خیابانها رفتند.
آنها پیشتر ۶۰ هفته متوالی اعتراضهای سراسری را در فرانسه برگزار کرده بودند.
به گزارش «فرانس ۲۴»، «جلیقه زردها»، درست یک هفته قبل از دور نخست انتخابات فرانسه، اعتراضهای آغاز شده در پنج سال پیش را احیا کرده است؛ البته حاضران در این اعتراض، جلیقه زردهایی بودند که توسط پلیس دچار نقص عضو شده بودند.
از نوامبر ۲۰۱۸ تا ژوئن ۲۰۱۹ هر شنبه یک خون ریزی ملی در سراسر فرانسه رخ میداد.
نیروهای امنیتی فرانسه در جریان اعتراض جلیقه زردها از گاز اشک آور و گلولههای لاستیکی علیه معترضان استفاده کردند؛ آنها حتی روزنامه نگاران را هدف قرار دادند.
اعداد و ارقام ثبت شده در این رابطه خیره کننده هستند؛ ۱۱ هزار مورد بازداشت، هزار مورد زندانی، ۵ هزار مورد جراحت جدی، هزار مورد جراحت شدید، تعدادی معلول مادام العمر و ۱۱ مورد مرگ.
بر اساس بررسی mediapart هفتصد و هفتاد نفر در جریان اعتراضهای «جلیقه زردها» زخمی شدند که ۱۲۷ نفر از این افراد، روزنامه نگار بودند؛ پنج نفر از زخمیها متحمل قطع دست و ۳۰ نفر متحمل از دست دادن چشم خود شدند؛ اعتراضهای «جلیقه زردها» در مجموع ۱۱ کشته برجای گذاشت.
براساس گزارش «استاتیستا»، ۳۱۵ مورد از جراحتها، جراحت سر، ۱۳۱ مورد جراحت پایین تنه، ۷۵ مورد جراحت بالا تنه، ۲۸ مورد جراحت پشت، ۱۸ مورد جراحت دست، ۴ مورد جراحت جنسی و ۱۲۵ مورد جراحت نامشخص هستند.
بیش از ۷۵ درصد پرونده زخمیهای این اعتراضها بدون روند قضایی یا حتی تحقیق بلافاصله رد میشوند.
پلیس فرانسه نیز برای بدرفتاری با معترضان تقریبا مجازات نشد.
اعتراض اخیر «جلیقه زردها» نشان داد که آنها به عنوان سختترین چالش دوره ریاست جمهوری «مکرون» محو نشدهاند و همچنان میتوانند خطری جدی برای ادامه کار آن باشند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *