حافظه لپ تاپ خود را افزایش دهید
خبرگزاری میزان - با وجود اینکه پردازشگرهای لپ تاپ عمـلکرد خـوبی در زمـیـنه متـعادل سازی سـرعت، انـجام کار و مـصرف کم برق دارند...
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه فضای مجازی ، اضافه کردن RAM برای بهبود عملکرد: با وجود اینکه پردازشگرهای لپ تاپ عمـلکرد خـوبی در زمـیـنه متـعادل سازی
سـرعت انـجام کار و مـصرف کم برق دارند، ولی در مـجموع پردازشگرهای
کامپیوترهای دسک‌تاپ از آنها پیشی گرفته‌اند.
مهم‌تر اینکه کامپیوترهای دسک‌تاپ از نظر سرعت بالاتر هارددرایو که بیشترین تاثیر را در سرعت کلی سیستم دارد، نسبت به لپ تا‌پ‌ها برتری دارند. چاره این امر برای افرادی که از لپ تا‌پ‌ها استفاده می‌کنند این است که وابستگی آنها به هارددرایو را به حداقل برسانند.
منظور از این سـخن، ارتقای RAM اسـت. هر چـقدر یـک لپ تاپ بتـواند اطلاعات بیـشـتری را در حافـظه پرسرعت خود جمع‌آوری کند، نیاز کمـتری به جمع‌آوری اطلاعات در حافـظه مجازی روی هارددرایـو خـود دارد و ایـن بـدان معناسـت که زمـان انتـظار برای دستیابی به اطلاعات از روی دیسک چرخان نسبتاً کند، کمتر می‌شود.
افزودن یا جایگزین کردن RAM، به آسانی وصل کردن کابل USB است. می‌توانید لپ تاپ خود را برای انجام چنین کاری به مراکز خدمات کامپیوتر ببرید، اما این کار فقط هدر دادن پول است. مگر اینکه واقعاً هیچ‌گونه مهارت مکانیکی در زمینه کامپیوتر نداشته باشید.
برای اجرای ویندوز XP به طور معمول RAM یک گیگابایتی کفایت می‌کند. اما در صورتی که با فایل‌های ویدئویی، Microsoft یا بازی‌هایی که نیاز به RAM بالا دارند، کار می‌کنید، استفاده از RAM بالاتر بهتر است.
ویندوز ویستا با RAM ۲گیگابایتی و بالاتر، به بهترین شکل اجرا می‌شود، هرچند کاربرانی که فشار زیادی به کامپیوتر خود نمی‌آورند، می‌توانند موقتاً با RAM ۱/۵گیگابایتی هم کار خود را پیش ببرند.
تـوجه داشـته باشـید که ارتـقا دادن RAM مـنوط بـه کاهش بازده کار اسـت. برای مـثال مـمـکن اسـت حافظه لپ تاپی که از ویندوز ویستا استفاده می‌کنـد را از ۲ گیگابایت هم بالاتر ببرید، ولی تغییری در آن احساس نکنید. لپ تا‌پ‌های تـک کاربـر حـتی اگر ویـستا و Office ۲۰۰۷ هم روی آن نصب باشد، نیاز چندانی به حافظه ۳ یا حتی ۴ گیگابایتی ندارند.
از سوی دیگر، بدون تردید نیازهای آینده مقادیر عجیب و غریب حافظه‌های امروزی را ناچیز نشان خواهد داد. (یادمان باشد که روزی کامپیوترهای ۶۴ بیتی بالاترین مدل کامپیوتر بودند.) گرچه شاید در آن زمان لازم باشد که به طور کلی به دنبال یک کامپیوتر کاملاً جدید باشید.
برای اینکه بدانید کامپیوتر کیفی شما تا چه مقدار RAM را پشتیبانی می‌کند و اینکه نوع کارت حافظه‌ای که می‌پذیرد چیست و چه تعداد شیار SODIMM در آن وجود دارد، به سراغ دفترچه راهنمای کامپیوتر کیفی خود یا سایت شرکت تولیدکننده آن بروید. هرچند اگر هم برخی از این اطلاعات را به دست نیاوردید، جای تعجب ندارد.
برای کسب آگاهی کامل باید نگاهی به RAM موجود در کامپیوتر کیفی خود بیندازید. در بسیاری از لپ تا‌پ‌ها با برداشتن پانل دسترسی که در زیر کامپیوتر قرار دارد، به راحتی می‌توان به شیارهای RAM دسترسی پیـدا کرد. با استفاده از یک پیچ گوشتی کوچک این صفحه را باز کنید. احتمالاً در پیدا کردن RAM مشکلی نخواهید داشت؛ مگر آنکه پشت قطعه دیگری مانند هارددرایو قرار داشته باشد که البته این قطعات هم قابـل برداشتـن هستند. حواسـتان باشد درصورتی که مجبور به برداشتن قطعه‌ای شدید، در پایان کار نسبت به قرار دادن آن در محل خود، اطمینان حاصل کنید.
به محض اینکه محل RAM را پیدا کردید، هرگونه شماره‌ای که روی برچسب آن وجود دارد را به همراه اسم تجاری آن یادداشت کنید.
اگر برای دیدن برچسب آن نیاز به برداشتن کارت دیگری بود، ابتدا قسمت فلزی میز یا صندلی خود را با دست لمس کنید تا الکتریسیته ساکن بدن خود را تخلیه کنید. برای اطلاعات بیشتر به مقاله "حفاظت در برابر ESD ” مراجعه نمایید.
شیارهای SODIMM معمولاً زایده‌ای فنری دارند و زمانی که کارت حافظه به درستی در جای خود قرار گیرد، این زائده‌ها در شکاف‌های موجود در لبه کارت حافظه چفت می‌شوند. برای بیرون آوردن SODIMM، زائده‌ها را از درون شکاف خارج کنید. ممکن است برای این کار اهرم‌های کوچکی وجود داشته باشند که شما باید آنها را فشار دهید. این عمل به بالا آمدن لبه فوقانی کارت حافظه منجر می‌شود یا دست کم این امکان را به شما می‌دهد تا بتوانید با ناخن‌های خود آن را بالا بکشید. در یک زاویه مشخص، بیرون کشیدن کارت از شیار میسر می‌شود. به این موضوع که کامپیوتر کیفی شما یک یا دو شیار SODIMM دارد، توجه داشته باشید، زیرا با اضافه کردن یک RAM به حافظه موجود، به جای جایگزین کردن آن، می‌توانید در هزینه صرفه‌جویی کنید.
سپس وب‌سایت سازنده SODIMM خود را پیدا کرده و شماره مـدل کارت حافـظه خود را در آن بیابیـد. شما باید لیستی از ویـژگی‌های ماجـول خـود را پیـدا کنیـد که شامل ظرفیت (مثلاً ۵۱۲ مگابایت)، فرکانس (مانند ۶۶۷ کیلوهرتـز یا PC۲- ۵۳۰۰)، نـوع کارت (مثل DDR۲) و زمانـبندی آن باشد. (مانند ۱۲-۴-۴-۴؛ بعضی توزیع کننده‌ها فقط شماره اول را که CL یا CAS نامیده می‌شود، یادداشت می‌کنند.)
شما می‌توانید به شکل مجازی تمام مدل‌های اخیر SODIMM را در سایت‌های توزیع کنندگان پیدا کنید، هرچند فروشگاه قطعات کامپیـوتری یا لـوازم الـکترونیکی مـحل شما مـمکن اسـت تنها چند مدل معروف آن را داشته باشند. شایـد به این نتیجه هم برسید که شرکت تولیدکننده کامپیوتر شـما یکی از گران‌‌فروش‌ترین توزیع کننده‌های RAM است.
در مـورد RAMهای قدیـمی‌تر، شایـد لازم باشـد که تـعداد پین‌های آن را بشمارید. (پین‌ها اتـصالاتی هستند که در کانکتورهای کناری وجود دارند.) و از طریق جست‌وجو در Google Images و تصاویر موجود در آن، تعداد پین‌ها را با هم مطابقت دهید. برای مثال، اگر به دنبال SODIMM دارای ۱۴۴ پین هستید و تصویر کارتی را پیدا کردید که دقیقاً مشابه کارت خودتان است، صفحه وبی که تصویر مذکور در آن قرار دارد احتمالاً نـوع آن کارت را مـثلاً EDO یا SDRAM مشـخص کرده است.
به عنوان مثال، حافظه‌ای که تهیه می‌کنید، باید از نظر درجه‌بندی فرکانس، مثلاً ۸۰۰ مگاهرتز یا ۶۴۰۰-PC۲ با RAM موجود یکسان بوده یا بهتر از آن باشد. (درجه‌بندی کامپیوترهای شخصی بر مبنای فرکانس حافظه ضربدر ۸ محاسبه می‌شود. مانند ۳۲۰۰-PC برای حافظه ۴۰۰DDR مگاهرتز یا ۵۳۰۰-PC۲ برای حافظه ۶۶۷DDR۲مگاهرتز.) اگر فرکانس RAM خریداری شده پایین‌تر از قبلی باشد، کامپیوترهای شما کندتر به نظر می‌رسد و ممکن است پیغام خطا نیز بدهـد که البته ایـن به تنظیـمات حافـظه در BIOS بستگی دارد. ایـمن‌تریـن حالـت آن اسـت که از RAM با سـرعـت بالاتر استـفاده کنید. هرچند نـیازی به صرف هـزینه بیشتر برای حافظه با فرکانس بالاتر نیست. (مثلاً جایگزین کردن ۸۰۰SODIMM مگاهرتز به جای کارت ۵۳۳ مگاهرتز)، مگر اینکه تصمیم داشته باشید با سرعت بسیار زیادی کار کنید. (سرعت بسیار زیاد عمر باتری را کاهش می‌دهد، بنابراین اغلب استفاده کنندگان از کامپیوترهای همراه، دست به ایـن کار نمی‌زنند.) در نهایت اگر لپ تاپ شما از حافظه دو کانال (dual-channel) پشتیبانی می‌کند، از مطابقت داشتن هر دو SODIMM که می‌خرید، اطمینان حاصل کنید. اگر کارت‌های RAM با یکدیگر مطابقت نداشته باشند، ممکن است عملکرد کامپیوتر را به حالت تک کاناله (single-channel) ببرند.
اگر پیش از بستن پانل دسترسی لازم بود که سایر قطعات را نیز به جای خود برگردانید، مطمئن شوید که همه چیز درست سر جای خود قرار گرفته است. حتی اگر یک کابل هم به شکل صحیح سرجای خود نرفته باشد یا یکی از پایه‌های هارددرایو درست نصب نشده باشند، پانل دسترسی سر جای خود قرار نخواهد گرفت، مگر اینکه مشکل را حل کنید.
/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
مهم‌تر اینکه کامپیوترهای دسک‌تاپ از نظر سرعت بالاتر هارددرایو که بیشترین تاثیر را در سرعت کلی سیستم دارد، نسبت به لپ تا‌پ‌ها برتری دارند. چاره این امر برای افرادی که از لپ تا‌پ‌ها استفاده می‌کنند این است که وابستگی آنها به هارددرایو را به حداقل برسانند.
منظور از این سـخن، ارتقای RAM اسـت. هر چـقدر یـک لپ تاپ بتـواند اطلاعات بیـشـتری را در حافـظه پرسرعت خود جمع‌آوری کند، نیاز کمـتری به جمع‌آوری اطلاعات در حافـظه مجازی روی هارددرایـو خـود دارد و ایـن بـدان معناسـت که زمـان انتـظار برای دستیابی به اطلاعات از روی دیسک چرخان نسبتاً کند، کمتر می‌شود.
افزودن یا جایگزین کردن RAM، به آسانی وصل کردن کابل USB است. می‌توانید لپ تاپ خود را برای انجام چنین کاری به مراکز خدمات کامپیوتر ببرید، اما این کار فقط هدر دادن پول است. مگر اینکه واقعاً هیچ‌گونه مهارت مکانیکی در زمینه کامپیوتر نداشته باشید.
برای اجرای ویندوز XP به طور معمول RAM یک گیگابایتی کفایت می‌کند. اما در صورتی که با فایل‌های ویدئویی، Microsoft یا بازی‌هایی که نیاز به RAM بالا دارند، کار می‌کنید، استفاده از RAM بالاتر بهتر است.
ویندوز ویستا با RAM ۲گیگابایتی و بالاتر، به بهترین شکل اجرا می‌شود، هرچند کاربرانی که فشار زیادی به کامپیوتر خود نمی‌آورند، می‌توانند موقتاً با RAM ۱/۵گیگابایتی هم کار خود را پیش ببرند.
تـوجه داشـته باشـید که ارتـقا دادن RAM مـنوط بـه کاهش بازده کار اسـت. برای مـثال مـمـکن اسـت حافظه لپ تاپی که از ویندوز ویستا استفاده می‌کنـد را از ۲ گیگابایت هم بالاتر ببرید، ولی تغییری در آن احساس نکنید. لپ تا‌پ‌های تـک کاربـر حـتی اگر ویـستا و Office ۲۰۰۷ هم روی آن نصب باشد، نیاز چندانی به حافظه ۳ یا حتی ۴ گیگابایتی ندارند.
از سوی دیگر، بدون تردید نیازهای آینده مقادیر عجیب و غریب حافظه‌های امروزی را ناچیز نشان خواهد داد. (یادمان باشد که روزی کامپیوترهای ۶۴ بیتی بالاترین مدل کامپیوتر بودند.) گرچه شاید در آن زمان لازم باشد که به طور کلی به دنبال یک کامپیوتر کاملاً جدید باشید.
- خرید RAM
برای اینکه بدانید کامپیوتر کیفی شما تا چه مقدار RAM را پشتیبانی می‌کند و اینکه نوع کارت حافظه‌ای که می‌پذیرد چیست و چه تعداد شیار SODIMM در آن وجود دارد، به سراغ دفترچه راهنمای کامپیوتر کیفی خود یا سایت شرکت تولیدکننده آن بروید. هرچند اگر هم برخی از این اطلاعات را به دست نیاوردید، جای تعجب ندارد.
برای کسب آگاهی کامل باید نگاهی به RAM موجود در کامپیوتر کیفی خود بیندازید. در بسیاری از لپ تا‌پ‌ها با برداشتن پانل دسترسی که در زیر کامپیوتر قرار دارد، به راحتی می‌توان به شیارهای RAM دسترسی پیـدا کرد. با استفاده از یک پیچ گوشتی کوچک این صفحه را باز کنید. احتمالاً در پیدا کردن RAM مشکلی نخواهید داشت؛ مگر آنکه پشت قطعه دیگری مانند هارددرایو قرار داشته باشد که البته این قطعات هم قابـل برداشتـن هستند. حواسـتان باشد درصورتی که مجبور به برداشتن قطعه‌ای شدید، در پایان کار نسبت به قرار دادن آن در محل خود، اطمینان حاصل کنید.
به محض اینکه محل RAM را پیدا کردید، هرگونه شماره‌ای که روی برچسب آن وجود دارد را به همراه اسم تجاری آن یادداشت کنید.
اگر برای دیدن برچسب آن نیاز به برداشتن کارت دیگری بود، ابتدا قسمت فلزی میز یا صندلی خود را با دست لمس کنید تا الکتریسیته ساکن بدن خود را تخلیه کنید. برای اطلاعات بیشتر به مقاله "حفاظت در برابر ESD ” مراجعه نمایید.
شیارهای SODIMM معمولاً زایده‌ای فنری دارند و زمانی که کارت حافظه به درستی در جای خود قرار گیرد، این زائده‌ها در شکاف‌های موجود در لبه کارت حافظه چفت می‌شوند. برای بیرون آوردن SODIMM، زائده‌ها را از درون شکاف خارج کنید. ممکن است برای این کار اهرم‌های کوچکی وجود داشته باشند که شما باید آنها را فشار دهید. این عمل به بالا آمدن لبه فوقانی کارت حافظه منجر می‌شود یا دست کم این امکان را به شما می‌دهد تا بتوانید با ناخن‌های خود آن را بالا بکشید. در یک زاویه مشخص، بیرون کشیدن کارت از شیار میسر می‌شود. به این موضوع که کامپیوتر کیفی شما یک یا دو شیار SODIMM دارد، توجه داشته باشید، زیرا با اضافه کردن یک RAM به حافظه موجود، به جای جایگزین کردن آن، می‌توانید در هزینه صرفه‌جویی کنید.
سپس وب‌سایت سازنده SODIMM خود را پیدا کرده و شماره مـدل کارت حافـظه خود را در آن بیابیـد. شما باید لیستی از ویـژگی‌های ماجـول خـود را پیـدا کنیـد که شامل ظرفیت (مثلاً ۵۱۲ مگابایت)، فرکانس (مانند ۶۶۷ کیلوهرتـز یا PC۲- ۵۳۰۰)، نـوع کارت (مثل DDR۲) و زمانـبندی آن باشد. (مانند ۱۲-۴-۴-۴؛ بعضی توزیع کننده‌ها فقط شماره اول را که CL یا CAS نامیده می‌شود، یادداشت می‌کنند.)
شما می‌توانید به شکل مجازی تمام مدل‌های اخیر SODIMM را در سایت‌های توزیع کنندگان پیدا کنید، هرچند فروشگاه قطعات کامپیـوتری یا لـوازم الـکترونیکی مـحل شما مـمکن اسـت تنها چند مدل معروف آن را داشته باشند. شایـد به این نتیجه هم برسید که شرکت تولیدکننده کامپیوتر شـما یکی از گران‌‌فروش‌ترین توزیع کننده‌های RAM است.
در مـورد RAMهای قدیـمی‌تر، شایـد لازم باشـد که تـعداد پین‌های آن را بشمارید. (پین‌ها اتـصالاتی هستند که در کانکتورهای کناری وجود دارند.) و از طریق جست‌وجو در Google Images و تصاویر موجود در آن، تعداد پین‌ها را با هم مطابقت دهید. برای مثال، اگر به دنبال SODIMM دارای ۱۴۴ پین هستید و تصویر کارتی را پیدا کردید که دقیقاً مشابه کارت خودتان است، صفحه وبی که تصویر مذکور در آن قرار دارد احتمالاً نـوع آن کارت را مـثلاً EDO یا SDRAM مشـخص کرده است.
- به اعداد توجه داشته باشید
به عنوان مثال، حافظه‌ای که تهیه می‌کنید، باید از نظر درجه‌بندی فرکانس، مثلاً ۸۰۰ مگاهرتز یا ۶۴۰۰-PC۲ با RAM موجود یکسان بوده یا بهتر از آن باشد. (درجه‌بندی کامپیوترهای شخصی بر مبنای فرکانس حافظه ضربدر ۸ محاسبه می‌شود. مانند ۳۲۰۰-PC برای حافظه ۴۰۰DDR مگاهرتز یا ۵۳۰۰-PC۲ برای حافظه ۶۶۷DDR۲مگاهرتز.) اگر فرکانس RAM خریداری شده پایین‌تر از قبلی باشد، کامپیوترهای شما کندتر به نظر می‌رسد و ممکن است پیغام خطا نیز بدهـد که البته ایـن به تنظیـمات حافـظه در BIOS بستگی دارد. ایـمن‌تریـن حالـت آن اسـت که از RAM با سـرعـت بالاتر استـفاده کنید. هرچند نـیازی به صرف هـزینه بیشتر برای حافظه با فرکانس بالاتر نیست. (مثلاً جایگزین کردن ۸۰۰SODIMM مگاهرتز به جای کارت ۵۳۳ مگاهرتز)، مگر اینکه تصمیم داشته باشید با سرعت بسیار زیادی کار کنید. (سرعت بسیار زیاد عمر باتری را کاهش می‌دهد، بنابراین اغلب استفاده کنندگان از کامپیوترهای همراه، دست به ایـن کار نمی‌زنند.) در نهایت اگر لپ تاپ شما از حافظه دو کانال (dual-channel) پشتیبانی می‌کند، از مطابقت داشتن هر دو SODIMM که می‌خرید، اطمینان حاصل کنید. اگر کارت‌های RAM با یکدیگر مطابقت نداشته باشند، ممکن است عملکرد کامپیوتر را به حالت تک کاناله (single-channel) ببرند.
- طریقه نصب
اگر پیش از بستن پانل دسترسی لازم بود که سایر قطعات را نیز به جای خود برگردانید، مطمئن شوید که همه چیز درست سر جای خود قرار گرفته است. حتی اگر یک کابل هم به شکل صحیح سرجای خود نرفته باشد یا یکی از پایه‌های هارددرایو درست نصب نشده باشند، پانل دسترسی سر جای خود قرار نخواهد گرفت، مگر اینکه مشکل را حل کنید.
- ورودی نادرست، نتایج بیهوده
- خرید RAM بهتر
/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *