کلهر: اسکی ایران نباید در المپیک تا این حد ذلیل می‌شد/ فدراسیون در مصادره چند نفر خاص است
وی افزود: در مقوله توسعه با دو جنبه کمی و کیفی روبرو هستیم. محور اولیه توسعه در هر فدراسیون ورزشی یا سازمان‌های دیگر توسعه کمی یا همان افزایش تعداد مخاطبان و فعالان است. کاملا معلوم است وقتی در رشته‌ای مثل اسکی رقابت بین ۳ نفر باشد، نباید شاهد پیشرفت چندانی باشیم. قطعا اگر رقابت بین ۵۰ اسکی‌باز بود، توسعه کیفی هم محسوس می‌شد. سال ۱۳۸۸ تعداد اسکی‌بازان حاضر در استارت لیست مسابقات بیش از ۹۰ نفر بود، که حتی فدراسیون برای انجام بهتر رقابت‌ها اسکی‌بازان را در گروه A و B برگزار می‌کرد، اما اکنون تعداد اسکی‌بازان حاضر در خط استارت به زور به ۱۲ نفر می‌رسد.
این کارشناس اسکی خاطرنشان کرد: دلیل این افت کمی و کیفی در دهه گذشته اینست که در اسکی ایران نگاه استراتژیک وجود ندارد. یک سازمان یا فدراسیون باید وضع موجود خود را ارزیابی کند و در ۵ سال برای خود وضع مطلوب را متصور شود. وقتی فدراسیون اسکی اصراری به شناخت وضعیت موجود خود ندارد، قطعا برنامه‌ای برای رسیدن به وضع مطلوب هم ندارد. تهی بودن فدراسیون اسکی از تفکر استراتژیک و مصادره فدراسیون اسکی به چند نفر خاص، دلیل بروز این نتایج ضعیف و ناکامی اسکی است.
کلهر تصریح کرد: در سال ۲۰۰۶ نفر اول اسکی ایران که در المپیک تورین شرکت کرد، نفر ۱۱۳۲ جهان بود، اما پس از ۴ سال برنامه‌ریزی درست نفر اول اسکی ایران در المپیک زمستانی ۲۰۱۰، نفر ۲۸۴ دنیا بود. در المپیک تورین اسکی آلپاین ایران فقط یک سهمیه داشت، ولی در المپیک ۲۰۱۰ این تعداد به ۳ سهمیه رسید. این امار یعنی اینکه با یک برنامه منطقی اسکی ایران در ۴ سال ۳۳۰ درصد از نظر کمی و ۴۰۰ درصد از لحاظ کیفی پیشرفت داشته است. نفر اول اسکی ایران در این المپیک رتبه ۱۱۴۰ جهان را دارد و این یعنی نسبت به قبل ۴۰۰ درصد افت کرده‌ایم.
وی با انتقاد از حضور برخی افراد غیر ورزشی در هیئت رئیسه فدراسیون اسکی، تاکید کرد: متاسفانه تمام برنامه‌های فدراسیون اسکی محدود به نظرات چند نفر خاص است که به تشکیلات فدراسیون وابسته هستند؛ پس در گام نخست باید تغییرات اساسی در بدنه اجرایی فدراسیون صورت پذیرد. در قدم دوم باید یک افق برای رشته اسکی ترسیم شود. نظریان فردی دانشگاهی است و کاملا با رشته اسکی غریبه بود، به همین دلیل زمانی که به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد، تمرکزش را روی افرادی گذاشت که در پیرامونش بودند و هیچ توجهی به نظرات کارشناسان نداشت. نظریان در این عملکرد بد مقصر است، اما قطعا کسانی که در سال‌های اخیر در فدراسیون بوده‌اند هم در کسب چنین نتایجی مقصرند.
پیشکسوت اسکی ایران با اشاره به شعار انتخاباتی رئیس فدراسیون با عنوان «گشایش اقتصادی در اسکی»، اظهار کرد: همه قبول دارند که در شرایط فعلی کمبود اعتبارات بزرگترین مشکل فدراسیون‌های ورزشی است، اما در مدت حضورش در راس فدراسیون تاکنون شاهد تزریق یک ریال منابع مالی از بخش‌های خصوصی یا دیگر نهاد‌ها نبوده‌ایم. تنها تاثیری که شعار رئیس فدراسیون اسکی داشت، این بود که ۳-۴ نفر از دوستانش که با شعار گشایش اقتصادی وارد شدند، عضو هیئت رئیسه فدراسیون اسکی شدند. تاکنون تامین اعتبارات از حامیان مالی فقط روی کاغذ بوده و هیچ پولی ندیده‌ایم. متاسفانه عده‌ای از طریق روابط عضو هیئت رئیسه فدراسیون اسکی شدند و خواهید دید که همین افراد چند سال دیگر به من و امثال من دستور خواهند داد، چرا که من با این همه سابقه در اسکی، روزمه اجرایی ندارم و این افراد بعد‌ها با اتکا بر همین پست‌ها، سِمت خواهند گرفت.
کلهر یادآور شد: چون فردی دانشگاهی هستم و به جایی وصل نیستم، کاملا مستدل صحبت می‌کنم؛ نظریان ۲ اسکی‌باز را به سوئیس اعزام کرد و این در حالی بود که هزینه این نفرات از طریق کمک‌های سولیداریتی کمیته بین‌المللی المپیک پرداخت شد. پس از آن عده‌ای اسکی‌باز به ترکیه اعزام شدند که هزینه این اعزان هم توسط خود ورزشکاران پرداخت شد. سپس دو رویداد در پیست توچال و دربندسر برگزار شد که شرکت وابسته به پیست توچال برای برگزاری بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون هزینه کرد. واقعا هنر مدیریت نظریان است که نه تنها منابع مالی جذب اسکی نمی‌شوند، حتی پولی هم خرج نمی‌کند. اگر نتایج اسکی در المپیک مهم بود، از ۸ ماه پیش ستاد المیپک زمستانی را تشکیل می‌دادند تا کاروانی منظم و هدفمند راهی چین می‌شد.
این کارشناس اسکی اضافه کرد: اگر ستاد المپیک تشکیل می‌شد، راجع به هزینه‌ها، اسپانسر، مسائل فرهنگی، دوپینگ و حتی لباس کاروان تصمیم‌گیری می‌شد و این آبروریزی‌ها پیش نمی‌آمد. واقعا این چه لباس زشتی بود که انتخاب کرده بودند. چون همه توجهات به دوپینگ معطوف شد، کمتر به زشتی لباس کاروان اسکی توجه شد. فدراسیون اسکی به جز بودجه ۴-۵ میلیاردی دارای یک اعتبار ارزی در فدراسیون جهانی است و این همانند پاداش‌هایی است که فیفا به فدراسیون‌های مختلف برای صعود به جام جهانی یا کسب موفقیت‌های دیگر اعطا می‌کند.
وی با تاکید بر لزوم ورود نهاد‌های نظارتی برای بررسی بودجه و اعتبارات هزینه‌شده در فدراسیون اسکی، خاطرنشان کرد: برای حضور در المپیک زمستانی مبلغ ۲۵۰ هزار فرانک سوئیس که تقریبا معادل ۷ میلیارد تومان می‌شود به فدراسیون اسکی ایران تعلق گرفت، اما برای استفاده از این اعتبار باید برنامه تعریف کرد و پولش را فدراسیون جهانی می‌دهد. با چنین شرایطی یا فدراسیون اسکی از ارائه یک برنامه برای فدراسیون جهانی ناتوان است، یا در صورت ارائه برنامه و گرفتن اعتبارات، معلون نسیت پول‌ها در کجا هزینه شده است.
کلهر در مورد تاثیر تفکرات قومی در اسکی، تصریح کرد: سرشناس‌ترین قهرمانان اسکی در اتریش همان نفراتی هستند که در کنار پیست‌های اسکی و در روستا‌های اطراف این پیست‌ها زندگی می‌کنند. این طبیعت اسکی است که بهترین اسکی‌بازان از کسانی هستند که صبح تا شب کنار پیست‌ها زندگی می‌کنند. اکنون کلهر‌ها و ساوه‌شمشمکی‌ها از تصمیم‌گیری یک اقلیت برای اکثریت ناراحتند و اینگونه نسیت که این بومی‌ها تصمیم‌گیرنده باشند. همه از دوپینگ حسین ساوه‌شمشکی حرف می‌زنند، اما همه اهالی اسکی می‌دانند که دبیر فعلی فدراسیون با سفارش پدر خود وارد فدراسیون شد. آیا اینگونه پست گرفتن دوپینگ نیست. با همین حمایت‌ها همین دبیر فدراسیون نمانیده فنی فدراسیون جهانی اسکی شد و او برای حضور در مسابقات مختلف کمک هزینه ارزی دریافت می‌کند.