سرزمین بومیان محل آزمایش‌های اتمی آمریکا
- اخیراً قبیله بومی «شوشون»، که یک قبیله بومی آمریکاست، آخرین شکایت را علیه دولت این کشور مطرح کرد.
به گزارش پایگاه «آی اِن اف نیوز»، سران این قبیله می‌گویند «آمریکا می‌خواهد ما را پس از ۹۰۰ آزمایش هسته‌ای در سرزمین خود پاکسازی قومی کند.»
چرا سرزمین مادری قبیله «شوشون» محل آزمایش تسلیحات هسته‌ای آمریکاست؟
آمریکا چه بر سر بومیان آمریکا آورده است؟
در سال ۱۹۴۵، آمریکا بمب‌های اتمی را با موفقیت آزمایش کرد که متعاقباً در هیروشیما و ناکازاکی ژاپن پرتاب شد؛ قدرت بمب‌های هسته‌ای، جهان را در شوک فرو برد.
با این حال، چهار سال بعد، اتحاد جماهیر شوروی نیز با موفقیت سلاح اتمی را توسعه داد.
این امر آمریکا را بسیار عصبی کرد؛ آمریکا به منظور مقابله با یک جنگ هسته‌ای احتمالی، تصمیم گرفت توسعه سلاح‌های هسته‌ای جدید را سرعت بخشد و توسعه تسلیحات هسته‌ای نیازمند یک میدان آزمایش است.
در ابتدا، آمریکا جزایر مارشال (مجمع الجزایری در اقیانوس آرام مرکزی) را برای آزمایش‌های هسته‌ای خود انتخاب کرد.
این جزایر در اقیانوس آرام و در فاصله بیش از ۵ هزار کیلومتری از سرزمین اصلی آمریکا قرار دارند و قطعاً بر سرزمین اصلی آمریکا تأثیر نخواهد گذاشت.
آمریکا اغلب مجبور است مقادیر زیادی تدارکات، تجهیزات و پرسنل را حمل کند، که بسیار مشکل است.
برای راحتی، آمریکا تصمیم گرفت یک سایت آزمایش هسته‌ای در سرزمین اصلی ایجاد کند.
در سال ۱۹۵۰ «هری ترومن»، رئیس جمهور وقت آمریکا دستور داد هزار و ۸۰۰ کیلومتر مربع زمین در صحرای نوادا به عنوان سایت آزمایش هسته‌ای اختصاص داده شود.
این مکان در حدود ۱۵۰ کیلومتری شمال غربی لاس وگاس، بزرگترین شهر نوادا، با زمین بیابانی و کم جمعیت واقع شده است.
در ۲۷ ژانویه ۱۹۵۱، یک بمب افکن B-۵۲D نیروی هوایی آمریکا یک بمب اتمی هزار تنی را بر فراز صحرای لاس وگاس پرتاب کرد؛ از آن زمان، آزمایش‌های هسته‌ای در این مکان ادامه یافته است.
در ابتدا، نوادا آزمایش‌های هسته‌ای جوی انجام داد؛ یعنی آزمایش‌های هسته‌ای هوایی و آزمایش‌های هسته‌ای زمینی با ارتفاع انفجار کمتر از ۳۰ کیلومتر.
در سال ۱۹۶۳، آمریکا، انگلیس و اتحاد جماهیر شوروی معاهده توقف بخشی از آزمایش‌های هسته‌ای را امضا کردند که بر اساس آن همه آزمایش‌های هسته‌ای به جز آزمایش‌های هسته‌ای زیرزمینی، ممنوع شدند.
در نتیجه آزمایش هسته‌ای در نوادا از روی زمین به زیر سطح زمین تغییر کرده و همچنین تنها مرکز آزمایش هسته‌ای زیرزمینی در آمریکاست.
آمار‌ها نشان می‌دهند که از سال ۱۹۴۵، آمریکا بیش از هزار آزمایش هسته‌ای انجام داده است که بیش از مجموع آزمایش‌های انجام شده تمام کشور‌های هسته‌ای دیگر در جهان است.
از این تعداد، بیش از ۹۰۰ آزمایش هسته‌ای در سایت آزمایش هسته‌ای نوادا انجام شده است.
آزمایش‌های مکرر بیابان را پر از حفره کرده که تکان‌دهنده است؛ ۶۹۹ حفره بزرگ وجود دارد که می‌توان با ماهواره‌ها عکس آن‌ها را مشاهده کرد.
در سال ۱۹۹۲، پس از اعتراضات ضد تشعشعات هسته‌ای، آمریکا تعطیلی سایت آزمایش هسته‌ای در نوادا را اعلام کرد؛ با این حال، در حالی که آزمایش‌های هسته‌ای متوقف شد، اما آزمایش‌های مرتبط به آن ادامه یافت.
در دسامبر ۲۰۱۷، شبکه تلویزیونی NHK ژاپن گزارشی از اداره امنیت ملی هسته‌ای وزارت انرژی آمریکا نقل کرد که نشان می‌دهد آمریکا همچنان در حال انجام آزمایش‌های هسته‌ای در نواداست.
در ۲۶ می ۲۰۲۰، «درو وات»، معاون دستیار وزیر دفاع آمریکا در امور هسته‌ای اظهار داشت که ارتش آمریکا می‌تواند آزمایش‌های هسته‌ای زیرزمینی را ظرف چند ماه از سر بگیرد.
سایت آزمایش هسته‌ای در نوادا در واقع بسته است؛ همانطور که همه ما می‌دانیم، تشعشعات هسته‌ای خطرناک است.
آزمایش‌های هسته‌ای قاعدتاً به صورت زیرزمینی می‌شوند، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که این آزمایش‌ها باعث نشت مواد رادیو اکتیو نشوند.
در سال ۱۹۷۰، آمریکا یک آزمایش هسته‌ای زیرزمینی در نوادا انجام داد و گاز‌های رادیواکتیو به کانادا و همچنین دیگر ایالت‌های نزدیک به نوادا سرازیر شدند.
بر اساس آمار حدود ۳۰ سال، داده‌هایی وجود دارند که نشان می‌دهند افزایش قابل توجهی در بروز سرطان‌هایی مانند سرطان خون، لنفوم، تیروئید و سرطان‌های دستگاه گوارش در شهر سنت جورج در ایالت یوتا و جنوب یوتا وجود دارد.
بدترین چیز، البته، فضای داخلی میدان آزمایشی نواداست؛ قبیله «شوشون» در محل آزمایش نوادا قرار دارد؛ در واقع، آن‌ها از ابتدا در نوادا زندگی می‌کردند.
آمریکا بیش از ۹۰۰ آزمایش تسلیحات هسته‌ای را در نوادا انجام داده است که تقریباً ۶۲۰ هزار تن ریزش رادیواکتیو تولید کرده است؛ ۶۲۰ هزار تن ریزش رادیواکتیو، که ۴۸ برابر ریزش رادیواکتیو تولید شده توسط بمباران اتمی هیروشیما، ژاپن است.
خطرات سلامتی ناشی از تشعشعات برای انسان بدون شک بسیار زیاد است.
به گفته قبیله «شوشون»، برنامه آزمایش هسته‌ای هزاران نفر را کشته است که بسیاری از آن‌ها از بیماری‌هایی مانند سرطان، جان خود را از دست دادهاند.
از آنجایی که آزمایش‌های هسته‌ای مخفی نگه داشته شده است، مردم بومی قبیله «شوشون» تاکنون هیچ کمک یا غرامتی دریافت نکردهاند.
در واقع، از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۴، بر اساس سوابق دولت آمریکا، ۵۳۶ تظاهرات در میدان‌های آزمایشی نوادا با ۳۷ هزار و ۴۸۸ شرکت کننده و ۱۵ هزار و ۷۴۰ بازداشتی برگزار شد.
با آلوده شدن خانه‌هایشان به مواد هسته‌ای، افراد این قبیله بدون پرداخت غرامت بیمار می‌شوند و هیچ مکان جدیدی برای رفتن ندارند؛ جای تعجب نیست که قبیله «شوشون» این حرف را بزند: این که آمریکا در حال پاکسازی نژادی آنهاست.
برخورد با قبیله «شوشون» بسیار شبیه به قبیله «ناواهو» است.
در دهه ۱۸۰۰، دولت فدرال آمریکا مردم قبیله «ناواهو» را برای تصرف زمین هایشان از آریزونا اخراج کرد؛ مردم «ناواهو» مجبور به مهاجرت به مناطق صحرایی شدند.
پس از شروع جنگ جهانی دوم، آمریکا پروژه موسوم به «منهتن» را برای تولید سلاح‌های هسته‌ای اجرا کرد.
در جایی که مردم «ناواهو» زندگی می‌کنند، به تازگی تعداد زیادی معادن اورانیوم کشف شده بود؛ در نتیجه، شرکت‌های معدنی خصوصی که توسط دولت آمریکا استخدام شده بودند، به زور زمینی را در سرزمین مادری مردم «ناواهو» اجاره کردند و بیش از ۷۵۰ معدن ساختند.
در همان زمان، شرکت‌های معدن هزاران مرد «ناواهو» را برای استخراج اورانیوم به کار گرفتند.
شرکت‌های معدنی نه تنها در تامین تجهیزات حفاظتی معدنچیان کوتاهی کردند، بلکه نشت پسماند‌های رادیواکتیو حاصل از معادن، خانه‌های ناواهو را نیز آلوده کرد و سلامت آن‌ها را به خطر انداخت.
«مت کامپن»، سم شناس ریوی در دانشکده داروسازی دانشگاه نیومکزیکو و معاون یک مرکز برنامه تحقیقاتی دریافت که طی ۳۰ تا ۴۰ سال گذشته، بیماری هایی، از جمله بیماری سرطان ریه، در افراد «ناواهو» بسیار شایع هستند.
با جمعیتی حدود ۳۰۰ هزار نفر، قوم «ناواهو» بزرگترین گروه بومی موجود در آمریکای شمالی است؛ حال خانه آن‌ها سرزمینی آلوده به سموم است.
تجربه قبیله «شوشون» و «ناواهو»، تنها بخش کوچکی از تجربیات مردم بومی آمریکاست.
در ابتدای تأسیس آمریکا، این کشور برای تصرف منابع طبیعی، از طریق سیاست‌هایی مانند «جنبش غرب»، بومیان اخراج و کشته شدند و سرزمین آن‌ها به سرعت اشغال شد.
طبق آمار محققان آمریکایی بین سال‌های ۱۸۸۷ و ۱۹۳۳، سرخپوستان آمریکا از حدود ۹۰ میلیون هکتار (۳۶۴ هزار و ۲۰۰ کیلومتر مربع) اخراج شده بودند.
از اواخر قرن ۱۵ تا اوایل قرن ۲۰، جمعیت سرخپوستان آمریکا از ۵ میلیون نفر به ۲۵۰ هزار نفر کاهش یافت.
بیش از ۱۰ قبیله از جمله «فلکویت»، «موهیکان» و «ماساچوست» به طور کامل نابود شده اند.
می‌توان گفت که تاریخ توسعه آمریکا، تاریخ خون و اشک سرخ پوستان است؛ امروزه تحت هاله «رویای آمریکایی»، شرایط زندگی بومیان همچنان دشوار است.
به عنوان مثال، قبیله «ناواهو» را در نظر بگیرید، جایی که ۳۰ درصد از خانوار‌ها هنوز به شبکه برق و ۴۰ درصد به آب لوله کشی دسترسی ندارند.
بیشتر مردم بومی در مناطق دور افتاده زندگی می‌کنند و فاقد منابع پزشکی هستند؛ این افراد اگر بیمار شوند، دسترسی آن‌ها به درمان مناسب به موقع دشوار است.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا، نرخ مرگ و میر نوزادان بومی به ۹.۴ مورد به ازای هر هزار نوزاد رسیده است که بیش از دو برابر نرخ مرگ و میر نوزادان سفید پوست است.
مردم بومی نیز در طول همه گیری ویروس کرونا بیشترین آسیب را دیدهاند.
تاکنون نرخ ابتلا به ویروس کرونا در بومیان به ۱.۷ برابر سفیدپوستان و میزان مرگ و میر به ۲.۴ برابر سفیدپوستان رسیده است؛ این ارقام بسیار بیشتر از آمریکایی‌های آفریقایی تبار، لاتین تبار‌ها و آسیایی‌هاست.