بدعهدی‎های مکرر آمریکا و بی اعتباری این کشور در مناسبات بین المللی

– غیر قابل اعتماد بودن آمریکا همه گیر است و بسیاری از کشور‌های دنیا، آمریکا را قابل اعتماد نمی‌دانند.

 

آمریکا سابقه سیاهی در روابط خود با دیگر کشور‌ها و سازمان‌های بین المللی دارد و این کارنامه سیاه تنها به دوران «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور پیشین این کشور باز نمی‌گردد بلکه در ادوار گذشته نیز دیده شده است.

 

آمریکا با خلف وعده، زیر پا گذاشتن قوانین بین المللی، نقض حقوق بین الملل و هر آنچه باعث ایجاد تنش و چالش‌های منطقه‌ای و بین المللی می‌شود، به حیات خود ادامه داده است.

 

اکنون آمریکا پس از امضای یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین پیمان‌های بین المللی یعنی برجام، با خروج خود از آن چالشی را ایجاد کرد که باعث شد تا بی اعتمادی به کاخ سفید افزایش یابد.

 

آمریکا گرایش فزاینده‌ای دارد که حرفش را زیر پا بگذارد و از سرخودخواهی یا بیزاری، قراردادهایش را پاره کند.

 

حتی اقدامات نظامی ارتش آمریکا به برخی کشور‌های دنیا بدون توجه به قوانین بین المللی انجام می‌شود.

 

سابقه آمریکا در زمینه پایبندی به قوانین و تعهدات بین المللی بسیار ناهنجار و منفی است و همین امر در طول سال‌های طولانی جریان داشته و اکنون به خاطر گستردگی در دسترسی به اطلاعات با توجه به رسانه‌های گسترده و فراگیر افکار عمومی از هر گونه اعمال نامتعارف کاخ سفید آگاه می‌شوند و دیدگاه منفی نسبت به آمریکا پیدا می‌کنند.

 

اکنون شرایط جهانی به گونه‌ای است که به سختی می‌توان جامعه‌ای را متقاعد کرد تا نسبت به آمریکا اعتماد پیدا کند.

 

در بحث مذاکراتی که در وین جریان دارد، اگرچه آمریکا مستقیماً درون مذاکرات نیست، اما پشت در اتاق مذاکره نماینده این کشور حضور دارد و با دیگر نمایندگان کشور‌های حاضر در مذاکرات رایزنی دارد و برای سه کشور اروپایی اعمال نظر می‌کند.

 

اما آن چه باعث شد تا ایران اجازه حضور نماینده آمریکا در مذاکرات را ندهد، غیر قابل اعتماد بودن آمریکاست؛ چرا که ایران در چند مرحله طعم بدعهدی کاخ سفید را چشیده است و یکی از مهمترین آنها خروج آمریکا از برجام و نقض تعهدات برجامی است.

 

اگر بخواهیم نمونه دیگری را مثال بزنیم، باید به لیبی اشاره کنیم.

ایران در حال مذاکره است، اگرچه آمریکا از برجام خارج شده، اما سایه سیاست‌های این کشور بر سر مذاکرات سنگینی می‌کند.

 

آمریکا در مذاکره‌ای سیاسی برای رسیدن به یک توافق، همواره در پی آن است تا از طرف مقابل تضمین بگیرد، اما هیچگاه از سوی آمریکا برای دادن تضمین اقدام نشده است؛ در حالی که نگرانی اصلی، آمریکاست.

 

اکنون این آمریکاست که باید تضمین لازم را بدهد و تعهدات برجامی خود را اجرا کند و می‌داند که بدون آن‌ها نمی‌توان برجام را احیای کرد.