برخلاف ادعای منتقدان دنبال از بین بردن باغات تهران نیستیم

ناصر امانی عضو کمیسیون برنامه و بودجه‌ی شورای اسلامی شهر تهران درباره راهکار‌های موجود برای حفظ باغات پایتخت به میزان گفت: بعضی از اعضای شورای شهر این پیشنهاد را مطرح کردند که ما آن شهروندانی که باغ هایشان را حفظ کرده اند مورد تشویق قرار بدهیم. برای مثال این موضوع مطرح شد که در جای دیگری به این افراد مجوز ساخت و ساز داده بشود. به این نحو که بابت حفظ کردن باغ یک تراکم مجاز در منطقه‌ی دیگری به آن فرد داده بشود. این نوع پیشنهاد‌ها درحال حاضر مطرح است، اما هنوز هیچ تصمیمی گرفته نشده و ما همچنان براساس آخرین مصوبه‌ی مجمع تشخیص مصلحت نظام و مصوبه‌ی شورای شهر عمل می‌کنیم.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا رویکرد مدیریت شهری در قبال درآمدزایی از حوزه شهرسازی عامل از بین رفتن دوازده هزار هکتار از باغات تهران در یک بازه‌ی زمانی ده ساله بود گفت:‌ می‌توان اینطور گفت که دو عامل در بروز این مساله دخیل بوده است. مسوولان شهری در یک مقطعی با آن مصوبه‌ای که بعد‌ها به اشتباه به برج-باغ معروف شد فکر می‌کردند با دادن چنین مجوزی می‌توانند به حفظ باغات کمک کنند. مسوولان وقت مدیریت شهری تهران واقعا با انگیزه‌ی حفظ باغات و با تصور یک بازی برد-برد میان صاحب ملک و شهر آن مجوز‌ها را صادر کردند. ولی در اجرای آن مصوبه بد عمل شد و همین باعث شد تا بخشی از باغات آسیب ببیند. این را هم باید در نظر بگیریم که این قضیه به هرحال درآمد‌هایی را برای شهرداری در بر داشت. چون مجوز‌هایی که برای این کار صادر می‌شد عواید شهرسازی اش به حساب شهرداری تهران می‌آمد. ولی الان به طور کلی رویکرد مدیریت شهری نسبت به این قضیه عوض شده است. چون هم جامعه نسبت به به این موضوع حساس شده و هم خود اعضای شورای شهر نمی‌خواهند آن روند گذشته را در پیش بگیرد. اما اگر ما یک امتیازی به آن دسته از شهروندانی که باغاتشان را حفظ کرده اند ندهیم همان آش و کاسه‌ی قبلی و خشک کردن و قطع کردن شبانه‌ی درختان را شاهد خواهیم بود.

 

این عضو شورای شهر تهران خاطرنشان کرد: الان اگر ما عکس درختان تهران در سال گذشته را با وضع امروزشان مقایسه بکنیم خواهیم دید که تعداد زیادی از درختانی که در تصاویر سال قبل بوده امروز از بین رفته است. برای جلوگیری از این روند به جای راهکار‌های سلبی باید از راهکار‌های ایجابی بهره گرفت. متاسفانه شورای شهر دوره‌ی پنجم دست به انتخاب راهکار سلبی برای این موضوع زده بود و صرفا می‌گفتند ما مجوز نمی‌دهیم. اما صحبت ما در شورای شهر ششم این است که باید راهکار‌ها ایجابی بشوند. یعنی برای ساخت و ساز در باغات مجوز صادر بشود، اما این صدور مجوز به صورت حساب شده و متناسب با منافع شهر و منافع صاحبان باغات به انجام برسد.

امانی درواکنش به اینکه اعضای شورای شهر دوره‌ی پنجم به جای برج-باغ طرحی با عنوان خانه-باغ را ارائه کردند گفت:مساله اینجاست که کسی از این طرح استقبال نکرد. در طول آن چهار سال فقط سه نفر برای گرفتن پروانه‌ی خانه-باغ مراجعه کردند.

 

عضو کمیسیون برنامه و بودجه‌ی شورای شهر در پاسخ به اینکه اعضای شورای شهر سابق مدعی هستند به خاطر شیوع کرونا نتوانستند پروژه‌ی حفظ باغات را پیش ببرند، ولی امروز که شرایط فراهم شده مدیریت شهری جدید آن رویکرد را کنار گذاشته گفت: برخلاف ادعا‌هایی که آن دوستان دارند به هیچ عنوان ما در مدیریت شهری ششم دنبال از بین بردن باغات تهران نیستیم. همین رای‌هایی که ما در صحن علنی شورای شهر برای پرونده باغات می‌دهیم را ملاحظه کنید. وقتی کمیسیون اعلام می‌کند ما فلان ملک را باغ تشخیص داده ایم همه‌ی اعضای شورای شهر به اتفاق اولا همه‌ی پرونده را به طور دقیق مطالعه می‌کنند و همه اسناد و مدارک را به دقت بررسی می‌کنند و تقریبا می‌شود گفت نود و هشت یا نود و نه درصد اعضا به حفظ باغ رای می‌دهند. از بین همه‌ی پرونده‌هایی که درباره باغات تا به حال به شورای شهر آمده فکر می‌کنم تنها یک پرونده بوده که برگشت خورده است. آن یک مورد هم اینطور نبوده که ما تشخیص داده باشیم باغ نیست. ما درباره‌ی همه‌ی پرونده‌های باغات رای به باغ بودن ملک داده ایم و فقط یک پرونده بوده که برگشت خورده تا دوباره مورد رسیدگی قرار بگیرد. در شورای شهر ششم هیچ کس چنین رویکردی را ندارد که بخواهد رای به نابودی باغات بدهد.

وی درباره‌ی رویکرد شورای شهر در قبال طرح برج-باغ و طرح خانه-باغ و اینکه کدام یک از این دو اولویت خواهند بود گفت: رویکردی که ما در این موضوع داریم یک رویکرد بینابین است. یعنی ما دنبال پیدا کردن راهکاری هستیم که راه میانه‌ای را در بین این دو طرح بتوانیم داشته باشیم. پروژه‌ی برج-باغ در اجرا تاحدودی دارای اشکال بود و ناموفق بود. البته من این اصطلاح برج-باغ که برایش به کار می‌رود و معروف شده را قبول ندارم. پروژه‌ی خانه-باغ هم به قدری تنگ نظرانه و محدود بود که صاحب ملک اصلا احساس انتفاع نمی‌کرد و اجازه نمی‌داد چنین اتفاقی بیفتد؛ بنابراین باید یک راهکار بینابین انتخاب بکنیم تا هم باغات و درختان حفظ بشود و هم صاحبان باغ احساس بکنند عوایدی نصیبشان شده و برای حفظ باغ انگیزه پیدا بکنند. اما درباره اینکه ما باید چگونه عمل کنیم یکی از راهکار‌ها همین است که برای حفظ باغ به صاحبش در جای دیگری مجوز ساخت و ساز داده بشود. با این کار هم درختان حفظ خواهد شد و هم صاحب ملک سود خواهد برد.