خاطره سازانی که کم کار شدند

_ روزنامه فرهیختگان نوشت: می‌گویند فراموشی یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌هایی است که خداوند به انسان‌ها عطا فرموده است. اما این فراموشی، در ذات خود، غم بزرگی را یدک می‌کشد. درواقع ما از این بابت فراموشی را جزء نعمت‌ها قرار می‌دهیم که به واسطه آن می‌توانیم در برابر فرصت‌ها و داشته‌هایی که از دست داده‌ایم، همواره غمگین نباشیم.

این فراموشی، اما در سینما، سر دراز دارد. عده‌ای از سینماگران به دلایلی خود را منزوی می‌کنند و دوست دارند چند صباحی فعالیتی نداشته باشند. عده‌ای دیگر، اما سراسر تشنه کارکردن هستند، اما جبر سینما به آن‌ها اجازه کار نمی‌دهد.

همین چند روز پیش که پرویز پرستویی، تصویر دوتکه‌ای را از فرامرز صدیقی منتشر کرد، همه، انگشت به دهان ماندند. کسی فکرش را نمی‌کرد که آن بازیگر خوش‌تیپ و خوش‌صدا که افتخار بازی در کار‌های چند کارگردان شاخص سینمای ایران را داشت و سه‌بار نامزد دریافت سیمرغ شد و یک‌بار هم به این جایزه رسید، این‌چنین شکسته و غمگین باشد. از همان ساعتی که آن تصویر ناراحت‌کننده منتشر شد، تلاش خبرنگاران برای یافتن سرنخی از بابت دلیل کم‌کار شدن این بازیگر، راه به جایی نبرد. فرامرز صدیقی قطعا نه اولین بازیگر فراموش‌شده سینمای ایران است و نه آخرین آن‌ها خواهد بود. تا پیش از این، عمدتا مرگ یک بازیگر سرشناس، دایره توجهات را به سمت آن شخص متمرکز می‌کرد که آن حجم توجه نیز تنها تا چند روز برقرار بود و باز فراموشی، قسمت آن بازیگران می‌شد.

این معادله، در تمام این سال‌ها، پاسخ مشخصی به خود ندید. عده‌ای، مسئولان سینمایی کشور را دلیل فراموش‌شدن این بازیگران عمدتا قدیمی می‌دانند. عده‌ای هم پای مافیای سینما و روابط را به این مقوله باز کرده و آن را بزرگ‌ترین عامل فراموش‌شدن این بازیگران برمی‌شمرند. برخی هم مردم را به هواخواهی از بازیگران نسل جدید و توجه به فیلم‌های سینمای بدنه و بازیگران سرشناس متهم کرده و آن‌ها را غیرمستقیم، دلیل انزوای این بازیگران عنوان می‌کنند. اما قدرمسلم، دلیل این انزوای تلخ، هرکدام از این اضلاع که باشد، تغییری در صورت‌مساله ایجاد نمی‌کند.

مروری بر چهره‌هایی که در همین ۲۱ ماه کرونایی اخیر از دست دادیم خود گویای فقدان سینمای ایران از حضور بازیگران سرشناسی است که برای مدتی در انزوا و تنهایی به سر بردند؛ از محسن قاضی‌مرادی، سیدجلال طباطبایی و فتحعلی اویسی گرفته تا قدرت‌الله صالحی، صدیقه کیانفر و عبدالله احمدیه، تنها گوشه‌ای از این بازیگران هستند.

موسسه هنرمندان پیشکسوت مدتی است برنامه‌ای برای تجلیل از هنرمندان متولد هرماه برگزار می‌کند، اما این برنامه که قطعا جای تقدیر دارد، با دو پرسش اساسی و ماهوی مواجه است: نخست آنکه تمام هنرمندان متولد هر ماه به دلایلی در این مراسم حضور نمی‌یابند و مشخص نیست چرا موسسه در قبال آن دسته از هنرمندانی که نمی‌خواهند جلوی دوربین‌ها ظاهر شده و هدیه خود را دریافت کنند، اقدامی نمی‌کند تا از انزوا خارج شوند و دوم هم آن‌که دایره و حجم توجهات به این هنرمندان نباید تنها به تقدیر در این مراسم خلاصه شود. آن‌ها تا مادامی که کار نکنند، غمگین هستند و برگزاری چنین مراسمی، تنها برای ساعاتی آن‌ها را از آن فضای انزوا خارج می‌کند.

حالا که تیم سینمایی جدید بر سرکار آمده، فرصت خوبی است با تهیه سازوکاری، یک‌بار برای همیشه به این دریغ‌ها و افسوس‌های دوطرفه مردم و هنرمندان پایان داده تا دیگر هیچ‌کس به‌خاطر انتشار خبر مرگ بازیگری که سال‌ها در انزوا به سر برده و کسی خبری از او نگرفته، شوکه نشود. شدت این درد وقتی چندبرابر می‌شود که متوجه شویم تعداد این هنرمندان در حوزه سینما به ۱۰۰ نفر هم نمی‌رسد. یعنی باید بپذیریم سازمان سینمایی یا موسسه هنرمندان پیشکسوت در سامان‌دادن به امور ۱۰۰ هنرمند قدیمی و اصیل خود که خواسته یا ناخواسته به گوشه رینگ هدایت شده‌اند، اینچنین مستاصل مانده است؟!

در ادامه نگاهی خواهیم انداخت به بازیگرانی که در این سال‌ها کم‌کار بوده و اخبار اندکی از آن‌ها منتشر شده است:

فرامرز صدیقی

از آخرین نقش‌آفرینی‌اش مقابل دوربین، بیش از ۱۱ سال می‌گذرد. بازیگری که در کارنامه‌اش، تجربه بازی در کار‌های کارگردانانی، چون آربی آوانسیان، علی حاتمی، مسعود کیمیایی و احمدرضا درویش را دارد. بازیگری که اگر پرستویی، تصویر جدیدش را منتشر نمی‌کرد، اکنون نیز کسی حتی نام بازیگران فراموش‌شده را در رسانه‌های مختلف نمی‌دید. تلاش این روز‌های خبرنگاران برای یافتن دلیل انزوای بیش از یک‌دهه‌ای صدیقی، همچنان به در بسته خورده است. پرستویی در همان یادداشت ذیل عکس عنوان کرد که مسعود کیمیایی برای بازی در «قاتل اهلی» از صدیقی دعوت کرد، ولی صدیقی حتی در خانه‌اش را باز نکرد. هنوز مشخص نیست که دلیل این انزوا، خودخواسته بوده یا جبر سینما، اینچنین بازیگر محبوب را دل‌چرکین کرده است. البته اصغر نعیمی؛ کارگردان عنوان کرده ایشان را چند ماه پیش دیده و با صراحت از وی شنیده که دیگر علاقه‌ای به کار بازی ندارد و حتی چندین پیشنهاد خوب را نیز رد کرده و صلاح دانسته مانند مردم عادی زندگی کند. از سوی دیگر، وزیر ارشاد به رئیس سازمان سینمایی و مدیرعامل صندوق اعتباری هنر دستور داده تا وضعیت صدیقی را پیگیری کنند. احتمالا طی روز‌های آتی، اطلاعات بیشتری از این بازیگر ماندگار سینما، تلویزیون و تئاتر کشورمان منتشر می‌شود.

سعید پورصمیمی

مرد مهربان سینما در آستانه ۷۸ سالگی قرار دارد و از این عمر، ۶۰ سالش را مشغول به فعالیت هنری بوده است. آخرین حضور پورصمیمی مقابل دوربین، به سال ۹۸ و فیلم «دوزیست» برمی‌گردد که در این فیلم اکران‌نشده، نقش کوتاهی را بازی کرد. گرچه برخی اخبار غیررسمی حکایت از بازی او در فیلم «برادران لیلا»‌ی سعید روستایی دارند. به‌سراغ پورصمیمی رفتیم. بازیگر شاخصی که سه سیمرغ بلورین در چنته دارد و علاوه بر نقش‌آفرینی‌های جدی خود، استاد بازی در نقش‌های کمیک نیز هست. او که در تمام این سال‌ها هیچ علاقه‌ای به گفتگو از خود نشان نداده، در گفت‌وگویی کوتاه گفت که حالش خوب است و دلیل کم‌کاری‌های چند سال اخیرش، ضعف فیلمنامه‌ها و نگرانی‌هایش برای بازی در شرایط کرونا بوده است. او گفت که این روز‌ها منتظر پیشنهاد‌های خوب است و تا آن زمان، مطالعه می‌کند و پیاده‌روی‌هایش قطع نمی‌شود.

ژاله علو

ژاله علو یکی از گوهر‌های گرانبهای هنر این سرزمین است. او که این روز‌ها در ۹۴ سالگی به سر می‌برد، فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۲۷ آغاز کرد. او در دهه ۲۰، در سه فیلم بازی کرد و این جریان را تا انتهای دهه ۸۰ در سینمای ایران حفظ کرد. از ابتدای دهه ۳۰، کار دوبلاژ و گویندگی را آغاز کرد و در ده‌ها کار به‌عنوان گوینده و مدیر دوبلاژ حضور داشت. از دهه ۶۰ جلوی دوربین تولیدات تلویزیونی قرار گرفت و این رویه را تا انتهای دهه ۸۰ ادامه داد. در تمام این سال‌ها هم رفت‌وآمد‌های بسیاری به رادیو و صحنه تئاتر داشت. این هنرمند محبوب، یک دهه است که فعالیت چندانی در هیچ یک از این حوزه‌ها ندارد. تنها حضور او در این یک دهه، به یک بازی کوتاه در فیلم «مجبوریم» درمیشیان بازمی‌گردد که آن هم سه سال پیش بود. علو این روز‌ها در خانه مشغول مطالعه و پیگیری اخبار فرهنگی است.

فردوس کاویانی

بازیگر محبوب سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان، چندی پیش شمع تولد ۸۰ سالگی‌اش را فوت کرد. او که برای حضور در صحنه تئاتر، رشته شیمی دانشگاه برلین را رها کرد، آخرین حضور هنری‌اش را هم تا امروز روی صحنه انجام داده است. سینما و تلویزیون کشورمان حدود ۱۰ سال است از نعمت حضور کاویانی محروم هستند. آخرین هنرنمایی این بازیگر دوست‌داشتنی، به سال ۹۳ و اجرای نمایش «تانگوی تخم‌مرغ داغ» در تالار وحدت برمی‌گردد. از همین سال، دیگر خبری از او نشد تا ۱۶ اردیبهشت ۹۶ که وی در جشن بازیگران تئاتر حضور یافت. تصاویری که آن روز از کاویانی مخابره شد، اندوه دوستداران بی‌شمارش را چندبرابر کرد. چهره‌ای تکیده و دستانی لرزان که به سختی می‌توانست راه برود. او با همان وضع پشت میکروفن قرار گرفت و آخرین صحبتش تا امروز را در عرصه‌ای عمومی به زبان آورد. سخنی که تنها سه کلمه بود: امروز خیلی خوشحالم. از آن زمان به بعد، دیگر کسی این بازیگر محبوب را در صحنه‌ها ندید. رسانه‌ها اعلام کردند وی از بیماری پارکینسون رنج می‌برد. نگرانی‌ها زمانی بیشتر شد که وی حتی نتوانست یا شاید هم نخواست که در مراسم نکوداشت خود که در سال ۹۸ در خانه سینما برگزار شد، حضور یابد. خیلی سخت است بخواهیم بپذیریم پرده نقره‌ای، جعبه جادویی و صحنه تئاتر دیگر پذیرای طنازی‌های این بازیگر فعال و دوست‌داشتنی نخواهند بود.

سیروس ابراهیم‌زاده

بازیگر آرام و دوست‌داشتنی سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان، این روز‌ها در ۸۴ سالگی به سر می‌برد. او فوق‌لیسانس تئاتر از دانشگاه انگلستان دارد و فارغ‌التحصیل موسیقی از دانشگاه بیرمنگام است و حدود ۵۵ سال از عمر خود را مشغول هنرنمایی بوده است. ابراهیم‌زاده ۱۳ سال است که در سینما و حدود ۱۰ سال است در تلویزیون حضور ندارد. با توجه به اینکه اهل گفتگو و حضور در نشست‌ها و مراسمی نیست در کمتر رویدادی حاضر شده است. این میزان غیبت برای بازیگری که در دهه‌های ۷۰ و ۸۰، روز‌های پرکاری را پشت‌سر می‌گذاشت، خیلی به چشم می‌آید. در همین دهه‌ها بود که از او به‌عنوان یکی از قوی‌ترین بازیگران مکمل مرد در سینمای ایران نام برده می‌شد. ابراهیم‌زاده، اما به ما گفت حالش خوب است و پیشنهادی که بخواهد وی را برای حضور مقابل دوربین وسوسه کند، ارائه نشده است. او این روزهایش را به مطالعه مجلات فرهنگی، فیلم‌دیدن و البته ترجمه کتابی که مشتمل بر نمایشنامه‌های کوتاه است، می‌گذراند و تلاش می‌کند از زندگی لذت ببرد.

عزت‌الله رمضانی‌فر

بازیگر ۷۷ساله سینمای ایران نیز ۶۰ سال در زمینه هنری سابقه دارد. این بازیگر محبوب در ابتدای دهه ۹۰، کم‌کار بود و در نیمه‌دوم این دهه، در دو فیلم «لامینور» و «قاتل و وحشی» بازی کرد که این دو فیلم نیز هنوز به مرحله اکران نرسیده‌اند. برای جویاشدن از حال این بازیگر، تماسی با او داشتیم. وی گفت: «علی‌رغم سال‌های گذشته، طی این سال‌ها حسابی پرکار بوده‌ام و شاید هم پرکارترین بازیگر باشم. ۶ فیلم آماده نمایش دارم که چند مورد آن در جشنواره امسال نمایش داده می‌شوند و خیلی امید دارم که برای یکی از این فیلم‌ها، سیمرغ هم بگیرم.» وی ادامه داد: «اگر مشکلی پیش نیاید تا مدتی دیگر هم در یک فیلم خوب، جلوی دوربین می‌روم و به فعالیت خودم ادامه می‌دهم. من انزوا را دوست ندارم و همیشه وقتی فیلمنامه خوبی به من پیشنهاد شود، قطعا از آن استقبال می‌کنم.»

جهانبخش سلطانی

بازیگر ۷۰ ساله اصفهانی، خاطرات بسیار خوبی را برای مخاطبان سینما و تلویزیون رقم زده است. بازیگری که یک‌بار برای بازی در فیلم «شرم»، موفق به دریافت سیمرغ نقش مکمل جشنواره شده است. سلطانی هم‌اکنون حدود یک دهه است فعالیتی در سینما ندارد و طی یک دهه اخیر به‌صورت کوتاه، تنها در دو سریال بازی کرد؛ دو سریالی که تمام اندوخته تلویزیونی او پس از پخش سریال پرمخاطب «یوسف پیامبر (ص)» به حساب می‌آیند. سلطانی چند روز پیش میهمان برنامه «چهل‌تیکه» بود که نشان می‌داد از سلامتی برخوردار است و متاسفانه به دلایلی، چون ضعف فیلمنامه و نبود پیشنهاد خوب، به اجبار گزیده‌کار شده است.

ابوالفضل پورعرب

از او به‌عنوان نخستین ستاره گیشه‌پسند سینمای پس از انقلاب نام می‌برند. بازیگری که تا همین امروز، دوبار طعم انزوا را چشیده است؛ یک‌بار در نیمه دوم دهه ۸۰ که ناگهان روند موفقیتش در سینما قطع شد و دیگر در هیچ فیلم و سریالی دیده نشد. نخستین رونمایی از پورعرب پس از چند سال غیبت، ۱۱ مهر ۹۱ در مراسم تجمع هنرمندان برای محکومیت اهانت به پیامبر (ص) شکل گرفت. در آن روز، عکس‌های تکان‌دهنده‌ای از این بازیگر مخابره شد و رسانه‌ها بلافاصله عنوان کردند وی سه بار تحت‌عمل جراحی تومور خوش‌خیم قرار گرفته است. با این حال، پورعرب، دوباره به سینما و تلویزیون ایران برگشت و در چند فیلم و سریال بازی کرد، اما هم‌اکنون چهار سال است فیلمی به روی پرده نداشته و در تلویزیون نیز چندان دیده نشده است.

حبیب دهقان‌نسب

بازیگر خوش‌اخلاق شیرازی، این روز‌ها در ۷۲ سالگی به سر می‌برد. بازیگری که نمی‌توانیم سینمای دهه ۷۰ و ۸۰ را بدون او به یاد بیاوریم. مرد محبوب و بی‌حاشیه سینما و تلویزیون کشورمان، این سال‌ها کمتر دیده شده و ترجیح داده بیشتر در تلویزیون فعال باشد تا سینما. دهقان‌نسب گفت: «این شب‌ها سریال «سرجوخه» را روی آنتن دارم. دو سریال آماده «گیلدخت» و «نقش خاک» را هم در نوبت نمایش دارم. درحال حاضر هم در روز‌های پایانی تصویربرداری سریال «زخم و خنجر» به سر می‌برم. مدتی کسالت داشتم و در خانه استراحت می‌کردم. مطالعه، فیلم‌دیدن و گوش‌دادن به موسیقی، مجموعه کار‌هایی است که این روز‌ها انجام می‌دهم.»

سعید پیردوست

هنردوستان، این بازیگر ۸۴ ساله محبوب را بیشتر برای بازی در کار‌های مسعود کیمیایی، سیروس الوند و مهران مدیری به یاد دارند؛ بازیگری که بار‌ها در گفتگو‌های متعدد، علاقه‌مندی خود برای حضور جلوی دوربین را اعلام کرده است. پیردوست که در دهه‌های ۵۰ تا ۸۰، روز‌های فشرده کاری را پشت‌سر گذراند، در دهه ۹۰، کم‌کار و مجبور شد در کنار بازی در آثار کیمیایی، چند پیشنهاد کوتاه کمدی را نیز بپذیرد. البته حدود چهار سالی می‌شود که فیلمی از او روی پرده نرفته است. رفاقت او با کیمیایی سبب شد امسال در قالب نقشی کوتاه مقابل دوربین «خائن‌کشی» برود و در تلویزیون نیز ایفاگر نقشی در سریال «۸۷ متر» کیانوش عیاری باشد. پیردوست می‌گوید: «هم فیلمنامه‌هایی که پیشنهاد می‌شود ضعیف است و هم دستمزد‌هایی که برای این کار‌ها در نظر می‌گیرند، متناسب با شأن و جایگاه ما نیست. الان چند سالی می‌شود که برخی کارگردان‌ها ترجیح می‌دهند بازیگران جوان را در نقش‌های بزرگ‌تر از خودشان به کار گرفته و در اصطلاح، گریم فردی پیر را روی آن‌ها پیاده کنند، بنابراین این‌طور به نظر می‌رسد که ما کم‌کار شده‌ایم درحالی که ما واقعا دوست داریم کار کنیم.»

غلامحسین لطفی

تا دو هفته دیگر، شمع تولد ۷۲ سالگی‌اش را فوت می‌کند. مشکلش را دیگر همه می‌دانند. خودش می‌گوید چند سال پیش سر صحنه فیلمبرداری، برایش اتفاقی افتاده که منجر به مصدومیت او از ناحیه پا شده است. او که از آخرین نقش‌آفرینی مهمش، بیش از هشت سال می‌گذرد، این سال‌ها به‌واسطه آن‌که تنها در قزوین زندگی می‌کند، خیلی در معرض انزوا قرار دارد. او عطش بازی و کارگردانی دارد، اما نقص کوچکی در پاهایش دارد که اجازه فعالیت را از او می‌گیرد. گرچه می‌شود از پشت تلفن نیز برق شوق را در چشمانش متوجه شد وقتی با شعف خاصی اعلام می‌کند که دکتر او اعلام کرده به‌زودی مشکل پایش نیز حل می‌شود و وی می‌تواند دوباره مثل قبل به فعالیت‌های هنری‌اش ادامه دهد. لطفی در ادامه اعلام می‌کند: «پاهایم که خوب شود، باید از نظر ذهنی آماده پذیرش نقش باشم. مردم برای من خیلی اهمیت دارند و وقتی می‌بینم شرایط زندگی آن‌ها تا این اندازه دشوار است، بسیار غمگین می‌شوم. در همین شرایط هم پیشنهاد‌هایی به من می‌شود که یا بسیار ضعیف هستند یا می‌خواهند دستمزد ۳۰ سال پیش را به من بدهند.» لطفی با امیدواری خیلی زیاد می‌گوید به‌زودی مشکل قوزک و کف پای من رفع می‌شود و پیش‌بینی می‌کنم از سال آینده دوباره به جریان کاری بازگردم.

محمود بصیری

بازیگر خوش‌اخلاق و ۷۴ ساله کرمانی را همه دوست دارند. مرد ریزنقش سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان که ۲۲ سال از حضورش در سینما و ۱۵ سال هم از آخرین حضور حرفه‌ای‌اش در تلویزیون می‌گذرد. او هم اهل گفتگو نیست. همچنان در برابر موبایل‌داشتن خودداری کرده و تمام تماس‌هایش را با تلفن خانه‌اش انجام می‌دهد. دوستداران پرتعداد این بازیگر محبوب، در جریان کم‌وکیف مشکل او هستند. بصیری که اهل گفتگو نیست، لطف کرد و در سخنان کوتاهی، از وضعیت این روز‌های خود به ما گفت؛ وضعیتی که اگرچه پر از درد و ناراحتی بود، اما انرژی بالای صداش و مهربانی ذاتی کلامش نشان می‌داد وی مانند نقش‌هایش، همچنان پرانرژی و فعال است. بصیری گفت: «از زمانی که بحث شباهت من با احمدی‌نژاد پیش آمد، دیگر به صورت حرفه‌ای کار نکردم. در تمام این مدت کار‌هایی به من پیشنهاد می‌شد که مناسب من نبود و ترجیح دادم کارنامه‌ام با همان کار‌هایی که مردم آن‌ها را دوست دارند، کم‌تعداد بماند تا اینکه بخواهم با بازی در این کار‌های ضعیف، فقط کارنامه‌ام را قطورتر کنم. اما اگر کاری به من پیشنهاد شود که داستان و کارگردانی خوبی داشته باشد، قطعا می‌پذیرم.» او در انتها خاطره‌ای تعریف می‌کند و می‌گوید: «یک‌بار با مرحوم داوود رشیدی عازم مشهد بودیم. در هواپیما کادر پرواز ما را به کابین خلبان بردند و رو به آقای رشیدی گفتند، هر وقت که سریال‌های آقای بصیری پخش می‌شود ما طوری تنظیم می‌کنیم که در همان استانی که هستیم، ابتدا سریالش را ببینیم و سپس پرواز می‌کنیم.»

فریده سپاه‌منصور

فریده سپاه‌منصور ۷۴ ساله را همه با نقش‌های جاودان سینمایی و تلویزیونی‌اش می‌شناسند. بازیگری که در دهه ۹۰، حضوری بسیار کمرنگ در سینما داشت. در عوض، حسابی روی صحنه تئاتر درخشید و در چند سریال هم بازی کرد. با شروع کرونا، خبری از سپاه‌منصور نشد و با توجه به اینکه اهل گفتگو هم نیست، نگرانی‌های بسیاری را نزد سینمادوستان به وجود آورد. سپاه‌منصور وقتی از این نگرانی مطلع شد، در صحبتی کوتاه با ما اعلام کرد حالش خوب است و قطعا اگر پیشنهاد خوبی بیاید، از آن استقبال می‌کند. او گفت ۱۷ ماه به‌خاطر همه‌گیری ویروس کرونا، هیچ پیشنهاد کاری را نپذیرفته است، اما از تیرماه امسال، جلوی دوربین سریال «خوشنام» رفته است.

جعفر دهقان

بازیگر ۶۱ ساله سینما و تلویزیون کشورمان را چند سالی می‌شود در قاب تلویزیون و پرده نقره‌ای مشاهده نمی‌کنیم. مخاطبان فیلم‌بین و سریال‌دوست، هیچ‌گاه پرکاری‌های دهه ۶۰ و ۷۰ دهقان را از یاد نخواهند برد. او حتی در دهه ۸۰ نیز روز‌های پرکاری را پشت سر گذاشت، اما در دهه ۹۰، کم‌کار شد و در کار‌هایی بازی کرد که یا نمایش داده نشدند یا کار‌هایی نبودند که بتوانند دوره‌ای درخشان را برای او رقم بزنند. دهقان که این روز‌ها مشغول بازی در سریال «سلمان فارسی» میرباقری است، در گفت‌وگویی کوتاه با ما اعلام کرد این روز‌ها یا مقابل دوربین است یا اگر مشغول بازی نباشد، کار‌های روزمره را انجام می‌دهد.

بهروز بقایی

این بازیگر دوست‌داشتنی سینما که طی سالیان گذشته با اخباری، چون سکته قلبی یا ابتلا به کرونا، خاطر دوستدارانش را نگران کرده، هم‌اکنون ۶۸ ساله است. بقایی که روزگاری یکی از هنرمندان پرکار به‌خصوص در حوزه تلویزیون بود، هم‌اکنون بیش از یک دهه است سریالی را به روی آنتن ندارد. آخرین حضورش در سینما هم به سال ۹۶ و بازی کوتاهش در «به وقت خماری» خلاصه می‌شود. او که در همان ابتدای شیوع کرونا، به این ویروس مبتلا شده بود، این روز‌ها در خانه است و ترجیح می‌دهد اوقاتش را با مطالعه و فیلم‌دیدن سپری کند.

گلچهره سجادیه

بازیگر آرام و بدون‌حاشیه سینمای ایران، این روز‌ها ۶۷ سالگی خود را در خانه می‌گذراند. سجادیه که برای «سرزمین خورشید»، سیمرغ جشنواره را به دست آورد، هم‌اکنون بیش از یک دهه است فیلمی روی پرده سینما ندارد. او بیش از چهار سال است در سریالی هم بازی نکرده و اجرای آخرین تئاترش هم به چهار سال پیش بازمی‌گردد.

آزیتا لاچینی

بازیگر مهربان سینما و تلویزیون کشورمان، تا دو هفته دیگر، شمع تولد ۸۴ سالگی‌اش را فوت می‌کند. عمری که ۶۳ سال آن را به هنرنمایی مشغول بود. دایره فعالیت او فارغ از سینما، تلویزیون و تئاتر، رادیو را هم در برمی‌گرفت؛ از مجری‌گری تا نمایشنامه‌خوانی. او به جز نقش کوتاهی که در سال ۹۴، در فیلم «رگ خواب» داشت، سال‌هاست نقش مهمی را در سینما بازی نکرده است. در تلویزیون هم اگر نقش کوتاه این سال‌هایش را در نظر نگیریم، او حدود یک دهه است در آن مدیوم نیز غایب است.