منصوریان: اگر الهامی روی نیمکت بود از حاشیه و سر و صدا کم می‌شد/ ۲ بار به خاطر خروج از منطقه فنی اخراج شدم
سرمربی تیم صنعت نفت آبادان گفت:نساجی و نفت تیم‌های بنیه‌دار هستند و برایشان آرزوی موفقیت دارم.
خبرگزاری میزان -
- علیرضا منصوریان، سرمربی تیم صنعت نفت آبادان در نشست خبری پایان بازی تیمش مقابل نساجی مازندران صحبت‌هایی انجام داد که گزیده آن را در زیر می‌خوانید.
* بازی بسیار سنگینی بود. می‌دانستیم نساجی در بازی‌های خانگی نمایش خوبی دارد. با توجه به اینکه زمین لغزنده و بارندگی بود دو تیم کیفیت خوبی در زمین نداشتند.
* تلاش این بود بازی خوبی را به نمایش بگذاریم. به شاگردانم، کادر فنی و مدیریت تبریک می‌گویم و این برد را به مردم آبادان تقدیم می‌کنیم.
* از نتیجه بازی راضی هستیم، در طول هفته نساجی را به خوبی آنالیز کردیم. این برد را به مردم آبادان تقدیم می‌کنیم و این برد التیامی برای ۳ بازی قبل باشد.
* اعتقاد دارم اگر ساکت الهامی روی نیمکت بود این همه حاشیه و سر و صدای جانبی از کنار نمی‌دیدیم. من نساجی را می‌شناسم، این تیم ریشه دار است، اما وقتی پدر خانواده روی نیمکت نباشد تاثیر منفی روی بازیکن می‌گذارد.
* تمام مجموعه هم اعتراض می‌کرد. ما اصلا نمی‌توانیم روی داور تاثیر بگذاریم، من کارت هم گرفتم من همیشه کارت‌هایی را که می‌گیرم دلیل دارد. چون از مرز خط رد می‌شوم و هنوز آن را رفع نکرده‌ام.
* یکی از دلایلی که باعث شد تعادل روی نیمکت نباشد به خاطر این بود که الهامی نبود. بازیکنان باید از یک نفر پالس بگیرند، اما وقتی الهامی نبود چند نفر تیم را کُچ می‌کردند. در مرام من نیست و اگر خیلی طبیب بودم سر خود را دوا می‌کردم.
* بعد از ۵ ماه روی نیمکت آمدم و در ۷ بازی اصلا نبودم. حتی در کمیته انضباطی آنقدر از خودم ناراحت بودم که هیچ اعتراضی ننوشتم و تلاش کردم روی خودم کار کنم تا عصبانی نشوم.
* این یک ایراد است که باید آن را برطرف کنم. ۲ بار به خاطر خروج از منطقه فنی اخراج شدم. بازی با الاهلی در سال ۹۳ دقایق پایانی در خاطرم هست بازی از کنترلم خارج شد و دیدم در منطقه مربیگری حریف هستم.
* به این برد و ۳ امتیاز نیاز داشتیم، برد مقابل نساجی سخت است و اگر هواداران بیایند سخت‌تر هم می‌شود. من می‌دانم بازی خانگی را از دست دادن چقدر سخت است.
* نساجی و نفت تیم‌های بنیه‌دار هستند و برایشان آرزوی موفقیت دارم. باخت نساجی روی مردم تاثیر می‌گذارد، مرا ببخشند، اما این فوتبال است.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *