دومینوی پیدا شدن گور‌های دسته جمعی بومیان در کانادا و آمریکا
- طی ماه‌های اخیر چندین گور دسته جمعی حاوی اجساد هزاران نفر از بومیان کانادایی در مدارس شبانه روزی این کشور کشف شد.
پیدا شدن این گور‌های دسته جمعی بار دیگر توجه افکار عمومی را به وضعیت بومیان کانادا و تبعیض‌هایی که علیه آن‌ها در سالیان متمادی تحمیل شده، جلب کرده است.
اکنون و با پیدا شدن این گور‌های دسته جمعی، بومیان آمریکایی و اقلیت‌ها در این کشور نیز امیدوار هستند که آن‌ها نیز بتوانند وضعیت و جایگاه خود را در جامعه آمریکا تغییر دهند.
پایگاه «استار تریبون» در گزارشی به این موضوع پرداخته و می‌نویسد «در پی افشاگری‌های اخیر در کانادا، هدف ائتلاف مینیاپولیس، بهبود وضعیت برای خانواده‌های بومی در ارتباط با مدارس شبانه روزی آمریکاست.»
این گزارش می‌گوید «پیدا شدن اخیر گور‌های دسته جمعی در نزدیکی مدارس بومیان در کانادا موجب شده تا امید‌ها برای ایجاد حرکت‌های مشابه در آمریکا افزایش یابد.»
بر اساس این گزارش، پدربزرگ کریستین دیندیسی مک کل، مدیر اجرایی ائتلاف شفابخش مدرسه شبانه روزی بومیان آمریکا، از این که مجبور شد در یک مدرسه شبانه روزی کلیسای کاتولیک برای کودکان بومی حضور پیدا کند بسیار ناامید و ناراحت بود به گونه‌ای که حتی تا سالیان به کلیسای کاتولیک نیز قدم نگذاشت.
«استار تریبون»، می‌افزاید «کریستین دیندیسی، اما هرگز نفهمید که برای پدربزرگش در این مدرسه شبانه روزی چه اتفاقی افتاد؛ این داستان رایجی در میان بومیان آمریکایی است که سعی می‌کنند ابهامات موجود در تاریخ اجداد خود را درک کنند.»
«دیندیسی»، اخیرا و در جریان یک گردهمایی در شهر «مینیاپولیس»، گفت «آمریکا و کلیسای کاتولیک هرگز به خاطر این نسل کشی پاسخگو نبودهاند.»
- بیشتر بخوانید:
- دور جدید جستوجوها برای یافتن گور‌های بی نشان بومیان در کانادا
- واقعیت کشتار کودکان بومی در مدارس شبانه روزی کانادا
یافتن چندین گور دسته جمعی در کانادا پس از تلاش‌های کمیسیون حقیقت و آشتی در این کشور، امید را برای «دیندیسی» و دیگر حامیان حقوق بشر در آمریکا ایجاد کرده که حرکت‌های مشابهی در آمریکا نیز روی دهد.
ائتلاف شفابخش مدرسه شبانه روزی بومیان آمریکا حدود یک دهه پیش تشکیل شده و به عنوان موسسه‌ای غیر دولتی این مسئولیت را دارد تا دانش عمومی و آگاهی درباره اخراج اجباری کودکان بومی از خانه هایشان و فرستادن آن‌ها به مدارس شبانه روزی را افزایش دهد.
این اقدامی بود تا کودکان بومی آمریکایی بتوانند «در جامعه سفید پوستان آمریکا جذب شوند»، سیاستی که از سال ۱۸۶۹ و به مدت یک قرن اجرا شد.
دانش آموزان در این مدارس شبانه روزی اغلب هدف انواع سوء استفاده‌ها قرار می‌گرفتند، آن‌ها از صحبت کردن به زبان خود و انجام سنت‌های دینی و فرهنگی شان منع می‌شدند و برخی از آن‌ها هرگز موفق به بازگشت و خانه و خانواده خود نمی‌شدند.