شگفتی سازان پاراالمپیک؛ از اسکی‌باز بدون پا تا تنیس‌باز بدون دست
- روزنامه خراسان نوشت: مسابقات پاراالمپیک توکیو ۲۰۲۰ در حالی به پایان رسید که شاهد ماراتن‌های زیادی در رشته‌های مختلف توسط ورزشکارانی بودیم که انگار محدودیت و شکست در زندگی برای‌شان معنایی ندارد. ورزشکارانی که برای رسیدن به رویا‌های شان، باورنکردنی‌ترین سختی‌ها را تحمل کردند، نهایت پشتکارشان را به کار گرفتند، رکوردشکنی کردند و شاید نتوان لقبی جز «خارق‌العاده» یا «ابر انسان» به آن‌ها اختصاص داد. از اسکی‌بازی بگیرید که بعد از فاجعه اتمی چرنوبیل با معلولیت به دنیا آمد و امسال بدون داشتن دو پا مدال طلای پاراالمپیک را گرفت، تا وزنه برداری که سه سال به دلیل بیماری‌اش باید در قرنطینه می‌ماند، اما هیچ‌گاه ناامید نشد.
باید بپذیریم که هر کدام از این‌ها، به خاطر نوع تلاش‌شان می‌توانند الگوی خوبی برای همه ما به خصوص جوان‌تر‌ها باشند. چیزی که مسیر آن‌ها را خاص کرده این است که بسیاری از آن‌ها برای رسیدن به این جایگاه باید بر موانع قابل توجهی غلبه می‌کردند. در پرونده امروز زندگی سلام، با چند نفر از این ابر انسان‌های تاثیرگذار که باید آن‌ها را تحسین کرد، آشنا خواهید شد. با ما همراه باشید.
۳سال قرنطینه برای
طلایی شدن در پاراالمپیک
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟
علی جواد، وزنه برداری
علی جواد، وزنه بردار ۳۲ ساله انگلیسی برای حضوری قدرتمندانه در مهم‌ترین مسابقات جهان به مدت حدود سه سال در شرایط قرنطینه قرار گرفت و خود را آماده حضور در رقابت‌های پاراالمپیک توکیو کرد. این ورزشکار باتجربه مبتلا به بیماری کرون (التهاب روده) بود و حتی چندی پیش در آستانه مرگ قرار گرفته بود. سه سال پیش، وی به دلیل ضعف سیستم ایمنی بدن تصمیم گرفت خود را قرنطینه کند تا به هر طریقی بتواند در رقابت‌های پاراالمپیک توکیو شرکت کند. علی جواد برای شرکت در این دوره از مسابقات خود را به شدت قرنطینه کرد، خودش غذا می‌پخت و حتی خانواده‌اش را ملاقات نمی‌کرد که حداقل درگیر ویروس کرونا نشود. رقابت‌های پاراالمپیک در سال ۲۰۲۰ یک سال به تعویق افتاد و شیوع کرونا زمان قرنطینه او را افزایش داد. او در این دوره از مسابقات به مدال طلا دست یافت.
تاریخ ساز شدن سریع‌ترین دونده نابینای جهان در توکیو
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟ دیوید براون، دونده
«دیوید براون» یکی از شرکت کنندگان در پاراالمپیک ۲۰۲۰ توکیو است که موفق شده نام خود را به عنوان سریع‌ترین دونده کاملا نابینا به ثبت برساند. در ۱۵ ماهگی مشخص شد که دیوید براون به بیماری کاوازاکی مبتلاست که باعث شد او در ۱۳ سالگی بینایی خود را به طور کامل از دست بدهد. براون می‌گوید که سال‌های زیادی در هراس زندگی کرده تا متوجه علاقه خود به دوندگی شده است. حضور براون در مسابقات دو و میدانی به شکل جالبی رقم خورده است. او یکی از ۲۵ برنده مسابقات مقاله‌نویسی بود که برای حضور در پکن دعوت شد. او می‌گوید که مقاله‌اش درباره چگونگی استفاده از ورزش برای غلبه بر موانع بوده و به این نکته اشاره کرده که در طول این سال‌ها با افسردگی و تفکر خودکشی دست به گریبان بوده است. پس از برنده شدن در آن مسابقه مقاله نویسی، این دونده پاراالمپیک در کنار راهنمایی بینا به تمرین و رقابت در رشته دو و میدانی می‌پردازد. براون در مسابقات ۲۰۱۶ ریو در دوی ۱۰۰ متر مردان رکورد ۱۰.۹۹ ثانیه را ثبت کرد تا مدال طلا را به خانه ببرد و امسال این رکورد را بهبود بخشید تا سریع‌ترین دونده نابینای دنیا شود.
اسکی باز بدون پا
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟
اوکسانا مسترز، اسکی و قایقرانی
این ستاره تیم آمریکا گذشته‌ای پر از مشکل و ناراحت کننده دارد. او سه سال پس از فاجعه اتمی چرنوبیل در اوکراین متولد شد و نواقصی داشت که احتمالا به دلیل مسمومیت رادیواکتیو ایجاد شده بود. او بدون استخوان‌های تحمل وزن در پا، با شش انگشت روی هر کدام و پنج انگشت به هم چسبیده در هر دست بدون انگشت شست به دنیا آمد. او پس از تولد به پرورشگاه رفت و در نهایت از سوی گی مسترز، مادری مجرد، به سرپرستی گرفته شد و به آمریکا رفت. ناتوانی او از زمان تولد بدین معنا بود که پاهایش باید قطع شود و پای چپ در ۹ سالگی و پای راستش در ۱۴ سالگی قطع شد. نکته شگفت‌انگیز درباره او این که استعداد‌هایی در ورزشهای مختلف از خودش نشان داده است. او در رشته‌های قایقرانی، دوچرخه سواری و اسکی در پاراالمپیکهای تابستانی و زمستانی شرکت می‌کند. او اولین بار در المپیک لندن به میدان رفت و از آن زمان هشت مدال در این مسابقات کسب کرده است و امسال هم در مسابقات اسکی موفق به کسب طلا شد.
دوچرخه سواری با دست
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟
جکو ون گاس، دوچرخه سواری
جکو ون گاس از تیم انگلیس در دوچرخه سواری ۲۵۰۰ متر با رکوردشکنی مدال طلا را از آن خود کرد. ون گاس ۱۲ سال پیش درجنگ افغانستان حضور داشت که پس از برخورد موشک دچار جراحت جدی شد و دست چپش را از آرنج به پایین از دست داد. او همچنین از ناحیه ریه و اعضای داخلی دچار آسیب شد، استخوان درشت نی و زانوی پایش شکست و زخم‌های ترکش در بدنش باقی ماند. او ۱۱ عمل جراحی انجام داد و زمان زیادی را برای درمان صرف کرد. به محض این که شرایطش کمی بهتر شد، تصمیم گرفت رشته سخت دوچرخه سواری را بدون یک دست و پاهایش شروع کند و نتیجه تلاش‌هایش باعث شگفتی همه در توکیو شد. بسیاری از رسانه‌های خارجی درباره او بعد از کسب طلا نوشته‌اند که روایت زندگی‌اش قدرت بسیاری برای تاثیرگذاری بر نسل جوان دارد.
طلایی شدن مردی محکوم به ۸۴ سال حبس
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟ سباستین رودریگز، شناگر
سباستین رودریگز به دلیل قتل در سال ۱۹۸۵ بازداشت و به ۸۴ سال حبس محکوم شده بود. اما رودریگز در سال ۱۹۹۰ دست به اعتصاب غذایی زد که ۴۳۲ روز طول کشید. آسیبی که در اثر مصرف نکردن غذا به بدن او رسید چنان شدید بود که هر دو پایش را از دست داد. رودریگز در سال ۱۹۹۴ با عفو مشروط قانون اسپانیا برای افرادی با شدت بیماری بالا از زندان آزاد شد و به محض آزادی شروع به بازسازی زندگی‌اش کرد. او توجه خود را معطوف به شنا و کمی هم بسکتبال با ویلچر کرد و در عرض شش سال به پاراالمپیک ۲۰۰۰ سیدنی راه پیدا و پنج مدال طلا کسب کرد. او بعد از طلایی شدن در مسابقات امسال هم گفت: «من در طول زندگی‌ام متوجه شدم که اشتباه کردم. من سعی کردم اصلاح شوم و روی آن کار کردم. نمی‌توانم برای گذشته کاری انجام دهم. کاری که می‌توانم بکنم این است که آینده متفاوتی بسازم.»
از قوی‌ترین مردان ایران تا تصادف و طلای پاراالمپیک
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟ حامد امیری، پرتاب نیزه
حامد امیری ۱۱ سال پیاپی در مسابقات قوی‌ترین مردان ایران حاضر شد و بار‌ها بر سکوی قهرمانی ایستاد، اما خبر نداشت که تقدیرش چیز دیگری است و نقش قالی زندگی‌اش طور دیگری بافته شده است. قهرمانی که اگر چه سال‌هاست نمی‌تواند روی پا‌های خودش بایستد، اما تسلیم نشده و قصد ندارد دست‌ها را بالا ببرد. او بعد از یک تصادف سخت، ۹ ماه در بیمارستان زیر نظر پزشک‌ها بوده و درباره آن روز‌ها گفته: «با همه سختی‌ها باز هم روی همان تخت ورزش و با دمبل سعی می‌کردم بازو‌های خودم را تقویت کنم. پزشک معالجم مخالف بود، اما توجهی نمی‌کردم. یکی از روز‌ها وقتی برای معاینه به تهران آمدم پزشک به من گفت باید به ویلچر عادت کنم و هیچ گاه نمی‌توانم روی پاهایم بایستم.
از شنیدن این خبر شوکه شدم و با اعتراض به دکتر گفتم پس چرا همه به من وعده می‌دادند که دوباره می‌توانم با پاهایم راه بروم. خیلی زود با واقعیت کنار آمدم و از آن جایی که برنامه‌های بدنسازی را در رقابت‌های مردان آهنین به شکل علمی انجام می‌دادم از همان برنامه‌ها استفاده کردم و بعداز پنج ماه تمرین در رشته پرتاب دیسک، وزنه و نقره به مسابقات بین‌المللی دبی اعزام شدم. در این رقابت‌ها مدال نقره گرفتم و این نخستین سکوی پرتابی بود که مرا به میان بهترین روز‌های زندگی‌ام پرتاب کرد. من دوباره متولد شده بودم و نمی‌خواستم متوقف شوم. وقتی هم امسال مدال پاراالمپیک را گرفتم خوشحال شدم که توانستم به خانواده‌ام ثابت کنم من همان حامد هستم. از آن جایی که مادرم از دیدن من روی ویلچر غصه دار می‌شود برای تمرین به شهرستان‌های اطراف می‌روم تا کمتر مقابل چشمان او باشم. زندگی از دیدگاه من یعنی تلاش و تقلا و خواستن و حرکت کردن... و گر نه انسانی که هدف و اراده ندارد، چه فرقی با یک مرده متحرک دارد؟
پرنده شگفت انگیز با ۲ پای معلول
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟ انتاندو ماهلانگو، پرش طول
تصور دویدن بدون پا سخت است، پریدن که محال. انتاندو ماهلانگو، دونده اهل آفریقای جنوبی در پاراالمپیک ریو در حالی که تنها ۱۴ سال داشت، مدال نقره دوی ۲۰۰ متر مردان را از آن خود کرد، اما اهداف دیگری به سرش زد. ماهلانگوی ۱۹ ساله بار‌ها در طول دوران حرفه‌ای خود، شکست خورده و به او گفته‌اند که امکانات لازم برای پیشرفت را ندارد، اما تصمیم او چیز دیگری بوده است. او دچار معلولیت نازک نی از هر دو پا (کودکانی که بدون استخوان ساق متولد می‌شوند) است.
ماهلانگو از بالای زانو به این معلولیت دچار است. او بعد از کسب مدال طلا در رشته پرش طول گفته: «من انتاندو ماهلانگو هستم و این جا جایی است که برای آن تلاش کرده‌ام و سفرم در آن جریان دارد. من در سن بسیار کم تصمیم گرفتم خودم را انتاندوی بزرگ صدا کنم، چون می‌خواستم بزرگ‌ترین باشم و یک روز هم بزرگ‌ترین خواهم شد. نه، چون از خود راضی و مغرور هستم، بلکه، چون این چیزی است که به آن باور دارم و می‌خواهم به دنیا نشان دهم که اگر به خودتان باور داشته باشید هر چیزی ممکن است. من هیچ کس دیگری نیستم. من خودم هستم، انتاندوی بزرگ.»
رکورددار شنا با مشکلات ستون فقرات
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟ سوزانا هکست، شنا
سوزانا هکست، قهرمان نامدار پاراالمپیکی تیم انگلیس، زمانی اسب دوانی آینده‌دار بود، اما حادثه‌ای تراژیک روی اسب زندگی او را برای همیشه تغییر داد. یک سقوط بد موقع باعث صدمه به ستون فقرات، شکستگی کتف، آسیب به لگن و مصدومیت او از ناحیه سر شد. او به خاطر دارد که المپیک ۲۰۱۲ لندن را از روی تختش در بیمارستان تماشا کرده است، اما به جای ناامید شدن، تصمیم گرفته تا در پاراالمپیک ۲۰۲۰ خودش را نشان دهد. این ورزشکار ۳۲ ساله تاثیرگذار به حساب می‌آید، چون اجازه نداد ناتوانی معرفش باشد. او به اسب دوانی به همراه شنا ادامه داد و در طول این سال‌ها موفقیت‌هایی در هر دو رشته کسب کرد. او حالا دارنده مدال طلا و نقره رقابت‌های جهانی و اروپایی است و رکورد انگلیس در شنای آزاد ۵۰ و ۱۰۰ متر به همراه کرال پشت ۱۰۰ متر را در اختیار دارد و در پاراالمپیک امسال هم درخشید.
گرفتن راکت به دهان
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟ ابراهیم حمدتو، تنیس روی میز
این ورزشکار حاضر در مسابقات پاراالمپیک پس از ویدئو‌هایی که از او در حال انجام مسابقات تنیس با قرار گرفتن راکت در دهانش منتشر شد، به قهرمان شبکههای اجتماعی بدل گشت. او راکت را با دهانش نگه می‌دارد، چون هر دو دستش را در تصادفی در ۱۰ سالگی از دست داده است. این ورزشکار مصری با تکنیک باورنکردنی‌اش در پرتاب توپ با پا و بازی با ضربات قابل توجه با دهان، هواداران این ورزش در پاراالمپیک ۲۰۲۰ را شگفت زده کرد. هر چند او با یک پیروزی و یک شکست در این دوره از مسابقات به مدال دست نیافت، اما گفت که سال ۲۰۲۴، نمایش‌های خیرکننده‌تری خواهد داشت.
خوشحالی دیدنی دست فروش نقره‌ای
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟ جراح نصار، پرتاب وزنه
جراح نصار، ورزشکار کوتاه قامت عراقی که در رشته پرتاب وزنه فعالیت می‌کند، موفق شد مدال نقره بازی‌های پاراالمپیک ۲۰۲۰ توکیو را کسب کند. این ورزشکار که در بغداد دست فروش است، به چهره‌ای ویژه در ورزش این کشور تبدیل شده است. جراح نصار که پیش از این چندین مدال جهانی در میادین مختلف را برای عراق به دست آورده است، اعلام کرده هرگز از شغل اصلی خود در بازار بغداد دست نمی‌کشد و همواره به آن افتخار می‌کند.
