ابراز نگرانی آشکار مقامات آمریکایی از افزایش نزدیکی میان روسیه و ایران
- با ترسیم نمودار تحول نگرش روسیۀ پساشوروی به ایران، جابه جایی‌هایی با شدت نوسان گسترده قابل مشاهده است که در یک سوی آن، ایران به مثابه «متحدی مطمئن و قابل اتکا در منطقه و جهان» و «متحدی در برابر دشمان مشترک» و در سوی دیگر به عنوان «تهدید جنوبی و به منزله ابزاری برای تنظیم روابط با غرب» مورد شناسایی قرار گرفته است.
یکی از جلوه‌های عملی این نوسان، در ارائه دو رای متفاوت و مهم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال ایران مشاهده می‌شود، مخالفت و وتوی قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت در ۲۶ فوریه ۲۰۱۸ و موافقت و رای به قطعنامه ضد ایرانی ۱۹۲۹ در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ است.
«ایران در هندسه سیاست خارجی روسیه» عنوان کتابی به قلم محمد شاد است که وی در این اثر کوشیده است تصویری منطبق با واقعیت، از نحوه سیاستگذاری خارجی روسیه در مقابل ایران و عناصر دخیل در شکل‌گیری این سیاست‌ها ارائه دهد. در نظر دارد هر روز برشی از این کتاب را با خوانندگان خود به اشتراک بگذارد.
ماری بت لانگ، دستیار سابق وزیر دفاع آمریکا، در گزارش خود در کمیته روابط خارجی سنا عنوان می‌کند «ایالات متحده باید در مورد اتحاد ایران و روسیه در یمن و خاورمیانه نگران باشد؛ ما از استراتژی آن‌ها و طرح‌های مرتبط با آن‌ها و همچنین نحوه تقسیم کار میان آن‌ها اطلاع چندانی نداریم.
کریستین ورموث، معاون وقت وزیر دفاع آمریکا، در جلسه استماع کمیته نیرو‌های مسلح سنا بیان می‌دارد که همکاری و نزدیکی روسیه و ایران باعث شده است که سیاست‌های آمریکا در منطقه خاورمیانه و سوریه با شکست مواجه شد.
علاوه بر مقامات سیاسی، بسیاری از تحلیلگران آمریکایی نیز در خصوص این موضوع هشدار داده‌اند. استیون بلانک، کارشناس سیاست خارجی روسیه در شورای سیاست خارجی آمریکا، در نوامبر ۲۰۱۶ در سخنرانی خود در کمیته روابط خارجی آمریکا تأکید کرد که پوتین به دبنال اتحاد با شیعیان در خاورمیانه است؛ اتحادی که موجب می‌شود غرب روسیه به عنوان بازیگری انکار ناپذیر در عرصه خاورمیانه به رسمیت شناخته شود.
بروکینگز با انتشار مقاله‌ای به قلم سرگی آلکساشنکو، تأکید می‌کند «اتحاد ایران و روسیه ناپذیر خواهد بود وو گذشته لزوماً پیش درآمدی برای آینده نیست. محور شیعی ایران، عراق و سوریه از نظر روسیه در مقایسه با اهل سنت، منافع روسیه را در میان مسلمانان قفقاز بهتر تأمین می‌کند.