اسرای کربلا و عدم پایبندی دشمن به اصول اخلاقی

- محمد جواد نیکزاد - بنی‌­امیّه با خدعه و نیرنگ، حکومت خود را اسلامی جلوه دادند و اسلام اموی را جایگزین اسلام ناب محمّدی (صلی­ الله علیه­ و آله) کردند.

 

تبلیغات حکومت اموی علیه اهل­بیت (علیهم‌­السّلام) در دوران اباعبدالله الحسین (علیه­‌السّلام) به اوج خود رسید، به­‌گونه­‌ای­ که سبب شد اکثر مردم، آن حضرت را فردی شورشی، ضد حکومت اسلامی و خارج از دین بدانند و دست به قتل امامی بزنند که مودّت به او، مزد رسالت پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود.

 

«قُل لا أَسأَلُکُم عَلَیهِ أَجرًا إِلَّا المَوَدَّةَ فِی القُربیٰ (شوری/۲۳): بگو: من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم [= اهل بیتم]» و امامی را که خداوند متعال دربارۀ او و خاندانش فرموده: «إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرا (احزاب/۳۳): همانا خداوند اراده کرده است که پلیدى (گناه) را از شما اهل­بیت (پیامبر) دور کند و کاملًا شما را پاک سازد»، ضد اسلام تصوّر کنند؛ این در حالی بود که هدایت امّت و رسیدن به اسلام واقعی، فقط از طریق آشنایی با اهل­بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) میسّر است که این مهم در زمان امویان از بین رفته بود.

 

پس می­‌توان گفت که قیام عاشورا به هدف بازگرداندن جایگاه رفیع اهل بیت (علیهم‌­السّلام) و اسلام واقعی به وقوع پیوست؛ نهضتی که در روز عاشورا آغاز شد و بعد از شهادت مظلومانۀ اباعبدالله (علیه‌­السّلام) و یاران وفادارش، پرچم آن به دست زینب کبری و امام سجاد (علیهماالسّلام) سپرده شد.

دشمن که برای خوار کردن اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) در میان مردم از هیچ کاری دریغ نکرد، بعد از شهادت امام حسین (علیه­‌السّلام) با به اسارت گرفتن اهل حرم، به ظلم و جسارت خود نسبت به خاندان آن حضرت ادامه داد؛ امّا این ظلم، نه تنها به نفع حکومت یزید تمام نشد، بلکه خون پاک سیّدالشهدا (علیه‌السّلام) همراه با خطبه­‌های توفانی حضرت زینب و امام سجاد (علیهم‌االسّلام) در مسیر اسارت، حقیقت فاسد و منحوس یزیدیان را برملاء کرد و آتش خشم مردم نسبت به حکومت او را بر افروخت که بعد از آن، قیام­‌هایی، چون توّابین و مختار، یکی پس از دیگری به وقوع پیوست و خاندان ابوسفیان را به سرعت نابود کرد.

مرور آنچه گذشت، نکات آموزنده و ارزندۀ فراوانی دارد، از جمله:

۱. باطن بلا نعمت است.
اسارت رفتن اهل‌بیت (علیهم‌­السّلام)، هرچند به ظاهر بلا بود، امّا به‌­واسطۀ این بلا، هم مردم از گمراهی نجات یافتند و هم بر درجات اهل‌­بیت (علیهم‌­السّلام) نزد خداوند افزوده گشت.

۲. عدم پایبندی دشمن به اصول اخلاقی.
اسارت گرفتن زنان مسلمان در میان عرف عرب و اسلام ممنوع بود، امّا بنی­‌امیّه این اصل را به‌راحتی زیر پا گذاشتند و این نشانۀ عدم پایبندی دشمنان اهل‌­بیت (علیهم‌­السّلام) به اصول و قوانین پذیرفته شده حتی در میان قبائل خودشان است و بیانگر غیرقابل اعتماد بودن آنان در پذیرش ظاهری اصول انسانی و حقوق بشر و امثال آن است.

۳. پیروزی به ظاهر نیست
در اسلام ملاک پیروزی و شکست به ظاهر نیست، پیروزی در رسیدن به آرمان­‌های الهی و شکست در نرسیدن به آن‌ها است؛ در کربلا لشکر ابن‌­زیاد به ظاهر پیروز شدند و اینطور به‌­نظر می­‌رسید که اهل‌­بیت (علیهم­‌السّلام) شکست خوردند، امّا با گذشت زمان مشخص شد که همان به ظاهر شکست‌­خوردگان، به آرمان­‌های­ الهی خویش رسیدند و عزّت دنیوی و اخروی را به­‌دست آوردند و تا امروز جز لعن و عذاب، چیزی عاید یزیدیان نشد. بنابراین، حکومت بنی‌­امیّه شکست خوردۀ واقعی و اهل‌­بیت (علیهم‌­السّلام) و اسرای کربلا پیروز حقیقی تاریخ­‌اند.