تاریخ قهرمانی‌های پرسپولیس؛ پنجاه سال افتخار، خاطره و جام
- ورزش سه نوشت: پرسپولیس در حالی هفتمین قهرمانی خود در لیگ برتر را بدست آورد که قبل از آن چهار بار در لیگ آزادگان، دو بار در لیگ تخت جمشید و یک بار هم در لیگ منطقه‌ای سال ۱۳۵۰ قهرمان لیگ سراسری ایران شده است. چه بسا اگر در دهه شصت بازی‌های لیگ باشگاهی به صورت کشوری و نه استانی برگزار می‌شد، این تعداد قهرمانی نیز افزایش می‌یافت.
نکته مهم در مورد پرسپولیس اینکه این تیم تا به حال دو بار در زمستان، سه بار تابستان و یک بار در پاییز قهرمان لیگ شده و مابقی قهرمانی‌ها یعنی هشت قهرمانی در فصل بهار به دست آمده است.
سیمای پرسپولیس در دربی سوم فروردین ۱۳۵۱ و جشن قهرمانی در لیگ پس از این بازی با بردن دو بر صفر تاج در حالی که یک تساوی هم قرمزها را قهرمان می‌کرد. اولین قهرمانی پرسپولیس در لیگ منطقه‌ای کشور در سال ۱۳۵۰ بود. برای اولین بازی‌های لیگ به صورت سراسری برگزار شد و البته در دو گروه. آخرین بازی پرسپولیس در این لیگ، اما در سوم فروردین ۱۳۵۱ برگزار شد. پرسپولیس برای قهرمانی به یک تساوی مقابل تاج نیاز داشت، اما با دو گل صفر ایرانپاک و حسین کلانی تاج را برد و در نوروز ۱۳۵۱ اولین قهرمانی خود در لیگ‌های سراسری را جشن گرفت. اولین قهرمانی در بهار و در نوروز.
اولین قهرمانی در لیگ تخت جمشید و دومین قهرمانی در لیگ‌های سراسری در دی ماه ۱۳۵۲. اولین قهرمانی پرسپولیس در زمستان. اتفاقی که فقط یک بار دیگر برای قرمزها افتاد و قهرمانی را در سرمای زمستان جشن گرفتند. یک قهرمانی بدون شکست. رکوردی بی‌نظیر و استثنایی و غیرقابل تکرار. ۲۲ بازی بدون شکست.
پرسپولیس مدل ۵۴. فاتح لیگ تخت جمشید در آذر ۵۴. اولین و آخرین قهرمانی پرسپولیس در پاییز؛ و چه حسن تصادفی برای شروع پاییز قهرمانی‌های پرسپولیسی که تا سال ۱۳۷۴ یعنی تا ۲۰ سال بعد قهرمان لیگ نمی‌شود. هر چند یک دهه تعطیلی لیگ باشگاهی تا سال ۶۸ هم مزید بر علت می‌شود، اما از سال ۶۸ تا ۷۴ پرسپولیس پنج دوره در لیگ قهرمان نمی‌شود و فقط سه بار دوم می‌شود.
اولین قهرمانی پرسپولیس در لیگ‌های پس از انقلاب. لیگی که سال ۷۴ شروع شد و همان سال هم تمام شد. خبری از کاپ قهرمانی نبود حتی با وجود اینکه قهرمانی پرسپولیس یک هفته مانده به پایان قطعی شده بود. جشن قهرمانی در زمین گل و لای آزادی و در زمستان، پس از برد مقابل استقلال اهواز و کاپی که سال بعد به قرمزها داده شد. دومین و آخرین قهرمانی در زمستان. اولین باری که پرسپولیس بدون بردن دربی قهرمان می‌شود.
کاپ قهرمانی لیگ آزادگان سال ۷۴ را بازیکنی در سال ۷۵ بالای سر برد که تازه از محرومیت یک و نیم ساله به پرسپولیس برگشته بود. کاپی که پس از پایان بازی اول پرسپولیس در جام باشگاه‌های آسیا مقابل کوپتداق ترکمنستان در ورزشگاه آزادی به قرمزها داده شد و حدود شش ماه پس از قهرمانی پرسپولیس به آن‌ها داده می‌شود!
آخرین بازی پرسپولیس در لیگ ۷۶-۷۵ و بردن سه بر صفر استقلال در بیستم تیر ۷۶ در شرایطی که قهرمانی پرسپولیس از مدت‌ها قبل مسجل شده و خبری هم از اهدای کاپ قهرمانی نیست و تنها یک کاپ از سوی باشگاه استقلال به فرشاد پیوسی اهدا می‌شود که آخرین بازی‌اش را برای پرسپولیس انجام می‌دهد. پنجمین قهرمانی پرسپولیس در لیگ با چاشنی برد دربی و خداحافظی فرشاد آقای گل و در شرایطی که هفته اول لیگ بعدی روز قبلش آغاز شده بود! اولین قهرمانی در تابستان.
۱۸ اردیبهشت ۱۳۷۸، یک هفته مانده به پایان لیگ ۷۸-۷۷ کاپ قهرمانی قبل از بازی با شهرداری تبریز به همین سادگی به حسین عبدی داده می‌شود تا بالای سر ببرد و او قبل از آن از علی پروین رخصت می‌گیرد. پروینی که اولین قهرمانی از سه قهرمانی‌اش در لیگ‌ها را به عنوان سرمربی پس از دوری پنج ساله‌اش از فوتبال گرفته است. ششمین قهرمانی در لیگ با طعم اردیبهشت و بهار.
۱ خرداد ۱۳۷۹ و اهدای کاپ قهرمانی به پرسپولیس آن هم یک هفته مانده به پایان لیگ و پس از تساوی مقابل فولاد. آخرین قهرمانی پرسپولیس در لیگ آزادگان با طعم جدایی هاشمی نسب و عدم حضورش در جشن قهرمانی پس از تعویض از سوی پروین. هفتمین قهرمانی لیگ این بار در خرداد.
هشتمین قهرمانی لیگ و یک قهرمانی دراماتیک در اولین دوره لیگ برتر برخلاف چهار قهرمانی در لیگ آزادگان که قبل از هفته آخر مسجل شده بودند. آخرین قهرمانی پروین در فوتبال که او آن را شیرین‌ترین قهرمانی‌اش خواند. یک قهرمانی در ورزشگاه کم‌تماشاگر آزادی در ۷ خرداد ۱۳۸۱ و کاپی که روی دستان افشین پیروانی بالا می‌رود
نهمین قهرمانی در لیگ و دومین قهرمانی در لیگ برتر در اردیبهشت ۸۷. باز هم یک قهرمانی دراماتیک در هفته آخر با بردن سپاهان و گل دقیقه ۹۶. دومیم قهرمانی کریم باقری در لیگ به عنوان بازیکن و کاپی که روی دستان او بالا می‌رود. پرسپولیس برای قهرمانی دهم و زدن ستاره روی پیراهن باید ۹ سال صبر کند. شروعی بر بدترین ده سال تاریخ پرسپولیس.
اردیبهشت ۹۶ و دهمین قهرمانی در لیگ واولین قهرمانی از پنج قهرمانی متوالی. جامی که دو هفته مانده به پایان و پس از برتری چهار گله مقابل پدیده، به قرمزها داده می‌شود. پایانی برای دوران تاریک ۹ ساله و شروعی بر درخشان‌ترین دوره پنج ساله تاریخ پرسپولیس. دومین باری که پرسپولیس بدون بردن دربی قهرمان می‌شود.
یازدهمین قهرمانی. این بار هم قاطع و با فاصله ۹ امتیازی با تیم دوم. اهدای جام در هفته آخر و پس از پیروزی سه بر صفر مقابل سپیدرود رشت. جشنی با حضور یک ورزشگاه لبریز از تماشاگر و یک علی کریمی در مقام سرمربی سپیدرود. ۷ اردیبهشت ۱۳۹۷
دوازدهمین قهرمانی در ۲۶ اردیبهشت ۹۸. اولین جشن قهرمانی در خارج از تهران و این بار در جم بوشهر. اختلاف سه امتیازی با تیم دوم و کشیدن کار قهرمانی به هفته آخر. قهرمانی با طعم خداحافظی از برانکو و پایانی بر حضور چهار سال و نیمه‌ی این مربی. تردید در مورد آینده و آخرین قهرمانی در بهار با ثبت تنها یک شکست در مقابل فولاد.
سیزدهمین قهرمانی این بار در طولانی‌ترین لیگ تاریخ و در مرداد ۱۳۹۹. یک قهرمانی قاطع دیگر با اختلاف ۱۴ امتیازی با تیم دوم و جامی که دو هفته مانده به پایان در ورزشگاه خالی از تماشاگر به سیدجلال حسینی داده می‌شود. همچون سال ۷۴ این بار نیز قرمزها، دو سرمربی را در طول فصل بالای سر خود دید. اما کالدرون برخلاف یورگن گده در سال ۷۴ تیم را صدرنشین تحویل داد و رفت.
چهاردهمین قهرمانی این بار هم در مرداد و باز هم کاپیتان سیدجلالی که کاپ را بالای سر برده. دومین قهرمانی یحیی در لیگ در مقام سرمربی و باز هم همچون لیگ ۹۸-۹۷ قهرمانی با تنها ثبت یک شکست. این بار در مصاف با رقیبی جدی به نام سپاهان و کشیده کار قهرمانی به هفته آخر. همچون آخرین قهرمانی برانکو.