حدادی: آسیب نمی‌دیدم شانس کسب مدال داشتم/ باید مربی با من به المپیک بیاید نه مدیری که کاری در ورزش ندارد
پرتابگر المپیکی ایران گفت: متاسفانه اسم مربی آمریکایی‌ام و حسین توکلی را برای حضور در توکیو نداده‌اند و حالا هم که علی ماند و حوضش!
خبرگزاری میزان -
- احسان حدادی پرتابگر المپیکی ایران در گفت‌وگو با رادیو ورزش درباره وضعیت خود پیش از رقابت‌های المپیک توکیو اظهار داشت: من از سال گذشته بعد از جراحی ناحیه پا، تمرینات را در جزیره کیش را آغاز کردم. فعلا در حال انجام فیزیوتراپی هستم و البته از فدراسیون دوومیدانی ممنونم که توانست شرایط مناسب را برای من فراهم کند. حسین توکلی هم به عنوان مربی کنار من است.
وی افزود: این روز‌ها در وضعیت بهتری از لحاظ بدنی هستم و به واسطه سال‌ها ورزش متاسفانه دیسک کمر دارم که فعلا در حال درمان هستم. به هر حال بعد از ۴ سال قرار است در لیگ برتر پیش رو پرتاب کنم. تجربه حضور در ۳ المپیک را در کارنامه دارم و امیدوارم نتیجه نسبتا خوبی بگیرم. اگر به رکورد ۶۵ متر برسم برایم راضی کننده خواهد بود.
حدادی عنوان کرد: بابت بیرون آمدن از بستر بیماری بسیار خوشحالم، چون به واسطه ویروس کرونا مدتی را درگیر این ویروس شدم برای همین تمرین نمی‌کردم. قصد دارم اگر بتوانم در المپیک ۶۵ متر پرتاب کنم. شاید آخرین المپیک دوران حرفه‌ای ام را تجربه کنم و بعد از بازی‌های آسیایی به خداحافظی فکر می‌کنم. با این حال رقابت‌های لیگ برتر بعد از ۴ سال دوری برایم مهم است، چون اگر نزدیک ۶۴ متر پرتاب نکنم حضورم در المپیک به صلاح نیست. در دور مقدماتی المپیک اگر ورزشکاری قصد صعود دارد ۶۳ متر به بالا باید پرتاب کند. در نهایت ۱۲ نفر به فینال می‌رسند و مجدد ۸ نفر به مرحله نهایی می‌روند. اگر آسیب نمی‌دیدم شانس کسب مدال داشتم با این حال تا لحظه آخر تلاش خودم را می‌کنم.
نایب قهرمان المپیک ۲۰۱۲ لندن گفت: جراحی پای من حواشی زیادی را برایم ایجاد کرد. خیلی‌ها نمی‌دانند من چه سختی‌هایی را تحمل می‌کنم، اما اکنون خطاب به مسئولان ورزشی و البته کمیته ملی المپیک می‌گویم بهتر است که مربی در المپیک همراه ورزشکار باشد نه اینکه فردی که کاری در ورزش ندارد و در حوزه مدیریتی فعال است. من درخواست حضور حسین توکلی را به عنوان مربی ام داشتم تا کمکم کند.
وی در پایان گفت: یوسف کرمی به دلیل استرس بالا در المپیک لندن نتوانست شب راحت بخوابد و باید کسی که کنارش بود یک مربی باشد تا یک مدیر. المپیک میدان جداگانه‌ای است و شرایط خاص خود را می‌طلبد. متاسفانه اسم مربی آمریکایی‌ام و حسین توکلی را برای حضور در توکیو نداده‌اند و حالا هم که علی ماند و حوضش! کسی که ۲۴ ساله است و به المپیک می‌رود با من که چهارمین المپیک را تجربه می‌کنم فرق دارد. حتما باید مربی ام با من همراه باشد. من نیاز به حرف زدن با مربی ام دارم، اما مسئولان ورزشی این مسائل را جدی نمی‌گیرند و از ۸۵ میلیون جمعیت فقط ۵ نفر مدال می‌گیرند.
وی افزود: این روز‌ها در وضعیت بهتری از لحاظ بدنی هستم و به واسطه سال‌ها ورزش متاسفانه دیسک کمر دارم که فعلا در حال درمان هستم. به هر حال بعد از ۴ سال قرار است در لیگ برتر پیش رو پرتاب کنم. تجربه حضور در ۳ المپیک را در کارنامه دارم و امیدوارم نتیجه نسبتا خوبی بگیرم. اگر به رکورد ۶۵ متر برسم برایم راضی کننده خواهد بود.
حدادی عنوان کرد: بابت بیرون آمدن از بستر بیماری بسیار خوشحالم، چون به واسطه ویروس کرونا مدتی را درگیر این ویروس شدم برای همین تمرین نمی‌کردم. قصد دارم اگر بتوانم در المپیک ۶۵ متر پرتاب کنم. شاید آخرین المپیک دوران حرفه‌ای ام را تجربه کنم و بعد از بازی‌های آسیایی به خداحافظی فکر می‌کنم. با این حال رقابت‌های لیگ برتر بعد از ۴ سال دوری برایم مهم است، چون اگر نزدیک ۶۴ متر پرتاب نکنم حضورم در المپیک به صلاح نیست. در دور مقدماتی المپیک اگر ورزشکاری قصد صعود دارد ۶۳ متر به بالا باید پرتاب کند. در نهایت ۱۲ نفر به فینال می‌رسند و مجدد ۸ نفر به مرحله نهایی می‌روند. اگر آسیب نمی‌دیدم شانس کسب مدال داشتم با این حال تا لحظه آخر تلاش خودم را می‌کنم.
نایب قهرمان المپیک ۲۰۱۲ لندن گفت: جراحی پای من حواشی زیادی را برایم ایجاد کرد. خیلی‌ها نمی‌دانند من چه سختی‌هایی را تحمل می‌کنم، اما اکنون خطاب به مسئولان ورزشی و البته کمیته ملی المپیک می‌گویم بهتر است که مربی در المپیک همراه ورزشکار باشد نه اینکه فردی که کاری در ورزش ندارد و در حوزه مدیریتی فعال است. من درخواست حضور حسین توکلی را به عنوان مربی ام داشتم تا کمکم کند.
وی در پایان گفت: یوسف کرمی به دلیل استرس بالا در المپیک لندن نتوانست شب راحت بخوابد و باید کسی که کنارش بود یک مربی باشد تا یک مدیر. المپیک میدان جداگانه‌ای است و شرایط خاص خود را می‌طلبد. متاسفانه اسم مربی آمریکایی‌ام و حسین توکلی را برای حضور در توکیو نداده‌اند و حالا هم که علی ماند و حوضش! کسی که ۲۴ ساله است و به المپیک می‌رود با من که چهارمین المپیک را تجربه می‌کنم فرق دارد. حتما باید مربی ام با من همراه باشد. من نیاز به حرف زدن با مربی ام دارم، اما مسئولان ورزشی این مسائل را جدی نمی‌گیرند و از ۸۵ میلیون جمعیت فقط ۵ نفر مدال می‌گیرند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *